จักรพรรดิมังกร นิยาย บท 136

บทที่ 136 หนี้น้ำใจตบตา

กลับมาถึงในบ้าน ทันทีที่ก้นของหวังฟางติดอยู่กับโซฟา มองหลี่โม่อย่างจ้องจับผิด

“หลี่โม่ ชุดนั่นของแกมันยังไงกันแน่ ชุดราคาเป็นล้าน จะมาสวมอยู่บนตัวของดินเละ ๆ อย่างแกได้อย่างไร!”

กู้เจี้ยนหมินและกู้หยุนหลันมองหลี่โม่อย่างไม่แน่ใจ นี่เป็นเรื่องลึกลับซับซ้อนในใจของทุกคน

หลี่โม่พูดด้วยสีหน้าสงบ “คนอื่นให้มาครับ”

“คนอื่นให้มา? แกจะแต่งเรื่องโกหกอะไรก็ใช้สมองหน่อยเถอะ! ใครจะเอาเสื้อผ้าที่มีมูลค่าสูงมาให้สวะอย่างแก!”

หวังฟางรู้สึกว่าเชาวน์ปัญญาของตนโดนดูถูก ตะโกนเสียงดังใส่หลี่โม่ด้วยความอับอายโมโหเป็นอย่างยิ่ง

กู้เจี้ยนหมินมองท่าทางของหวังฟาง กังวลใจนิด ๆ ว่าความดันโลหิตของคู่ชีวิตจะพุ่งสูงปรี้ด ทำให้ไปอุดตันหัวใจ อุดตันสมองอะไรเทือกนั้น ปัญหาก็จะลุกลามใหญ่โตแล้ว ด้วยเหตุนี้จึงฉุดเอาหวังฟางมาปลอบใจสองประโยค

ปลอบใจได้ระดับหนึ่งแล้ว กู้เจี้ยนหมินก็จ้องเขม็งและพูดว่า “หลี่โม่ ถ้าหากแกให้คำอธิบายที่สมเหตุสมผลไม่ได้ล่ะก็อย่ามาโทษฉันที่ไล่แกออกจากบ้าน”

“พ่อคะ...”

“กู้หยุนหลันอยากจะช่วยพูด แต่ยังพูดไม่ทันจบก็โดนกู้เจี้ยนหมินจ้องอย่างโหดเหี้ยมทีหนึ่ง”

“ไม่ต้องพูด ให้ไอเจ้านี่มันพูด ฉันก็อยากจะรู้นัก ว่ามันจะแต่งเรื่องอะไรได้อีก”

“มีคนมอบให้ผมจริง ๆ นะ ไม่กี่วันก่อนผมช่วยเด็กหลงทางคนหนึ่งตามหาปู่ของเขาจนพบ ปู่ของเขาบอกว่าจะตอบแทนผมด้วยเงินจำนวนมากเพื่อเป็นการขอบคุณผม”

“ผมบอกว่าไม่รับเงิน และไม่ต้องตอบแทนบุญคุณแล้ว หลังจากนั้นเขาก็ส่งเสื้อผ้ามาให้ ผมยังคิดว่าเป็นเสื้อผ้าที่ดีนิดหน่อย ใครจะไปรู้ว่ามันล้ำค่าขนาดนี้ ถ้ารู้มาก่อนก็ให้เขาลดราคาแล้ว”

หลี่โม่เสแสร้งทำสีหน้าเสียอกเสียใจ ดูราวกับเสียใจที่ไม่ได้ลดราคาจริง ๆ

กู้หยุนหลันเบะปาก ไม่รู้ควรจะพูดอย่างไรดีแล้ว แม้แต่เรื่องที่ล้าสมัยเช่นนี้ยังพูดออกมาได้ ไม่รู้ต้องตัดแต่งอะไรอีก

หวังฟางตบต้นขาพูด “คุณฟังสิ ฟังสิว่าเขาพูดอะไรพูดพล่อย ๆ ออกมาเต็มปากเต็มคำ เรื่องแบบนี้แม้แต่เด็กสามขวบยังไม่เชื่อ!”

“หลี่โม่ แกรู้จุดจบของการพูดจาเหลวไหลไหม ให้โอกาสแกครั้งสุดท้าย ถ้าแกไม่บอกที่มาของชุดนี้จริง ๆ ออกมา ฉันจะไม่เกรงใจแกแล้ว!”

กู้เจี้ยนหมินกดดันหลี่โม่ กู้เจี้ยนหมินรู้สึกว่ามันจำเป็นมากที่จะต้องทำให้ที่มาของชุดที่มีมูลค่าสูงขนาดนี้ให้มันชัดเจน

คนจน ๆ คนหนึ่งอยู่ดี ๆ จะสวมใส่ชุดฟุ่มเฟือยที่มีราคาสูงลิ่ว เบื้องหลังจะต้องมีความลับที่บอกใครไม่ได้แน่!

“ที่ผมพูดมาเป็นความจริงทั้งหมด แต่ว่าปู่ของเด็กคนนั้นมีฐานะค่อนข้างพิเศษ” หลี่โม่พูดเสียงเย็น ในใจแอบคิดว่า บาปนี้ต้องคงต้องให้ประธาน ฯ หวงแบกรับแล้วล่ะ

“ฐานะพิเศษ? จะพิเศษแค่ไหนกัน แกคิดให้ดีแล้วค่อยพูด อย่าให้พวกฉันจับไต๋ได้อีก”

หวังฟางพูดอย่างไม่พอใจ

“ปู่ของเด็กคนนั้นแซ่หวง ก่อนทานข้าวพวกคุณก็ได้เจอแล้ว เขาบอกว่าติดค้างน้ำใจผม ผมได้ใช้หนี้น้ำใจนั่นไปแล้วในห้องส่วนตัว หรือพวกคุณรู้สึกว่าขาดทุนอยู่บ้าง?”

หลี่โม่พูดจบก็หันกลับไปเดินกลับไปในห้อง ปล่อยทั้งครอบครัวของกู้เจี้ยนหมินทิ้งไว้กับความสับสนวุ่นวาย

“แซ่หวง เจอกันก่อนกินข้าว? นั่นมันไม่ใช่ประธาน ฯ หวงฝูงชิงหรอกหรือ!”

กู้เจี้ยนหมินสำนึกได้ในทันที เรื่องมากมายที่ก่อนหน้านี้คิดไม่ตก ในตอนนี้ก็เข้าใจได้ถึงเหตุและผลในทันที

มิน่าล่ะ หลังจากที่ประธาน ฯ หวงได้เจอกับหลี่โม่ ท่าทีถึงได้เปลี่ยนแปลงรวดเร็วถึงเพียงนั้น ที่แท้ปัญหาที่เดิมทีไม่สอดคล้องกัน ตอนนี้ก็คิดตกแล้ว

เพียงแต่หลังจากคิดตกตะกอนแล้ว กู้เจี้ยนหมินก็ตบต้นขาอย่างเสียใจในภายหลัง นั่นมันเป็นหนี้น้ำใจของประธาน ฯ หวงเชียวนะ!