บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 250

หยางเฟิ่งกั๋ว โจวจิงเหย่ และฉินจ้านรู้สึกดีใจมากเมื่อได้ยินดังนั้น เพราะคิดว่าคำแนะนำของพวกเขาจะถูกนำไปใช้

คาดไม่ถึงว่าฮ่องเต้ซิงหลงจะเปลี่ยนประเด็น “สั่งให้ผู้บัญชาการเสวี่ยผาน และรองผู้บัญชาการหร่วนเฉิงกัง ใช้ด่านหัวมังกรเป็นพื้นฐานในการต่อต้านด้วยกำลังทั้งหมด แล้วชะลอจนกว่าข้าศึกจะล่าถอยไปเองในฤดูหนาว!”

หยางเฟิ่งกั๋วขมวดคิ้วพูดว่า “ฝ่าบาท ผู้บัญชาการสูงศักดิ์เสวี่ยผาน ข้าได้ยินมาว่าเขาไม่เคยเป็นแนวหน้าเลย นับตั้งแต่เขาดูแลด่านหัวมังกร แม้ว่าหร่วนเฉิงกังจะมีประสบการณ์การต่อสู้หลายร้อยครั้ง แต่เขาขาดความสามารถในการปรับตัว แล้วเขาจะจัดการกับจิ้งจอกเฒ่าอ๋องถูหนานอย่างไร? โปรดให้อู๋หลิงรับผิดชอบด้วยเถอะพ่ะย่ะค่ะ!”

ฮ่องเต้ซิงหลงโบกมือด้วยความไม่พอใจ “มีด่านหัวมังกรคุมอยู่ ข้าไม่เชื่อว่าเราไม่อาจหยุดชาวหวงได้! สำหรับเรื่องสั่งอู๋หลิง เราจะหารือกันในภายหลัง พวกเจ้าออกไปกันได้แล้ว ข้าเหนื่อยแล้ว!”

...

“คุณชาย เจ้ากำลังทำอะไรอยู่ เหตุใดถึงต้องการช่างฝีมือมากมายถึงเพียงนี้!”

ในลานบ้านตระกูลเว่ย หูเมิ่งอิ๋งอยากรู้อยากเห็น ขณะที่นางมองช่างฝีมือทั้งยี่สิบคน

“เจ้าจะรู้เมื่อทำเสร็จแล้ว ไม่เพียงแต่ต้าเย่เท่านั้นที่ต้องการมัน แต่เรายังต้องการมันด้วย”

หวังหยวนกำลังสร้างสิ่งที่ทรงพลัง

บางส่วนจะถูกส่งไปยังด่านหัวมังกร ผ่านทางฝ่ายราชการเพื่อต่อต้านชาวหวง

บางส่วนพร้อมนำไปใช้ตอนขากลับ เมื่อต้องผ่านอีเซี่ยนเทียน เพื่อจัดการกับโจรอีเซี่ยนเทียน

“โอ้!”

หูเมิ่งอิ๋งพูดอย่างประหม่า “พี่หลี่มาแล้ว!”

หวังหยวนหันไปเห็นพี่รองของภรรยาเดินมาด้วยสีหน้ากระตือรือร้น

“เหตุใดเจ้าถึงยังมาป้วนเปี้ยนอยู่ที่นี่อีกล่ะ รีบเก็บข้าวของเร็วเข้า แล้วกลับไปเมืองฝูกับข้า! เราร่วมขบวนไปกับตระกูลเว่ย จึงไม่ต้องกลัวพวกโจรเหล่านั้น!”

หลี่ซานซือดึงหวังหยวน ส่วนหูเมิ่งอิ๋งที่อยู่ข้าง ๆ เขาแสร้งทำเป็นไม่สังเกตเห็น

หวังหยวนคิดปรัชญาจิตใจ ทั้งยังแต่งบทกวีแดงทั่วธารและขายดาบราชวงศ์ถัง!

เขายอมรับน้องเขยคนนี้อย่างแท้จริงแล้ว!