บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 189

หวังหยวนกลายเป็นเอาแต่สั่งคนอื่น

เมื่อหูเมิ่งอิ๋งอยู่ที่นี่ เขาก็ไม่จำเป็นต้องจัดการเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ อย่างเรื่องเช่าบ้าน

เช่าบ้านหลังใหญ่ ทำสบู่และน้ำตาลเป็นหลัก แล้วลองดูว่าจะเปิดตลาดคนที่นี่ได้หรือไม่

หวังซื่อไห่มุ่งความสนใจไปที่การเรียนรู้ และพยายามเก็บประสบการณ์จากหูเมิ่งอิ๋งที่กำลังจัดการกับผู้คน

หากต้องการบ้านหลังใหญ่ ก็ต้องมีค่านายหน้า อวี๋ว่านสิงพูดอย่างมีความสุข “คุณหนู มีบ้านสามหลังในอยู่ทางตอนใต้ของเมือง หลังแรกเป็นของตระกูลเว่ย ครอบคลุมพื้นที่สิบไร่ ค่าเช่าเดือนละห้าสิบก้วน สัญญาเช่าขั้นต่ำคือหนึ่งปี หลังที่สองเป็นของนักธุรกิจต่างชาติ ครอบคลุมพื้นที่สิบห้าไร่ ค่าเช่าเดือนละเจ็ดสิบก้วน สัญญาเช่าขั้นต่ำคือหนึ่งปี บ้านที่ใหญ่ที่สุด ครอบคลุมพื้นที่ยี่สิบไร่ มีนักธุรกิจต่างชาติเป็นเจ้าของด้วยเช่นกัน ค่าเช่าหนึ่งร้อยก้วน ทุกห้องตกแต่งอย่างหรูหราแล้ว ย้ายเข้าอยู่ได้เลยทันที! ส่วนค่านายหน้าคิดเป็นค่าเช่าเดือนเดียวเท่านั้นขอรับ”

หูเมิ่งอิ๋งพูดว่า “ค่าเช่าขั้นต่ำต่อเดือนของบ้านตระกูลเว่ยนั้นเท่าไหร่นะ?”

“ห้าสิบก้วนขอรับ!”

อวี๋ว่านสิงพูดเสียงสูง “ผู้สูงศักดิ์ตระกูลเว่ยนี้มีไม่ขาดแคลนเงิน จึงเปิดให้เช่าบ้านหลังนี้ เพื่อความนิยมส่วนตัว บ้านหลังใหญ่หลังนี้เคยเปิดให้เช่าราคาหนึ่งร้อยก้วนต่อเดือนขอรับ!”

“ท่านต่อรองมาก่อนได้ขอรับ!”

หูเมิ่งอิ๋งถอนหายใจ “เนื่องจากเมืองจิ่วซานถูกลดขนาดให้เป็นเมืองชายแดน ขุนนางของเมืองส่วนใหญ่จึงย้ายไปกลางเมืองเพื่อความปลอดภัย บ้านว่างให้เช่าเดือนละแปดสิบ ไม่ถึงร้อย สำหรับบ้านว่างขนาดสิบไร่ ต้องจ่ายภาษีปีละหนึ่งร้อยยี่สิบก้วน ในเรื่องของภาษี หากมีบ้านแปดหรือสิบหลังเหมือนตระกูลเว่ย ถึงจะมีเงินไม่ขาด แต่ก็ไม่เต็มใจจะเสียภาษีบ้านว่างทุกปี”

หวังหยวนพูดไม่ออกเมื่อได้ยินดังนั้น เรื่องนี้เขาไม่ทันได้คิดเลยจริง ๆ!

เมื่อพบกับคนที่มีความรู้ อวี๋ว่านสิงก็พูดว่า “คุณหนูมีความรู้ดี ไม่อาจปกปิดอะไรจากท่านได้ เช่นนั้นข้าจะเสนอราคาต่ำสุดของบ้านตระกูลเว่ย คือสี่สิบห้าก้วนต่อเดือน ถูกกว่านี้ก็ไม่มีทางเช่าได้แล้วขอรับ!”

ราคาพื้นฐานของตระกูลเว่ยคือสามสิบห้าหยวน ยิ่งค่าเช่าสูง เขาจะได้รับค่านายหน้ามากขึ้น และเขายังสามารถรับรางวัลจากตระกูลเว่ยได้อีกด้วย

“แพงเกินไปไม่เช่าแล้ว!”

หูเมิ่งอิ๋งหันหน้าหนีทันที “คุณชาย ไปร้านพ่อค้านายหน้าอื่นกันเถอะ!”

หวังหยวนพยักหน้าและหันหลังเตรียมจากไป พ่อค้านายหน้าคนนี้ฉลาดมาก เขาไม่ได้ให้ราคาต่ำสุดทันที!

หวังซื่อไห่โต้ตอบอย่างเหมาะสม “ใช่ หากไปร้านพ่อค้านายหน้าอื่น ก็จะต้องมีร้านที่ถูกกว่าแน่นอน มีบ้านหลังใหญ่มากมายที่ยังไม่มีคนเช่า!”

พวกเขาทั้งสามหันหลังกลับเตรียมจากไป!

“คุณชาย คุณหนู อย่าเพิ่งออกเลยขอรับ เราจะคุยเรื่องค่าเช่ากันใหม่!”

อวี๋ว่านสิงรู้สึกกังวล รีบหยุดพวกเขาไว้อย่างรวดเร็ว “ท่านคิดว่าเช่นนี้จะได้ผลหรือไม่ ข้าจะเจรจากับตระกูลเว่ย น่าจะสามารถลดเหลือสี่สิบก้วนต่อเดือนได้”

หูเมิ่งอิ๋งเดินต่อไป “เจ้าบอกว่าสี่สิบก้วน แต่ความจริงแล้วยังมีภาษีที่อยู่อาศัยด้วย ฝ่ายราชการกำหนดว่าเจ้าของและผู้เช่าจะต้องแบ่งกันจ่ายเท่า ๆ กัน และเราต้องจ่ายห้าก้วนทุกเดือน หากเจ้าสามารถเจรจาต่อรองเรื่องภาษีที่อยู่อาศัยได้ เราก็พิจารณาได้!”