บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 190

หวังหยวนเฝ้าดูตั้งแต่ต้นจนจบโดยไม่พูดอะไรสักคำ ทั้งหมดขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของหูเมิ่งอิ๋ง!

การต่อรองของหูเมิ่งอิ๋งทำให้เขารู้สึกแปลกใจ!

เมื่อพบกันครั้งแรก นางเสนอเงินหนึ่งพันก้วนเพื่อซื้อสบู่ และตอนที่อยู่อีเซี่ยนเทียน นางเสนอเงินหนึ่งพันก้วน เพื่อให้โจรส่งผู้บาดเจ็บกลับบ้าน นางดูสงบนิ่งและใจกว้าง ไม่ยุ่งยาก!

ตอนนี้ดูเหมือนนางจะกลายเป็นคนละคนแล้ว!

ทุกคนมาที่บ้านตระกูลเว่ย!

บ้านขนาดสิบไร่ มีทางเข้าสามทาง และทางออกสามทาง มีเพียงคนรับใช้ชราเท่านั้นที่คอยดูแล

เมื่อสิ้นสุดฤดูใบไม้ร่วง ทุกอย่างไร้ชีวิตชีวา ใบไม้สีเหลืองร่วงหล่นอยู่ทุกหนทุกแห่งในลานบ้าน

หวังหยวนเห็นว่าบ้านหลังนี้ ดูเหมือนบ้านโบราณที่ตกทอดกันมาหลายรุ่น

ต้าหู่ กัวเหลียง และหวังซื่อไห่ตกตะลึง

พวกเขาไม่เคยเห็นบ้านที่สร้างได้สวยงามถึงเพียงนี้!

สายตาของหูเมิ่งอิ๋งเต็มไปด้วยความรังเกียจ “เสาแปดต้นในบ้านแตกร้าว จำเป็นต้องซ่อมแซม จะมีค่าใช้จ่ายอีกอย่างน้อยสิบสองก้วน ค่าเช่าจะลดลงหนึ่งก้วนเป็นเวลาหนึ่งเดือน!”

ดวงตาของอวี๋ว่านสิงเต็มไปด้วยน้ำตา “คุณหนู ท่านได้บอกว่าจะไม่ต่อราคาอีกไม่ใช่หรือขอรับ!”

“เจ้าบอกเองว่าสามารถเข้าอยู่บ้านหลังนี้ได้เลยเมื่อมาถึง คาดไม่ถึงว่ามันจะทรุดโทรมถึงเพียงนี้!”

หูเมิ่งอิ๋งชี้ไปที่เท้า “ซ้ำยังมีกระเบื้องปูพื้นแบบนี้ด้วย ข้านับมาตามทางแล้วพบว่ามีเจ็ดสิบแปดชิ้นที่แตกร้าว หากจะซื้อหินมาปูใหม่ทั้งหมด รวมจ้างคนมาทำก็ต้องใช้เงินมากกว่าสิบก้วน ค่าเช่าต้องลดลงอีก!”

อวี๋ว่านสิงส่ายหน้าด้วยใบหน้าเศร้า “คุณหนู ท่านลดเหลือสามสิบสามแล้ว ข้าไม่อาจไปคุยกับตระกูลเว่ยได้จริง ๆ!”

หูเมิ่งอิ๋งชี้ไปที่สระน้ำเล็ก ๆ ในลานบ้าน แล้วพูดว่า “คุณชายของเราไม่ถูกโฉลกกับน้ำ เจ้าต้องเจรจาให้ตระกูลเว่ยถมบ่อเล็ก ๆ นี้ หรือหากให้จ่ายน้อยกว่าค่าเช่าปกติ เราจะถมมันเอง!”

หวังหยวนเม้มปากกลั้นยิ้ม เขาไม่ถูกโฉลกกับน้ำตั้งแต่ตอนไหน?

นายหน้าอวี๋โบกมือ “คุณหนู สามสิบสองก้วน ไม่มีทางจะคุยได้จริง ๆ ขอรับ!”

หูเมิ่งอิ๋งโบกมือ “หากคุยไม่ได้ เจ้าก็เหนื่อยโดยเปล่าประโยชน์ หากคุย เจ้าก็ยังสามารถรับค่านายหน้าได้ แค่บอกตระกูลเว่ยว่าบ้านหลังนี้ทรุดโทรมเพียงใด ทางที่ดีควรให้ผู้จัดการมาดูเอง ตระกูลเว่ยก็ต้องเห็นด้วยแน่นอน สิ่งที่พวกเขาต้องการไม่ใช่ค่าเช่า แต่เป็นคนที่มีเงินมาบำรุงรักษาบ้านต่างหาก!”

“.... ขอรับ!”

อวี๋ว่านสิงกัดฟัน กลอกตาและกำหมัด “ข้าจะพยายามอย่างเต็มที่ ข้าขอให้คุณชายและคุณหนู อยู่กันอย่างมีความสุขในบ้านอันเป็นที่รักแห่งนี้ล่วงหน้า!”