บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 191

ทันใดนั้นรถม้าก็เงียบลง ทั้งสองไม่รู้จะพูดคุยอะไรกัน

ความจริงแล้ว ช่วงนี้ทั้งสองคนแทบไม่ได้คุยกันเลย หากไม่มีเรื่องอะไรเกิดขึ้น

เพราะคนหนึ่งแต่งงานแล้ว และอีกคนหนึ่งแต่งงานเป็นครั้งที่สาม หากไม่มีเหตุจำเป็น พวกเขาจะไม่อยู่ด้วยกันสองต่อสอง!

“อ๊ะ!”

“ฮี้ ฮี้!”

ทันใดนั้นก็มีเสียงร้องของคนและม้าดังขึ้น แล้วรถม้าก็หยุดกะทันหัน ราวกับว่ามีคนมาขวางไว้

ต้าหู่กล่าวว่า “พี่หยวน จู่ ๆ คนเมาก็รีบวิ่งมาล้มหน้ารถม้า!”

“แกล้งถูกชนเพื่อจะเรียกเงิน!”

หวังหยวนแหวกม่านลงจากรถม้า หูเมิ่งอิ๋งก็เดินตามไปด้วย

ชายวัยกลางคนที่มีใบหน้าซูบผอมบาง มีกลิ่นสุราคลุ้งเต็มตัวนอนอยู่หน้ารถม้า ถือขวดสุราอยู่ในมือ และยังคงกระดกเข้าปากแม้จะเมามาย

หวังหยวนช่วยพยุงชายวัยกลางคนให้ลุกขึ้น “ท่านลุง เป็นอย่างไรบ้าง!”

“มีเรื่องใหญ่ ข้ามีปัญหาใหญ่ แต่น่าเสียดายที่เจ้าช่วยข้าไม่ได้!”

หวังหยวนลุกขึ้นยืน ชายวัยกลางคนยืนโซเซ ก้มหน้าลงมองพื้น

“ท่านลุง ระวัง!”

หูเมิ่งอิ๋งที่เข้ามาจากด้านหลัง คว้าตัวชายวัยกลางคนไว้ทัน ป้องกันไม่ให้เขาล้ม

“คุณหนู เจ้างดงามนัก หากข้าอายุน้อยกว่านี้สักยี่สิบปี ข้าจะส่งแม่สื่อไปที่บ้านเจ้าแน่นอน!”

ดวงตาของชายวัยกลางคนเป็นประกาย เขามองหวังหยวนอีกครั้ง “เจ้ากับคนรักของเจ้าเป็นคู่รักที่เหมาะสมกันนัก จัดงานเลี้ยงแต่งงานเมื่อไหร่ ก็อย่าลืมเชิญข้าด้วย!”

“ท่าน...”

ใบหน้าของหูเมิ่งอิ๋งเปลี่ยนเป็นสีแดงด้วยความเขินอาย นางปล่อยมือจากชายวัยกลางคน แล้วรีบเข้าไปหลบในรถม้า!

คนขี้เมาคนนี้ เหตุใดปากมากถึงเพียงนี้?

หวังหยวนกำลังคิดว่าจะจัดการกับคนขี้เมาคนนี้อย่างไร!

“หน้าตาเหมือนเป็นเนื้อคู่!”

ต้าหู่ กัวเหลียง และหวังซื่อไห่ทำหน้าไม่ถูก!

หลังจากมองทั้งสามคนแล้ว หวังหยวนก็ขึ้นไปบนรถม้า และอดไม่ได้ที่จะตะลึง!

หูเมิ่งอิ๋งเอามือปิดหน้า หูของนางแดงด้วยความเขินอาย!

หวังหยวนพูดช้า ๆ “ลุงกับหลานชายนี้ไม่ใช่คนจริงจัง อย่าไปฟังเรื่องไร้สาระของพวกเขา! ข้าไม่เคยไปหอนางโลม ไม่เคยดื่มสุรากับนางโลมด้วย”

“อืม!”

หูเมิ่งอิ๋งเม้มปาก แล้วตอบรับ

รถม้าส่งเสียงดัง เสียงกีบเท้าม้าก็ส่งเสียงดังกุบกับ

ทั้งกลุ่มกลับไปที่โรงเตี๊ยม แต่ถูกแขกที่ไม่ได้รับเชิญกลุ่มหนึ่งหยุดไว้!

“เจ้าเด็กสกุลหวัง ในที่สุดเจ้าก็กลับมา ข้ารอเจ้ามานานแล้ว!”