บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 211

หวังหยวนกระแอมเบา ๆ “พูดเสร็จหรือยัง?”

“หืม?”

หลังจากพูดคำเหล่านี้ เจ้าเด็กคนนี้ก็ไม่กลัวเลย โจวเฉิงรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ!

“ต้าหู่!”

หวังหยวนตะโกน!

ต้าหู่เข้ามาพร้อมดาบรางวงศ์ถังและดาบม่อเตา!

“เจ้าคิดจะทำอะไร การฆ่าขุนนางก็เท่ากับการกบฏ เจ้าอย่าคิดที่จะทำผิดร้ายตัวเอง...อ๊ะ!”

สีหน้าของโจวเฉิงเปลี่ยนไปอย่างมาก เขารีบก้าวถอยหลัง และตกใจทันที!

ชิ้ง...เคร้ง!

ต้าหู่ดึงดาบราชวงศ์ถังและดาบม่อเตาออกมาแล้วตัดซึ่งกันและกัน โดยดาบม่อเตาแตกออกเป็นสองชิ้น

โจวเฉิงตกตะลึง “อาวุธวิเศษนั้นคมและสามารถตัดเหล็กได้เหมือนดินเหนียว!”

ปัง!

หวังหยวนโยนดาบราชวงศ์ถังลงต่อหน้าโจวเฉิง แล้วถามว่า “ใต้เท้าโจว ท่านคิดว่าดาบเล่มนี้สามารถขายได้ในราคาเท่าไหร่!”

เขาถือดาบราชวงศ์ถัง จากนั้นรู้สึกถึงขอบดาบและมองดูเส้นแปลก ๆ บนดาบ เขาดึงผมออกมาแล้ววางมันลง เส้นผมขาดเป็นสองส่วนทันที แม้เป็นเพียงขุนนาง โจวเฉิงก็ชอบมาก “ตัดผมขาดดั่งเป่าลม ซ้ำยังตัดเหล็กได้อย่างง่ายดาย ทองคำนับพัน ไม่ซิ หมื่นเหรียญทองก็หาได้ยาก! อันที่จริง ไม่ใช่ว่าไม่สามารถขายใบอนุญาตค้าเกลือให้เจ้าได้ แต่มีเงื่อนไขเล็กน้อย!”

หลังจากรับใช้ในเมืองจิ่วซานเป็นเวลาห้าปี เงินที่เขาได้รับจากตระกูลหยางก็ไม่คุ้มกับมูลค่าของดาบเล่มนี้!

หากเด็กคนนี้เฉลียวฉลาดและเสนอดาบเล่มนี้ เขาก็จะขายใบอนุญาตค้าเกลือของเมืองฝูให้หวังหยวน!

เมื่อถึงเวลาขนส่งดาบนี้ไปที่เมืองหลวงแล้วนำเสนอต่อเสนาบดีฝ่ายขวา เขาจะสามารถชนะสามระดับติดต่อกันได้อย่างแน่นอน

หวังหยวนกระพริบตาโดยไม่สนใจคำใบ้ของเงื่อนไข “ท่านใต้เท้า ท่านคิดว่าการขายดาบเล่มนี้ เพียงพอที่จะซื้อผู้พิพากษาได้หรือไม่”

“การซื้อผู้พิพากษานั้นต้องใช้เงินสามหมื่นตำลึง แน่นอนว่าก็เพียงพอแล้ว!”

โจวเฉิงตอบโดยไม่รู้ตัว ทันใดนั้นก็รู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ และสีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไป “เจ้าอยากทำอันใด?”