บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 212

’เจ้า เจ้า...”

โจวเฉิงทั้งโมโหทั้งหวาดกลัว!

หากหมดหนทางแล้วจริง ๆ ไม่ว่าผู้ใดก็จะหาคนที่รับโทษร่วมด้วย แต่เจ้าเด็กคนนี้เป็นข้อยกเว้น

หวังหยวนเลิกคิ้ว “หากดำเนินการรวดเร็ว ตราบใดที่ท่านสั่งการ และแต่งตั้งทูตขนส่งเกลือคนใหม่ ข้าก็จะยังมีเวลาซื้อใบอนุญาตค้าเกลือ!”

โจวเฉิงกัดฟันและกระแอมเบา ๆ “หากเจ้าต้องการทำเช่นนี้จริง ๆ เจ้าคงลงมือไปนานแล้ว เหตุใดจึงมาพูดเรื่องไร้สาระกับข้า ท้ายที่สุดเจ้าก็กำลังขู่ข้าอยู่ดี ขอให้ข้าขายใบอนุญาตค้าเกลือให้เจ้า และปล่อยให้เจ้าผ่านด่านเคราะห์!”

“ใช่ ข้ากำลังขู่ท่าน หากว่าท่านกล้า เรามาเดิมพันกันเถอะ!”

หวังหยวนเลิกคิ้วและหันกลับไป “หลังจากที่ออกจากประตูบานนี้ ดาบวิเศษเล่มนี้จะถูกส่งไปยังเมืองหลวงโดยเร็วที่สุด และท่านจะถูกย้ายไปเป็นข้าหลวงในเมืองเฮยซุ่ย!”

“...ช้าก่อน!”

เมื่อเห็นหวังหยวนกำลังจะเดินออกจากประตู ท่าทางของโจวเฉิงก็เปลี่ยนไป และเขาก็กัดฟัน “ข้าจะขายใบอนุญาตค้าเกลือให้กับเจ้า!”

เขารู้ว่าเจ้าเด็กคนนี้กำลังคุกคามเขา แต่เขาก็ไม่กล้าเสี่ยงต่ออนาคตของตัวเอง

วังไห่เทียนผู้หนุนหลังเจ้าเด็กคนนี้ เขามีแผนการอันเลวร้ายเช่นนี้แล้วยังจะช่วยเหลือเขา!

หากเขาไม่เห็นด้วย ย่อมมีผู้อาวุโสช่วยเขาด้วยแผนการชั่วร้ายอย่างแน่นอน!

ในอดีตที่เขาเข้ารับข้าราชการ ผู้อาวุโสทุกคนต่างโหดเหี้ยมมาก!

ยิ่งไปกว่านั้น แม้ว่าเจ้าเด็กคนนี้จะได้รับใบอนุญาตค้าเกลือ แต่เขาจะได้รับเกลือจริงหรือ?

ประเมินอำนาจของตระกูลหยางต่ำเกินไปแล้ว!

“ขอบคุณท่านใต้เท้าที่ให้ความร่วมมือขอรับ!”

หวังหยวนหันกลับ และยกกำปั้นขึ้นแสดงความเคารพ

ใบอนุญาตค้าเกลือไม่แพงนัก กิโลละห้าเหวินเท่านั้น และหกแสนโลเป็นราคาสามพันตำลึง

หลังจากได้รับใบอนุญาตค้าเกลือแล้ว หูเมิ่งอิ๋งก็มองดูหวังหยวนราวกับดาวที่สว่างที่สุดในท้องฟ้า!