บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 241

สีหน้าเคร่งขรึมและดูหมดความอดทนเช่นนี้ ทำให้ผู้ชมทุกคนเบิกตากว้างทันที

หูเมิ่งอิ๋งก้มหน้าลง หากเป็นเรื่องอื่น นางมั่นใจในตัวคุณชายมาก!

แต่เมื่อต้องแต่งบทกวี ไม่มีความมั่นใจเลยจริง ๆ!

การแต่งบทกวีเป็นความสามารถทางวรรณกรรม หากมีพรสวรรค์ด้านนี้ ก็คงมีชื่อเสียงไปนานแล้ว!

แต่คุณชายไม่ได้โด่งดังเลยในเมืองฝู!

ทุกอย่างเป็นไปตามแผน หยางว่านหลี่ก็ได้ใจ “เพื่อให้ยุติธรรม เรามาขอให้เจ้าเมืองถามคำถามดีกว่า แล้วทุกคนก็ร่วมกันแต่ง!”

หวังหยวนโบกมือ “ตกลง!”

เจ้าเมืองจางหานกล่าวว่า “ทุกคนคือบัณฑิตแห่งต้าเย่ หากก้าวไปข้างหน้าอีกหนึ่งก้าว จะกลายเป็นขุนนางในราชสำนัก แต่แม้กระทั่งตอนนี้ ก็สามารถรับใช้ราชสำนักได้ บัดนี้ศัตรูต่างแดนเพ่งเล็งราชสำนักก็อยู่ ทำให้ราชสำนักตกอยู่ในสถานการณ์ที่ยากลำบาก เราถูกหักเงินเดือน ความภักดีต่อฮ่องเต้เริ่มสั่นคลอน หัวข้อการประชุมกวีนิพนธ์ในวันนี้ จะเป็นการคลายความกังวลของราชสำนัก!”

ทุกคนขมวดคิ้ว!

ตามที่เจ้าเมืองคาดไว้ ไม่ลืมที่จะประจบสอพลอราชสำนักในงานประชุมกวี

บทกวีเช่นนี้แต่งยากที่สุด!

หากเขียนยกย่องโจ่งแจ้งเกินไป จะถูกตำหนิว่าประจบประแจงได้ง่าย และสูญเสียจุดยืนทางวรรณกรรมไป! หากเขียนไม่ดี ราชสำนักก็อาจจะปลดออกจากตำแหน่งได้ การแต่งประเด็นนี้ไม่ง่ายเลย!

หยางว่านหลี่ทำสีหน้าครุ่นคิด แต่ในใจเขาเยาะเย้ย เขาเคยแต่งบทกวีเรื่องนี้แล้ว

คาดการณ์ไว้ล่วงหน้าถูก หากเขาตั้งคำถามกับวังไห่เทียน เจ้าเมืองจะต้องถามคำถามนี้!

ตราบใดที่มีคำถามนี้ เขาจะเป็นคนที่เก่งที่สุดในการแข่งขันแต่งกวีครั้งนี้!

แต่ไม่อาจรีบพูดออกไปได้ทันที ไม่เช่นนั้นจะดูปลอมเกินไป!

“คลายความกังวลของราชสำนักหรือ?”

หวังหยวนพึมพำ แล้วลุกขึ้นยืนด้วยสีหน้าเศร้าหมอง ก่อนเดินไปที่ราวบันได

ด้านนอกหอแปดเหลี่ยม ฝนเริ่มตก พื้นดินเปียกชุ่ม!

ท้องฟ้าเป็นสีเทา ชวนหดหู่เล็กน้อย!

ในที่นั่งของเจ้าเมืองและจิ้นซื่อ บางคนมองหวังหยวน บางคนก็มองผู้แข่งขัน

ผ่านไปสักพัก หยางว่านหลี่เหลือบมองหวังหยวน และกำลังจะเอ่ยบทกวีออกมา!

ประเดี๋ยวจะได้เหยียบเจ้าบ้านนอกให้จมดิน และทำให้วังไห่เทียนเสียหน้า มาดูกันว่าใครจะกล้าแตะต้องตระกูลหยางอีก