บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 291

สถานการณ์เช่นนี้เกิดขึ้นในหลายแห่งในเมืองจิ่วซาน เมื่อทหารผู้ส่งสารตะโกนว่า “ทหารผ่านศึกกองทัพเกราะดำอยู่ที่ไหน แม่ทัพหนุ่มขอความช่วยเหลือ” ก็จะมีคนรีบเร่งมาทันที

โจรบางคนยอมเสียตำแหน่งหัวหน้าโจร เจ้าของร้านบางคนยอมทิ้งร้านค้าขนาดใหญ่ ตำรวจบางคนยอมทิ้งดาบ แม้แต่คนธรรมดาสามัญก็โยนจอบทิ้ง!

ไม่ใช่เพราะราชสำนัก แต่เป็นเพราะคำพูดที่ว่า ทหารผ่านศึกกองทัพเกราะดำอยู่ที่ไหน แม่ทัพหนุ่มขอความช่วยเหลือ!

เหล่าทหารที่ถูกปลดประจำการมานานหลายปี ต่างรีบเร่งไปที่เมืองจากทั่วทุกสารทิศในเมืองจิ่วซาน

การเดินทางครั้งนี้ไม่รู้จะกลับมาได้กี่คน แต่กลับไม่มีใครหวั่นเกรง!

...

ในกระโจมขนาดใหญ่ของกองทัพชาวหวง มีจดหมายลับกองหนึ่งวางอยู่บนโต๊ะ อ๋องถูหนานอ่านจดหมายเหล่านั้นทีละฉบับ!

จดหมายลับบางส่วนรายงานความวุ่นวายทางทหารในเมืองช่วงนี้ แต่ส่วนใหญ่เป็นข่าวเกี่ยวกับหวังหยวน

“เอาชนะหลี่ฉาง ตำรวจ และผู้ตรวจการ ล้างบางค่ายซานหู่ รวมไปถึงพวกใช้อำนาจบาตรใหญ่!”

“ทำสบู่และน้ำตาลที่ขายดีไปทั่วโจวเฉิงและเมืองอื่น ๆ!”

“ด้วยคนเพียงสิบคน สามารถขู่กรรโชกเงินโจรห้าถึงหกร้อยคนได้ และรอดพ้นไปได้โดยไม่ได้รับบาดเจ็บ!”

“แต่ง 'ปรัชญาจิตใจ' และกลายเป็นพี่น้องกับบัณฑิตผู้ยิ่งใหญ่วังไห่เทียน!”

“เพื่อเอาชนะตระกูลหยางที่เป็นอุปสรรคและซื้อเกลือ เขาช่วยคนขุดบ่อเกลืออย่างดี และติดประกาศใหญ่โจมตีใส่ร้ายตระกูลหยาง ซึ่งทำให้ตระกูลหยางต้องลำบาก!”

“แต่งบทกวีในงานประชุมกวีติ้งหลงไถว่า 'แดงทั่วธาร รำลึกถึงอู๋มู่'... แค้นชิงกู่ฝังใจ ยังไม่ชดใช้! เมื่อใด ล้างหนี้ใคร่รู้? ควบรถบดค่ายศัตรู ย่ำเขาปาตี่พินาศไป! กระหายหาญ ฉีกกินเนื้อชาวหวง ดื่มเลือดสรวลสันต์... ใช้ถ้อยคำได้ดี!”

“สร้างอาวุธวิเศษสามชิ้นที่ตัดเหล็กได้เหมือนตัดดินเหนียว อาบด้วยเลือดทหารในสมรภูมิรบนับร้อย สามารถตัดลมขาด และตัดเหล็กได้เหมือนตัดดินเหนียว ขายได้ในราคาสามหมื่นเจ็ดพันตำลึงทอง!”

“ประดิษฐ์หน้าไม้แบบพิเศษขึ้นมา แม้ว่าระยะการยิงจะไม่ดีเท่ากับธนูและลูกธนู แต่ความเร็วในการยิงนั้นรวดเร็วมาก ทหารของต้าเย่ใช้สิ่งนี้เพื่อปกป้องเมือง ทำให้มีความสามารถมากขึ้น!”

“จัด 'การประชุมระบายแค้น' ในกองทัพด้วย ย้ำเตือนความเกลียดชังของผู้คนที่มีต่อชาวหวง บัดนี้ทั้งทหารและพลเรือนทั้งเมืองเกลียดชาวหวงสุดขีด!

“เพื่อเพิ่มรายได้ของต้าเย่ เขาได้เสนอสองกลยุทธ์สำหรับราชสำนักของต้าเย่! กลยุทธ์หนึ่งคือการทลายกำแพงตลาด และพัฒนาเศรษฐกิจตลาดกลางคืน อีกอย่างคือการกระจายที่ดินไปให้เกษตรกร และให้เจ้าหน้าที่และเหล่าชนชั้นสูงจ่ายภาษีเช่นกัน!”

เมื่ออ่านจดหมายลับเหล่านี้ซ้ำแล้วซ้ำอีก โดยเฉพาะเมื่อเห็นจดหมายฉบับสุดท้าย ดวงตาของอ๋องถูหนานก็เป็นประกาย เขายังคงอ่านซ้ำแล้วซ้ำเล่า ด้วยสีหน้าประหลาดใจอย่างอธิบายไม่ได้!

“เสด็จพ่อ!”

ค่ายทิศเหนือมีการป้องกันแน่นหนา ทหารทุกคนหันหน้าออกไปด้านนอก และไม่ได้รับอนุญาตให้มองเข้าไป!

ออกคำสั่งทหารแล้ว ใครกล้าเข้าใกล้ไส้ศึกจะถูกประหารชีวิต!

รู้ว่าตรงกลางเต็มไปด้วยทหารผ่านศึกเกราะดำที่ถูกเรียกกลับมา แม้พวกเขาจะมองเข้าไปข้างในไม่ได้ก็ตาม!

ที่ชั้นในสุด หวังหยวนและคนของเขายืนล้อมรอบหน้าไม้ซานกงฉวง!

คนถือหน้าไม้คืออู๋หลิง หวังหานซาน ผิงเจี้ยน หวังหยวนกำลังจดบันทึก!

หวังหยวนโบกมือ “การทดสอบครั้งที่สามสิบเริ่มได้!”

ฟิ้ว! ฟิ้ว! ฟิ้ว!

ทั้งสามยิงหน้าไม้ออกไป ลูกธนูสามลูกที่แหลมคมราวกับหอกขนาดใหญ่ ส่งเสียงคำรามกลางอากาศ!

หนึ่งพันก้าว หนึ่งพันห้าสิบก้าว และหนึ่งพันหนึ่งร้อยก้าว แต่ละก้าวมีกระดานไม้ขนาดใหญ่ตั้งไว้!

เปรี๊ยะ!