บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 294

“อย่ากลัวเลย ต้องชนะ!”

หวังหยวนหันไปปาดน้ำตาบนใบหน้างามพริ้งของหูเมิ่งอิ๋ง แล้วปลอบโยนนางอย่างอ่อนโยน

“อืม!”

ปลายนิ้วของเขาลูบไล้ใบหน้าสวยของนาง ร่างบางของหูเมิ่งอิ๋งสั่นเทา นางรวบรวมความกล้าพูดไปว่า “คุณชาย ข้า...”

“ข้ารู้ว่าเจ้ากลัว!”

หวังหยวนมองแล้วถอนหายใจ “เจ้าไม่กลัวคงแปลก ความจริงแล้วข้าก็กลัวเหมือนกัน!”

หูเมิ่งอิ๋งประหลาดใจ “คุณชาย ท่านก็กลัวเหมือนกัน!”

หวังหยวนยกนิ้วขึ้นพูดเบา ๆ “ชู่ว อย่าเสียงดังสิ หากมีคนได้ยินว่าเสนาธิการทหารกลัว แล้วข้าจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน?”

พรืด!

หูเมิ่งอิ๋งหลุดหัวเราะ “ข้าคิดว่าคุณชายไม่หวั่นเกรงสิ่งใด!”

“ข้ากลัวตั้งหลายอย่าง เจ้าแค่ไม่รู้!”

หวังหยวนเปลี่ยนเรื่อง “เจ้ามีอะไรจะพูดกับข้าหรือ!”

“เอ่อ... ไม่ ไม่มีแล้ว!”

หูเมิ่งอิ๋งรีบก้มหน้าลงอย่างรวดเร็ว ความกล้าหาญของนางที่เพิ่งเพิ่มมาหายไปหมดแล้ว!

หวังหยวนกล่าวว่า “เช่นนั้นก็รีบกลับไปนอนเถอะ!”

“อื้ม!”

หูเมิ่งอิ๋งก้มหน้าเม้มปาก จากนั้นรีบเดินออกจากห้อง แล้ววิ่งหนีไปราวกับทะยานออกจากประตู!

“เฮ้อ สตรีนั้นขี้กลัว กลัวสงครามเสียจนนอนไม่หลับ!”

หวังหยวนหาวแล้วหลับไปจนรุ่งสาง แล้วตื่นขึ้นมาตามสัญชาตญาณ!

ต้าหู่และเอ้อหู่กำลังรออยู่ที่หน้าประตูแล้ว และทหารผ่านศึกกองทัพเกราะดำก็เดินทางไปแล้ว!

หูเมิ่งอิ๋ง ชายหนุ่มจากหมู่บ้านต้าหวัง และคนจากหมู่บ้านเหล่าเฟยต่างก็รออยู่ที่ลานหน้าบ้าน!

ดวงตาของพวกเขาเต็มไปด้วยความกังวล แต่ไม่มีใครพูดออกมา!

“เจ้าคิดว่าจะชนะศึกครั้งนี้ได้หรือไม่?”

“ต้องชนะแน่นอน แม่ทัพหนุ่มเคยเอาชนะอ๋องถูหนานมาก่อน!”

“อ๋องถูหนานแก่แล้ว ตอนนี้แค่จะปัสสาวะก็ยังลำบาก ไม่ได้น่ากลัวอีกต่อไปแล้ว!”

“ใช่แล้ว แม่ทัพหนุ่มกำลังรวบรวมไพร่พลกองทัพเกราะดำอีกครั้ง จึงง่ายที่จะเอาชนะพวกมัน!”

เมื่อถูกล้างสมองโดยผู้ส่งสารที่หวังหยวนส่งมา หลายคนในเมืองก็มั่นใจในการต่อสู้ครั้งนี้!

“แต่ข้าได้ยินมาว่าชาวหวงมีทหารม้าหนึ่งแสนนาย ในขณะที่เรามีทหารเพียงสองหมื่นนาย และทหารม้าสองพันนายในเมือง!”

“ทหารม้าหนึ่งกลุ่มขวางแปดขั้น ทหารม้ามีพลังมากกว่าทหารราบมาก ไม่มีทหารราบคนใดจะสู้ทหารม้าได้!”

“กองทัพเกราะดำเคยต่อสู้เมื่อหลายปีก่อน แต่ยังเหลือไม่มากแล้ว เพราะถูกราชสำนักปลดออกไป แม่ทัพหนุ่มอยู่ที่นี่ได้ไม่ถึงครึ่งเดือน จะบัญชาการได้ผลหรือ?”

“เป็นเรื่องปกติที่จะปกป้องเมืองและรอกำลังเสริม แต่หากรีบออกจากเมืองเพื่อต่อสู้อย่างเด็ดขาด ต้องพ่ายแพ้เป็นแน่!”

“เจ้ารู้หรือไม่ว่าแผนนี้มาจากบัณฑิต ตอนนี้บัณฑิตคนนั้นทำงานเป็นเสนาธิการทหาร เขาไม่เคยต่อสู้ในสงคราม จึงออกคำสั่งแบบสุ่มสี่สุ่มห้า!”