บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 306

“ถูกต้อง!”

อากู่ฉาเปลี่ยนเรื่อง “หากเช่นนั้นแล้วเราจะทำลายหน้าไม้ยักษ์ของพวกเขาได้อย่างไร?”

โจวไป๋ต้วนกล่าวว่า “ขั้นตอนต่อไปคือการสร้างโล่ขนาดใหญ่ ขับไล่ทหารกำลังเสริม และชาวต้าเย่สารเลวเข้าสู่สนามรบ โดยใช้ชีวิตผู้คนเพื่อเติมเต็มช่องว่าง!”

การใช้หน้าไม้มีข้อจำกัด การใช้บ่อย ๆ จะทำให้เกิดความเสียหาย และวัสดุสำหรับทำหน้าไม้ก็มีจำกัดเช่นกัน

ตราบใดที่การสู้รบยังดำเนินต่อไป หน้าไม้ที่สร้างขึ้นอย่างเร่งรีบจะได้รับความเสียหายในไม่ช้า!

อากู่ฉาขมวดคิ้ว “นั่นเป็นความคิดที่ดีที่สุด!”

โจวไป๋ต้วนหรี่ตา “ใช้กองทหารที่ยอมจำนนที่ท่านอ๋องส่งกลับมา เพื่อไปโจมตีเมืองทั้งด้านนอกด้านในตีขนาบประสานกัน!”

อากู่ฉาส่ายหัว “ทหารที่ยอมจำนนเหล่านั้นทุกคนได้รับการป้องกันอย่างใกล้ชิด อาวุธและชุดเกราะทั้งหมดของพวกเขาก็ถูกยึดไปแล้ว ไม่มีโอกาสที่จะสร้างปัญหาด้วยซ้ำ!”

โจวไป๋ต้วนกล่าวว่า “ไม่สำคัญ ข้ามีแผน เราจะทำเช่นนี้...”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ อากู่ฉาก็พูดว่า “ทักษะที่แย่ขนาดนี้ คนของต้าเย่จะเชื่อหรือไม่!”

โจวไป๋ต้วนยิ้มเล็กน้อย “ไม่สำคัญว่าพวกเขาจะเชื่อหรือไม่ สิ่งสำคัญคือฮ่องเต้ชิงหลงสุนัขนั้นกลัวสิ่งนี้ ตราบใดที่เขากังวลก็เพียงพอแล้วขอรับ!”

...

ชาวหวงแพ้ศึก จิตใจที่ล่องลอยของเมืองจิ่วซานจวิ้นก็สงบลงอย่างสมบูรณ์!

ตระกูลใหญ่บางตระกูลที่หลบหนีไปไม่ไกลอยากจะรีบกลับมา แต่พบว่าตัวเองตกอยู่ในสถานการณ์ที่น่าอับอาย

ก่อนออกเดินทาง ตระกูลใหญ่จำนวนมากได้ขายทรัพย์สินของตนในเมืองและแม้แต่บ้านของบรรพชนก็ขายในราคาที่ต่ำทำให้พวกเขาไม่มีที่อยู่อาศัยแม้ว่าพวกเขาจะกลับมาก็ตาม!

ชาวบ้านธรรมดาทั่วไปในเมืองมีชีวิตที่ยากลำบาก แม้ว่าจะชนะสงครามก็ตาม!

แต่ราคาอาหารพุ่งสูงขึ้น หนำซ้ำกิจการจำนวนมากก็หยุดทำการ และผู้คนจำนวนมากหยุดหาเงินเลี้ยงชีพ!

โชคดีที่ตระกูลหวังออกมาเปิดร้านโจ๊กหลายแห่งในเมือง ซึ่งทำให้ผู้คนจำนวนมากไม่อดอยากจนตาย

ในส่วนของกองทัพ ขวัญกำลังใจของทหารดีขึ้นมาก แต่พวกเขาก็ยุ่งกว่าเดิม!

จับเชลย จัดการม้าศึก นับทหารและชุดเกราะ ปกป้องเมือง และมอบเงินบำนาญหลังสงคราม

อู๋หลิง ขุนพล นายพล และนายทหารผู้ช่วยในกองบัญชาการต่างก็ยุ่งอยู่กับเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ เหล่านี้!

หวังหยวนก็ไม่เกียจคร้านเช่นกัน เขาใช้เวลาส่วนใหญ่อยู่ในห้องตรวจสอบอาวุธ และคิดว่าจะชนะศึกครั้งต่อไปได้อย่างไร!