บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 335

“เจ้าไม่สามารถเรียนรู้ได้ หากเจ้าไม่เคยเห็นมันมาก่อน!”

หวังหยวนกล่าวว่า “ข้าจะให้คนไปนำศพของชาวหวงมาให้พวกเจ้าทันที จะได้ผ่าดูว่าเอ็นข้อมือและเอ็นร้อยหวายคืออะไร จากนั้นจะได้ช่วยเย็บต่อให้พี่น้องได้เมื่อถึงเวลา”

“ผ่าศพคน!”

แพทย์ทหารทุกคน รวมถึงฟู่ฉีต่างก็ตกตะลึง บางคนรู้สึกสยอง!

ในยุคนี้ไม่ว่าใครก็เชื่อเรื่องผีและเทพเจ้า น้อยคนนักที่จะกล้าเข้าใกล้ศพ!

ไม่ต้องพูดถึงการชำแหละศพ!

คำพูดของหวังหยวนทำให้พวกเขาหวาดกลัวมาก จนแทบจะสติแตก

“นี่คือทักษะทางการแพทย์แขนงใหม่ ใครก็ตามที่สามารถเรียนรู้สำเร็จ จะเป็นคนแรกในการแพทย์แขนงนี้ ไม่ต้องพูดถึงว่าจะมีชื่อเสียงไปอีกนานหลายศตวรรษ แต่จะถูกบันทึกไว้ในประวัติศาสตร์ด้วย!”

หวังหยวนกล่าวด้วยน้ำเสียงโน้มน้าวใจ “หากใครสามารถรักษามือและเท้าของทหารได้ ข้าจะขอให้แม่ทัพหนุ่มขอความดีความชอบให้ จากนั้น... จะสามารถไปทำงานในโรงหมอหลวงได้!”

“เฮือก!”

ดวงตาของแพทย์ทหารทุกคนเป็นประกายเมื่อได้ยินดังนั้น ไม่มีใครเคยทำสิ่งที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนเช่นนี้!

ฟู่ฉีกัดฟันพูด “ท่านเสนาธิการทหาร ข้ายินดีที่จะลองดูขอรับ!”

“ได้เลย!”

ดวงตาของหวังหยวนเป็นประกาย “รอก่อน ข้าจะให้คนนำเครื่องมือมาให้เจ้า!”

หวังหยวนนึกถึงมีดผ่าตัดขนาดเล็กในความทรงจำ แล้วส่งแบบไปที่แผนกทำเกราะ แม้ว่าอุปกรณ์จะยังไม่เสร็จสิ้น

อู๋หลิงเข้ามาพูดว่า “เสนาธิการทหาร อากู่ฉาและเจ้าหน้าที่ของเขาต้องการพบเจ้า!”

หวังหยวนโบกมือปฏิเสธ “ไม่ไป!”

โอรสของอ๋องถูหนานคนนี้ส่งเสียงร้องจะพบเขาให้ได้ ตั้งแต่วันที่ถูกจับ

แต่เขาขี้เกียจเกินกว่าจะเสียเวลากับคนเช่นนี้!

อู๋หลิงยิ้มฝืดเฝื่อน แล้วพูดว่า “เสนาธิการทหาร เหตุใดเจ้าถึงอยากเจอทหารชาวหวงธรรมดามากกว่าท่านอ๋องน้อย อากู่ฉา”