บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 337

หวังหยวนถามด้วยความประหลาดใจ “ปัญหาอะไร?”

หูเมิ่งอิ๋งขมวดคิ้วขณะกล่าวว่า “จวิ้นวั่งเหล่านั้นยินดีจ่ายเพียงสามเท่าของราคาเดิม เพื่อซื้อทรัพย์สินที่ขายมาคืนไป!”

หวังหยวนนึกเยาะเย้ย ไม่ได้พูดอะไร!

เมื่อจวิ้นวั่งและครอบครัวที่ร่ำรวยขายทรัพย์สินครั้งใหญ่ ราคาก็เป็นเพียงหนึ่งในสี่สิบหรือห้าสิบของราคาเดิม

พวกเขาทั้งหมดเชื่อว่าชาวหวงจะทำลายเมืองแน่นอน และหากขายไม่ได้ก็จะขาดทุน

จึงถือว่าเป็นการเทขายครั้งใหญ่ และขั้นตอนต่าง ๆ ก็เสร็จสมบูรณ์แล้ว

ตอนนี้เมื่อชาวหวงพ่ายแพ้แล้ว เมืองจิ่วซานก็ปลอดภัยมากขึ้นกว่าเดิม เรื่องทรัพย์สินจึงกลับสู่ภาวะปกติแล้ว

ต้องการซื้อคืนไปในราคาต่ำ ทำได้แค่ฝันเท่านั้น

ทหารจำนวนมากยอมสละชีวิต ใช้เลือดเนื้อเพื่อปกป้องเมืองไว้!

ตอนนี้สงบสุขแล้วก็กลับมาหาเงินต่ออย่างไร้ยางอาย ไม่คิดจะเสียสละอะไรบ้างเลย

หูเมิ่งอิ๋งกล่าวว่า “พวกเขาขู่ว่าหากราคาที่เราตั้งสูงเกินไป พวกเขาจะรวมตัวกับเจ้าหน้าที่ที่ร่ำรวยและมีอำนาจในเมือง เพื่อทำให้เราได้เจอดีซะบ้าง”

ดวงตาของหวังหยวนเคร่งขรึม “มีตระกูลไหนบ้าง ทำรายชื่อมาเลย”

“คุณชายจะทำอะไร?”

หูเมิ่งอิ๋งตกตะลึง “เราต้องการทำธุรกิจในเมืองจิ่วซานอีกนาน เราไม่อาจรุกรานคนเหล่านี้มากเกินไป ไม่เช่นนั้นจะเป็นเรื่องยากในอนาคต หรือไม่เราก็เพิ่มราคาซื้อคืนเป็นสิบเท่า ก็น่าจะเจรจากันได้!”

หวังหยวนส่ายหัวแล้วพูดว่า “เมิ่งอิ๋ง เจ้าต้องจำไว้ว่าคนชั่วร้ายกลัวอำนาจ แต่ไม่กลัวคุณธรรม หากหมาป่ากล้าแยกเขี้ยวขู่เจ้า ก็จะต้องถูกทุบตีกลับอย่างรุนแรงให้เขี้ยวหักไปเลย มีเพียงการหักขา หรือแม้แต่การฆ่าพวกมันเท่านั้น ที่จะสามารถขัดขวางหมาป่าชั่วร้ายตัวอื่นได้!

ใบหน้างามของหูเมิ่งอิ๋งซีดลง นางมองหวังหยวนด้วยความประหลาดใจ จากนั้นยิ้มฝืดเฝื่อนแล้วพยักหน้า

ใช่แล้ว คุณชายโต้กลับแบบฟันต่อฟันตลอดทาง ไม่เคยต้องยอมใคร

แต่ไม่ใช่ทุกคนที่จะเป็นเหมือนคุณชาย ที่สามารถคิดวิธีป้องกันตัวเองได้มากมาย เมื่อถูกหมาป่ารายล้อม!

“สันติภาพเกิดขึ้นได้ด้วยการต่อสู้ ไม่ใช่ด้วยการเจรจา!”

ดวงตาของหวังหยวนมืดมน “ไม่ว่าจะตระกูลร่ำรวย จวิ้นวั่ง หรือเจ้าหน้าที่ ตราบใดที่สินทรัพย์ถูกซื้อขายแล้ว ทรัพย์สินทั้งหมดจะถูกขายคืนตามราคาตลาด คนที่ไม่ซื้อก็ออกไป ส่วนคนที่กล้าก่อปัญหาจะถูกทุบตี!”

เมื่อเห็นคุณชายดุร้าย หูเมิ่งอิ๋งก็ตื่นตระหนก แล้วพยักหน้าหลายครั้ง!

...

เมื่อสถานการณ์สงบ เจ้าหน้าที่ ครอบครัวผู้มั่งคั่ง และจวิ้นวั่งก็ย้ายกลับมามากขึ้นเรื่อย ๆ

คนร่ำรวยเหล่านี้มีความต้องการคุณภาพชีวิตที่สูงมาก และไม่คุ้นเคยกับการใช้ชีวิตในสภาพแวดล้อมที่โหดร้าย