บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 339

แต่ในสายตาของเสนาธิการทหารผู้เปี่ยมอำนาจ ไม่ได้เหยียดหยามสถานะที่ต่ำต้อยของพวกเขาเลย

ทั้งยังร่วมผ่าศพกับพวกเขา สอนวิธีรักษาบาดแผลให้ และยังคงยกย่องพวกเขาอย่างสูง

นี่เป็นความสนใจที่พวกเขาไม่เคยได้รับมาก่อน มันทำให้พวกเขารู้สึกแปลก ๆ ในใจ!

หวังหยวนดึงคนทั้งหกให้ลุกขึ้น “เราทุกคนต่างก็เป็นผู้ใหญ่กันแล้ว เหตุใดถึงร้องไห้ล่ะ หลังจากที่ข้าจากไปแล้ว ข้าจะบอกแม่ทัพให้ร่วมมือสนับสนุนงานวิจัยของพวกเจ้า และให้ความช่วยเหลือพวกเจ้าอย่างดีที่สุด หากพบปัญหาที่ไม่สามารถแก้ไขได้ พวกเจ้ายังสามารถเขียนจดหมายส่งไปที่เมืองฝู ตำบลเป่ยผิง หมู่บ้านต้าหวังได้! สำหรับเครื่องมือผ่าตัด ข้าจะกลับไปสร้างอันดี ๆ แล้วส่งมาให้พวกเจ้าทีหลัง”

ฟู่ฉีและอีกหกคนน้ำตาไหลพราก

หวังหยวนกล่าวเสริมว่า “สำหรับการผ่าตัด การฆ่าเชื้อ เย็บแผล การต่อเอ็นที่หักและการผ่าตัดไส้ติ่ง ล้วนเป็นเรื่องของการแพทย์ เมื่อพัฒนาไปในระดับหนึ่ง อวัยวะภายในทั้งหมดก็สามารถเปลี่ยนได้ ตอนนี้ผ่าลำไส้แล้ว ก็อย่าลืมกลับไปผ่าเปิดกะโหลกศีรษะ เพื่อศึกษารูปร่างของสมองด้วย จำไว้ว่าการเรียนรู้ไม่มีที่สิ้นสุด”

“อวัยวะภายในทั้งหมดสามารถเปลี่ยนได้!”

“ผ่ากะโหลกก็ได้เหมือนกัน!”

ทั้งหกคนตกตะลึงอยู่กับที่ เมื่อพวกเขารู้สึกตัว ก็พบว่าหวังหยวนหายตัวไปแล้ว

ปัง ปัง ปัง...

ฟู่ฉีและอีกหกคน ใช้หน้าผากกระแทกพื้นขณะโค้งคำนับ “ขอบคุณที่ชี้แนะศิษย์ ข้าจะศึกษาการผ่าตัดให้ดี และสานต่อทักษะทางการแพทย์ของท่านต่อไป ท่านเสนาธิการ!”

...

เมืองหวง พระราชวัง!

หิมะตกหนัก ส่งผลให้พระราชวังอันยิ่งใหญ่และสง่างามจมอยู่ใต้กองหิมะขาวโพลน

มองไปทางใดก็มีแต่สีขาวบริสุทธิ์

“ฮ่าฮ่าฮ่า เย้เย้!”

เด็กในชุดคลุมสีเหลืองคนหนึ่งกำลังเล่นอยู่ในหิมะ

ไม่ไกลนัก สตรีผู้หนึ่งยืนมองอยู่ใต้ต้นเหมยด้วยรอยยิ้ม

นางสวมชุดสีแดงและเสื้อคลุมขนาดใหญ่ สวมมงกุฎหงส์สีทองบนศีรษะ มีเครื่องหมายดอกบัวสีแดงแต้มบนหน้าผาก ใบหน้าปราศจากสีชมพูจากเครื่องประทินโฉม ทว่างดงามไร้ที่ติและดูสูงส่ง

ทันใดนั้น สาวใช้ก็รีบเข้ามาคุกเข่าลงกับพื้น แล้วยื่นจดหมายให้ด้วยมือทั้งสอง “ไทเฮา จดหมายลับจากองครักษ์เหยี่ยวดำ บอกว่าได้ข่าวเสนาธิการทหารของต้าเย่แล้วเพคะ!”

“วีรบุรุษผู้นั้นยังเป็นเด็กหนุ่ม หน้าตาหล่อเหลานัก!”

เซี่ยวฉู่ฉู่หยิบจดหมายลับออกมา ซึ่งมีรูปเหมือนของหวังหยวน และตัวหนังสือเล็ก ๆ มากมายเขียนกำกับไว้

ข่าวบอกว่าอ๋องถูหนานพ่ายแพ้และสิ้นพระชนม์ อากู่ฉาก็ถูกจับ และทหารม้าหนึ่งแสนคนถูกสังหาร ได้มาถึงเมืองหวงแล้ว

ชื่อของเสนาธิการทหารต้าเย่หวังหยวน ก็แพร่กระจายไปในแวดวงขุนนางของเมืองหวง

“ผู้ยิ่งใหญ่คนนั้นไม่อาจยอมจำนน ทำได้เพียงพยายามชนะใจเขาเท่านั้น! คำพูดสุดท้ายของอ๋องถูหนานคือ หากได้ชายหนุ่มคนนี้มาเป็นพวก ก็จะสามารถพิชิตโลกได้ ข้าเชื่อในนิมิตของเขา!”

เซี่ยวฉู่ฉู่ถอดหยกขาวที่สวยงามชิ้นหนึ่งออกจากเอวบาง “ให้องครักษ์เหยี่ยวดำมอบหยกนี้ให้กับท่านหวังหยวน ตราบใดที่เขาเต็มใจที่จะมาเมืองหวง เมืองหวงจะไม่ล้างแค้นให้กับการตายของอ๋องถูหนาน และประทับตราแต่งตั้งให้เขาเป็นอ๋องผู้ยิ่งใหญ่ สถานะของเขาจะสูงส่งกว่าอ๋องที่เป็นชาวหวง โดยไม่สนใจสายเลือด!”

“อ๊ะ... รับบัญชาเพคะ!”

สาวใช้ในวังตกใจ แล้วรับคำสั่ง!

จี้หยกนี้เป็นของส่วนตัวของไทเฮา การถือจี้หยกนี้เทียบเท่ากับไทเฮาไปปรากฏตัวด้วยตนเอง แล้วยังสามารถระดมกองทัพชาวหวงได้

ไทเฮาทรงมอบหยกนี้ให้เขาจริง ๆ นางให้ค่าชายหนุ่มที่ชื่อหวังหยวนคนนั้นมากเกินไป!

เซี่ยวฉู่ฉู่กวักมือให้เด็กน้อย “ฉิวเอ้อร์!”

“ท่านป้า!”

เด็กน้อยวิ่งมาหาอย่างรวดเร็ว กระโดดเข้าไปในอ้อมแขนของเซี่ยวฉู่ฉู่ แล้วหอมแก้มนาง “หอมจังขอรับ!”

“เจ้าเด็กน้อยจอมซน เหมือนพ่อเจ้าไม่มีผิด!”

เซี่ยวฉู่ฉู่หยิกแก้มเด็กน้อย แล้วหัวเราะเบา ๆ “ฉิวเอ้อร์ ป้าหาเสนาธิการทหารให้เจ้าได้แล้ว เขาคือคนที่ทรงพลังที่สุดในโลก มันขึ้นอยู่กับเจ้าแล้ว ที่จะทำภารกิจที่ฮ่องเต้องค์ก่อนทำล้มเหลวให้สำเร็จ เจ้าจะเป็นฮ่องเต้องค์แรกในประวัติศาสตร์ของชาวหวง ที่รวมแผ่นดินให้เป็นปึกแผ่นได้!”