บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 341

อยากเล่นงานหวังหยวน แต่กังวลเรื่องแม่ทัพหนุ่ม จึงส่งคนไปสืบที่กองทัพ!

แม่ทัพหนุ่มเคารพหวังหยวนมาก ซึ่งทำให้เขากลัวที่จะเสี่ยงอีกแล้ว!

เพราะเขาได้สังหารทหารชาวหวงไปมากมาย ใครจะรู้ว่าเขาจะทำอย่างไร หากเขาโกรธ

ผู้นำตระกูลต่ง ตระกูลจ้าว และตระกูลสวี่ขมวดคิ้วทันที และกังวลเรื่องนี้เล็กน้อย!

ตอนแรกไม่ได้มารวมตัวกันเร็วถึงเพียงนี้ เป็นเพราะหยางว่านหลี่ที่ขอให้พวกเขามารวมตัวกันในวันนี้

หยางว่านหลี่พ่นลมหายใจอย่างเย็นชา “ข้ารู้ว่าทุกคนกังวลเรื่องแม่ทัพหนุ่ม แต่ทุกคนรู้เรื่องสถานะที่น่าอับอายของแม่ทัพหนุ่มในราชสำนักหรือไม่?”

หัวหน้าของทั้งสี่ตระกูลเร่งเร้า “หลานชาย ตอนนี้รีบบอกมาตามตรงเลย!”

หยางว่านหลี่พ่นลมหายใจ “ครั้งสุดท้ายที่แม่ทัพหนุ่มสังหารอ๋องถูหนาน และเอาชนะชาวหวงได้ ราชสำนักได้ออกคำสั่งให้ผู้บัญชาการเสวี่ยผานแต่งตั้งเป็นแม่ทัพ แต่แม่ทัพหนุ่มกลับได้เป็นเพียงรองแม่ทัพ ก็น่าจะรู้แล้วหรือไม่ ว่านี่หมายถึงอะไร!”

“เป็นเช่นนี้เอง!”

ดวงตาของผู้นำตระกูลทั้งสี่เป็นประกายเมื่อรู้ข่าว

บรรดาจวิ้นวั่งมักมีคนในครอบครัวเป็นข้าราชการ หรือมีญาติและเพื่อนที่เป็นเจ้าหน้าที่

จึงพอจะรู้เรื่องราชการอยู่บ้าง และเข้าใจเรื่องนี้ทันที

ราชสำนักไม่ให้ความสำคัญกับแม่ทัพหนุ่ม หรือไม่ไว้ใจแม่ทัพหนุ่มนั่นเอง!

เมื่อรวมกับข้อเท็จจริงที่ว่าแม่ทัพมู่ถูกตัดศีรษะ และกองทัพชุดเกราะทมิฬถูกกำจัด หลายคนก็ตัดสินได้ในใจ!

“ดังนั้นไม่ต้องกังวล!”

หยางว่านหลี่กล่าวอย่างมั่นใจ “หากแม่ทัพหนุ่มกล้าสนับสนุนหวังหยวน เราจะไปหาเจ้าหน้าที่เพื่อฟ้องร้องเขา และติดสินบนผู้ใต้บัญชาของเขาให้วางแผนชั่วร้าย ด้วยสถานการณ์ปัจจุบันของเขา เขาจะไม่กล้าลุกขึ้นยืนอีกต่อไป ส่วนหวังหยวน คนบ้านนอกย่อมไม่มีใครหนุนหลัง ไม่มีทางเอาชนะพวกเราทั้งห้าได้แน่”

ผู้นำของทั้งสี่ตระกูลพยักหน้าด้วยความเข้าใจลึกซึ้ง “หลานชายเก่งมาก เจ้าเป็นคนที่คิดเร็ว และมีคารมคมคายโดดเด่น คราวนี้ขึ้นอยู่กับการนำของเจ้าแล้ว พวกเราจะสนับสนุนเจ้าเอง”

“ทุกคน ข้าบอกไปแล้วว่าสามารถมาซื้อทรัพย์สินคืนได้ตลอดเวลา ตราบใดที่มันเป็นราคาตลาด หากต่ำกว่าราคาตลาดก็ไม่จำเป็นต้องเจรจา!”

หูเมิ่งอิ๋งสวมเสื้อคลุมขนสุนัขจิ้งจอกสีขาวยืนอยู่คนเดียว ใบหน้างามพริ้ง ดวงตางดงามราวกับสระน้ำใส รูปโฉมงดงามไร้ที่ติ

แม้ว่าทั้งห้าคนจะเคยเห็นหญิงงามที่น่าทึ่งมามากมาย ก็ยังอดรู้สึกหวั่นไหวไม่ได้

ฟึ่บ!

หยางว่านหลี่คลี่พัดในมือมาโบกพัด โดยไม่สนใจอากาศหนาว “พวกเราจะไม่จ่ายราคาตลาด หากแม่นางหูต้องการขาย เราจะจ่ายได้มากสุดสามเท่าของราคาขาย ไม่เช่นนั้นก็ไม่ต้องคุยกันอีกต่อไป และพวกเราจะไม่สุภาพแล้วด้วย!”

หูเมิ่งอิ๋งขมวดคิ้ว “พวกเจ้าคิดจะทำอะไร?”

ครั้งที่แล้วจวิ้นวั่งเสนอราคาห้าเท่า แต่วันนี้เสนอราคาเพียงสามเท่าเท่านั้น ข่มขู่กันเกินไปแล้ว!

หยางว่านหลี่เงยหน้าขึ้น แล้วพ่นลมหายใจ “ข้าไม่คุยกับผู้หญิง ไปบอกให้หวังหยวนที่หลบอยู่ข้างหลังเจ้าออกมา ข้ารู้ว่าเจ้ากำลังทำทุกอย่างเพื่อเขา หากเขาไม่มาภายในสี่ชั่วยาม พวกเราจะออกไป แล้วให้เขารอรับผลที่ตามมาได้เลย!”