บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 342

หูเมิ่งอิ๋งขมวดคิ้ว นางคิดไม่ถึงเลยว่าจวิ้นวั่งเหล่านี้จะหยิ่งผยองถึงเพียงนี้

“เช่นนั้นข้าก็อยากจะเห็นว่าจวิ้นวั่งทั้งห้าคนอย่างพวกเจ้าจะทำให้ข้าต้องเดือดร้อนได้อย่างไร!

หวังหยวนก้าวเข้าไปในห้องโถง แล้วมองจวิ้นวั่งทั้งห้าคนด้วยสีหน้าเย็นชา

ในช่วงสงคราม ราชสำนักจัดหาเงินและระดมกำลังไปสู้รบ แต่จวิ้นวั่งเหล่านี้หลบหนีไป เมื่อต้องเผชิญกับการสู้รบ

เมื่อชายแดนสงบก็อยากกลับมาทำธุรกิจ แต่ก็ยังไม่ยอมจ่าย

พวกเขาต้องการใช้ประโยชน์จากผลประโยชน์ทั้งหมดในโลกนี้ แต่พวกเขาอยากลงทุน!

นี่คือธรรมชาติของนักธุรกิจที่แย่ สนใจแต่กำไร ไร้ซึ่งคุณธรรม

สายตาของผู้นำตระกูลทั้งสี่ จับจ้องไปที่หวังหยวนด้วยความโกรธและดูถูก

หนุ่มบ้านนอกกล้าใช้ประโยชน์จากจวิ้นวั่งทั้งห้า โดยไม่ไว้หน้าพวกเขาเลย

หยางว่านหลี่หัวเราะเยาะ “หวังหยวน ข้าจะไม่พูดไร้สาระกับเจ้า เราเสนอราคาซื้อคืนทรัพย์สินของเราเพียงสามเท่า ข้าถามว่าเจ้าเห็นด้วยหรือไม่!”

ผู้นำตระกูลทั้งสี่ก็มีสีหน้าก้าวร้าวเช่นกัน!

“หากเจ้ามาที่นี่เพื่อพูดเรื่องไร้สาระ ก็เชิญออกไปได้แล้ว!”

หวังหยวนไม่เกรงใจ

เมื่อกองทหารชาวหวงมาถึงเมือง เขายอมเสี่ยงครั้งใหญ่ด้วยการซื้อทรัพย์สินในเมืองจิ่วซาน

ทันทีที่ชาวหวงเข้าไปในเมือง ก็เกือบจะคิดว่าจะต้องเสียเงินทองทั้งหมดไปแล้ว

หากจับเชลยทหารไม่ได้ คงมีทหารต่อสู้กันตัวตายอีก

แล้วจะมีวันนี้ได้อย่างไร?

ดวงตาของหยางว่านหลี่มืดมน “หากเจ้ากล้าต่อสู้กับจวิ้นวั่งทั้งห้าอย่างเราตอนนี้ เจ้าจะมีผู้สนับสนุนเหลือเพียงสองคน คนหนึ่งคือถงจือเหยียนฟู่กู่ และอีกคนคือแม่ทัพหนุ่มในกองทัพ!”

หวังหยวนหัวเราะเยาะ “เจ้าฉลาดจริง ๆ!”

ไม่ใช่ว่าเขาต้องอาศัยสองคนนั้น แต่สองคนนั้นต้องพึ่งพาเขาเพื่อเลื่อนตำแหน่งให้สูงขึ้น!

“มาพูดถึงเหยียนฟู่กู่ก่อน เจ้าคิดว่าเขาจะปกป้องเจ้าได้นานแค่ไหน!”

หยางว่านหลี่พูดด้วยสีหน้าเรียบเฉย “แม้ว่าตอนนี้เขาจะเป็นถงจือของเมืองจิ่วซาน แต่เชื่อหรือไม่ ตราบใดที่เขาช่วยเจ้าท้าทายพวกเรา เขาจะต้องเก็บข้าวของออกเดินทางไปจากที่นี่ภายในหนึ่งเดือน”

หวังหยวนหรี่ตาลง “พวกเจ้าคิดจะซื้อตำแหน่งข้าราชการเขา!”

เมื่อผู้มีอำนาจและจวิ้นวั่งในเมือง ไม่ลงรอยกับถงจือหรือเจ้าเมืองในเมือง พวกเขาจะใช้เงินซื้อตำแหน่งเจ้าหน้าที่ เพื่อให้เจ้าหน้าที่คนนั้นถูกย้ายไปที่อื่น นี่เป็นการดำเนินการตามปกติ

ครั้งที่แล้วที่เขาซื้อธุรกิจเกลือ ก็ข่มขู่คนขนส่งเกลือให้กลัว เรื่องการซื้อตำแหน่งทางการ

“ตราบใดที่เราใช้เงินไป ก็สามารถหาเจ้าหน้าที่ไปเจรจากับพวกเขาได้”

“ยุคต้าเย่คือยุคแห่งผู้มีการศึกษา!”

“ไอ้หนู เราจะจ่ายเงินให้เจ้าสองเท่า เพื่อให้ได้ทรัพย์สินคืนมาโดยเร็วที่สุด!”

เมื่อได้ยินดังนั้น ทั้งสี่ตระกูลใหญ่ก็มีความมั่นใจมากขึ้นเรื่อย ๆ และอดไม่ได้ที่จะตะโกนมาจากด้านข้าง

หูเมิ่งอิ๋งขมวดคิ้วด้วยความกังวล

ต้าเย่เป็นเช่นนั้นจริง คนมีการศึกษามีอำนาจมากกว่าทหาร ทหารมีอำนาจน้อยกว่าคนมีการศึกษา

นี่คือเหตุผลที่นางอยากสนับสนุนหวังหยวนให้เข้าสอบจอหงวน เพื่อเป็นเจ้าหน้าที่มาโดยตลอด

ใบหน้าของหวังหยวนไร้ความรู้สึก “เจ้าพูดจบแล้วหรือยัง?”

“จบแล้ว!”

หยางว่านหลี่ขมวดคิ้ว!

เดิมทีเขาคิดว่าด้วยวาจาอันแหลมคมของเขา จะทำให้หวังหยวนตกใจกลัวแน่นอน!

และทันทีที่พูดจบ เขาจะต้องตอบตกลงทันที และยอมขายทรัพย์สินคืนในราคาต่ำลง