บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 343

ทว่าผลลัพธ์ตอนนี้ผิดไปจากที่คิดไว้

หวังหยวนหรี่ตาลง ราวกับว่ากำลังมองคนตาย “พูดจบแล้วก็รีบกลับบ้านไปเสีย อยากกินดื่มอะไรก็รีบกินไว้เลย!”

“เจ้าหมายความว่าอย่างไร? อย่าลืมดูสถานการณ์ของตัวเอง!”

ดวงตาของหยางว่านหลี่มืดหม่น “ข้าบอกเลยว่า หากพวกข้าใช้เงินย้ายแม่ทัพหนุ่มและเหยียนฟู่กู่ไปได้ เจ้าจะสร้างความขุ่นเคืองให้กับเจ้าหน้าที่ทั้งหมดในเมือง เนื่องจากทรัพย์สินของพวกเขา และเจ้าจะไม่อาจอยู่ในเมืองจิ่วซานได้ พวกข้าพูดเพียงคำเดียว ก็สามารถขับไล่เจ้าออกไปได้แล้ว”

ผู้นำตระกูลทั้งสี่ข่มขู่!

แม้ว่าจะพูดอย่างชัดเจนแล้ว แต่เหตุใดเด็กคนนี้ถึงไม่รีบก้มหัวให้อีก?

“ขับไล่ข้า! ดูเหมือนว่าพวกเจ้าจะยังไม่เข้าใจสถานการณ์”

สายตาของหวังหยวนดุดัน “เข้ามา จับกุมพวกเขาทั้งหมด แล้วส่งไปที่ค่ายทหาร นำไปส่งให้ขุนพลหวง”

ฟึ่บ!

ทหารผ่านศึกเกราะทมิฬกลุ่มหนึ่งรีบเข้ามาคว้าแขนของทั้งห้าคน บิดไปข้างหลัง แล้วพาพวกเขาตรงไปยังค่ายทหาร

“เจ้าคิดจะทำอะไร!”

“เจ้ากำลังรนหาที่ตาย!”

“พวกข้ามีพวกพ้องอยู่ในราชสำนัก!”

“เชื่อหรือไม่ว่าหากส่งพวกข้าไปยังค่ายทหาร แม้แต่ขุนพลก็ไม่กล้าจับพวกข้าไปขัง!”

สีหน้าท่าทางของผู้นำตระกูลทั้งสี่เปลี่ยนไปมาก แต่พวกเขาไม่แสดงความกลัวออกมา ยังคงขู่อย่างดุเดือด

จวิ้นวั่งที่มีคนในครอบครัวเป็นเจ้าหน้าที่ในราชสำนัก จะไม่ถูกตัดสินโดยพลการ

นี่เป็นเหตุผลว่าเหตุใดกลุ่มคนที่มีอำนาจ จึงให้ลูกหลานสอบจอหงวน

ตราบใดที่เจ้ายังสอบอยู่ จะไม่มีใครกล้ายั่วยุ และมายุ่งเกี่ยวกับทรัพย์สินของครอบครัว!

เพราะไม่มีใครรู้ว่าเจ้าจะสอบผ่านเมื่อไหร่

หากเข้ารับราชการแล้วก็จะมีอำนาจมากล้น ไม่เกรงกลัวคนที่มายั่วยุ

“ฮ่าฮ่าฮ่า!”

หยางว่านหลี่หัวเราะเสียงดัง “ข้าคิดว่าเจ้าคงมีกลอุบายบางอย่าง คิดจะข่มขู่เราเช่นนี้ เจ้ากำลังรนหาที่ตาย”

พวกเขาทั้งห้าต่างก็คนของตัวเองอยู่ในราชสำนัก ตราบใดที่สามัคคีกันไว้ ก็ทำทุกอย่างได้สำเร็จ

ค่ายทหารจะไม่กล้ากักขังพวกเขา แม้ว่าจะกล้าขังจริง พวกเขาก็สามารถกลับมาได้อยู่ดี

“ข้ารู้ว่าพวกเจ้ากำลังคิดอะไรอยู่!”