บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 345

ในค่ายทหาร มีการตั้งโต๊ะบรรณาการแล้ว อู๋หลิง, หวงเฮ่า, อู๋หยวน และเจิ้งฝาเป่ยต่างก็เฝ้ารอคอยอย่างกระตือรือร้น พวกเขามองประตูค่ายทหารด้วยสีหน้ากังวล

ราชโองการได้มาถึงนอกเมืองแล้ว และจะมาถึงค่ายทหารในไม่ช้า

เมื่อพวกเขาทราบข่าว ก็รีบส่งคนไปแจ้งหวังหยวนทันที แต่เขายังไม่มาเลย

“ผ่านไปหนึ่งชั่วยามแล้ว เหตุใดเสนาธิการทหารยังไม่มาอีกล่ะ ขันทีผู้ส่งราชโองการกำลังจะถึงอยู่แล้ว!”

“คงจะแย่หากพลาดฟังราชโองการและไม่ได้ประทับตรา!”

“เจ้าว่าราชสำนักจะมอบตำแหน่งข้าราชการตำแหน่งใดแก่เสนาธิการทหารในครั้งนี้!”

“ยิงอ๋องถูหนานและเอาชนะทหารม้าหนึ่งแสนนายของชาวหวง อย่างน้อยก็ต้องได้เป็นโหวแหละ!”

ขุนพลทุกคนต่างพูดถึงเรื่องนี้!

ทันใดนั้นก็มีเสียงแหลมดังขึ้น “ราชโองการมาถึงแล้ว!”

ทีมม้าเร็วรีบวิ่งเข้ามาในค่ายทหาร นำโดยขันทีผู้ส่งราชโองการ และทหารรักษาวังที่มีสีหน้าเคร่งขรึม

“น้อมรับราชโองการ!”

อู๋หลิงและพรรคพวกทั้งมีความสุขและวิตกกังวล พวกเขาคุกเข่าลงพร้อมกันทันที แล้วตะโกนว่า “หมื่นปี หมื่นปี หมื่นหมื่นปี” เสร็จสิ้นพิธีกราบสามครั้ง คำนับเก้าครั้ง

“ด้วยโองการแห่งสวรรค์ ฮ่องเต้ได้ออกราชโองการ ชาวหวงลงใต้บุกเข้ามาในดินแดนของต้าเย่ เหล่าทหารเสียสละชีวิตและต่อสู้อย่างกล้าหาญ เพื่อสังหารศัตรู สังหารอ๋องถูหนาน จับอากู่ฉา ทำลายล้างทหารราบชาวหวงสามหมื่นนาย ทหารม้าอีกสามหมื่นนาย จับกุมเชลยอีกสี่หมื่นนาย ถือเป็นความสำเร็จที่ไม่มีใครเทียบได้อย่างแท้จริง”

“ไม่ตระหนี่รางวัล อู๋หลิงรับใช้ประเทศอย่างภักดี เป็นผู้นำศึกพาทหารไปทำลายดินแดนชาวหวงด้วยตัวเอง ข้าปีตินัก จึงแต่งตั้งให้อู๋หลิงเป็นอู๋โหว เลื่อนตำแหน่งขุนนางที่ปักกิ่ง วันนี้ให้จัดการเรื่องทหาร แล้วให้กลับไปเมืองจิงตูเพื่อรายงานภารกิจ!”

เมื่ออ่านข้อความนี้แล้ว ขันทีผู้ส่งราชโองการก็หยุดชั่วคราว

“ขอบพระทัยฝ่าบาท!”

อู๋หลิงรับคำสั่งนี้ คิ้วดาบของเขาขมวดเล็กน้อย รู้สึกไม่ค่อยพึงพอใจ

โดยทั่วไปแล้ว เมื่อมีการส่งราชโองการ คนที่มีคุณูปการมากที่สุดจะได้รับตำแหน่งก่อน!

แต่กลับประกาศชื่อเขาก่อน แทนที่จะเป็นเสนาธิการทหาร

ในสาส์นกราบทูล เขาเขียนไว้อย่างชัดเจนว่าชัยชนะครั้งนี้ ล้วนเกิดจากกลอุบายอันชาญฉลาดของเสนาธิการทหาร

หากไม่มีเสนาธิการทหารคอยให้คำแนะนำ แม้ว่าเขาจะได้รับกองกำลังเพิ่มอีกแสนคน เขาก็อาจจะไม่สามารถเอาชนะอ๋องถูหนานได้

เหตุใดราชสำนักจึงประทับตราเช่นนี้?

“แม่ทัพหนุ่มได้รับตำแหน่งโหวแล้ว!”

“ด้วยการมีส่วนสนับสนุนที่ยอดเยี่ยมเช่นนี้ ย่อมต้องได้รับตำแหน่งโหว!”

แต่ในรายงานของแม่ทัพหนุ่มและของพวกเขา ล้วนระบุถึงการมีส่วนร่วมของเสนาธิการทหารอย่างชัดเจน แล้วเหตุใดราชสำนักถึงไม่มอบตำแหน่งให้เขา!

“เกิดอะไรขึ้น แม้แต่ขุนพลสามคนก็ได้รับตำแหน่งแล้ว แต่ไม่ใช่เสนาธิการทหาร!”

“ถูกต้อง ด้วยความดีความชอบของเสนาธิการทหาร แม่ทัพหนุ่มเชื่อว่าเขาควรเป็นคนแรกที่ควรได้ตำแหน่ง!”

“อาจเป็นเพราะเสนาธิการทหารไม่มา!”

“ขันทีที่มาส่งราชโองการไม่รู้จักเสนาธิการทหาร แล้วจะรู้ได้อย่างไรว่าเขาไม่มา!”

“มาดูกันก่อนดีกว่า บางทีการมีส่วนร่วมของเสนาธิการทหารอาจเยอะเกินไป ราชสำนักจึงมีข้อยกเว้น และจัดให้เขาอยู่ลำดับสุดท้ายก็ได้!”

ทหารเริ่มพูดคุยกัน!

ขันทียังคงประกาศราชโองการต่อไป หลังจากที่ขุนพลทั้งใหญ่และเล็กทุกคนได้ตำแหน่งและรางวัลแล้ว!

ขันทีผู้ส่งราชโองการ ก็ได้หยิบราชราชโองการฉบับสุดท้ายออกมา

เหล่าทหารตั้งตารอ!

“ได้ยินมาว่ากำแพงด่านหลงโถวพัง และมีทหารจากต้าเย่ที่ถูกบังคับให้ยอมจำนนต่อชาวหวง ตามกฎเหล็กของต้าเย่ ผู้ที่ทรยศต่อแผ่นดินสมควรตาย และควรถูกประหารเก้าชั่วโคตร!”