บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 355

ผิงเจี้ยน ฉางเซิ่ง และเหล่าทหารชุดเกราะทมิฬสิบกว่าคนต่างไม่ลังเลที่จะแสดงจุดยืนของพวกเขา!

“คุณชาย พวกเราจะกลับไปพาภรรยาและลูก ๆ ที่บ้านก่อน จากนั้นค่อยย้ายไปที่หมู่บ้านต้าหวังขอรับ!”

อวี๋เถี่ยซานและอีกยี่สิบกว่าคนพาครอบครัวมาด้วย และเลือกที่จะย้ายไปพร้อมทั้งครอบครัว!

ว่าด้วยนิสัยของคุณชายแล้ว พวกเขาได้ทำความเข้าใจผ่านทางหวังหานซานแล้ว!

สำหรับความสามารถของคุณชาย พวกเขารู้ดีกว่าใครหลังจากการทำศึกมาหลายครั้ง

บวกกับคำกำชับจากแม่ทัพหนุ่ม ซึ่งบอกให้พวกเขาว่าหากติดตามคุณชาย พวกเขาก็จะมีชีวิตอยู่อย่างไร้กังวล

หลายคนจึงเห็นด้วยอย่างไม่ลังเล

“คุณชาย พวกเราอยากกลับไปใช้ชีวิตอย่างสงบสุข!”

มีทหารผ่านศึกชุดเกราะทมิฬเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่เลือกที่จะกลับไปยังบ้านเกิดของตน

ไม่ใช่ว่าพวกเขาไม่ไว้ใจหวังหยวน แต่เป็นเพราะไม่อยากจากบ้านเกิดเมืองนอน และเขาไม่อยากระเหเร่ร่อน!

หวังหยวนก็ไม่ได้บังคับอะไร เขายังมอบเงินสามพันตำลึงให้กับทุกคนที่กลับไป

เงินส่วนนี้ไม่มากหรือน้อยเกินไป และยังพอใช้ทั้งชีวิตเมื่อกลับไปตั้งถิ่นฐานสร้างบ้านที่บ้านเกิด

ทหารผ่านศึกชุดเกราะทมิฬไปจัดเตรียมรถม้า!

ไม่นานหลังจากนั้น ผู้คนที่จากเมืองฝูก็มารวมตัวกันอีกครั้ง ต่างรู้สึกตื่นเต้นและเศร้าในเวลาเดียวกัน

ต่างเคยประสบพิธีล้างบาปจากสงคราม ได้พบกับเหล่าขุนพลและเจ้าหน้าที่ ส่วนชายหนุ่มเหล่านี้ก็แตกต่างออกไป ดวงตาของพวกเขาเฉียบคมและสดใส พวกเขาไม่ขี้ขลาดอีกต่อไป

ตอนที่มามีกันอยู่สิบเอ็ดคน แต่ตอนนี้เหลือรอดเพียงสี่คนเท่านั้นที่สามารถกลับไปได้ และส่วนใหญ่ต้องการอยู่ต่อ

เดิมทีพวกเขาแค่อยากเป็นพ่อค้าเกลือในเมืองฝูเท่านั้น แต่กลับกลายเป็นว่าได้เข้ามาทำอุตสาหกรรมเกลือของเมืองจิ่วซานด้วย!

แค่รักษาพวกเขาไว้เจ็ดคนเท่านั้นยังไม่พอ หวังหยวนยังใช้เวลาในการคัดเลือกทหารผ่านศึกที่น่าเชื่อถือจากกองทัพจำนวนสองร้อยคน แล้วจัดตั้งกลุ่มปกป้องการคลังและกลุ่มขนส่งเกลือ!

ต้องคอยมีผู้นำคอยจัดการเรื่องนี้ การพึ่งวังซื่อไห่เพียงอย่างเดียวยังไม่เพียงพอ!

อย่างไรก็ตาม หวังหยวนและหูเมิ่งอิ๋งไม่สามารถอยู่ต่อได้

รถม้ามากกว่าสิบคันออกจากเมือง เมื่อพวกเขาเห็นต้าหู่ขับรถม้า วังไห่เทียนก็รีบเดินเข้าไปหา!

วังไห่เทียนเดินตามมาข้างหลังพร้อมถือขวดสุราและถ้วยสุรา

วังไห่เทียนยกถ้วยขึ้น “ข้าไม่อยากพูดคำขอบคุณจอมปลอม ดังนั้นข้าจึงเตรียมสุราสักถ้วยไว้เพื่อบอกลาเจ้า!”

หวังหยวนวางกลยุทธ์เอาชนะกองทัพชาวหวง ปกป้องเมืองจิ่วซาน และรักษาทรัพย์สินของบรรพชนตระกูลวังไว้ได้!

ครั้งนี้เขายังเตือนตระกูลวังให้ซื้อของในราคาต่ำเพื่อผลกำไรในอนาคต ซึ่งทำให้ตระกูลวังได้รับเงินหนึ่งล้านตำลึง และขจัดสถานการณ์ลำบากยากแค้นทางการเงิน

“ข้าชอบที่พี่ชายเป็นเช่นนี้ ข้ารู้สึกลำบากใจเวลาที่คนอื่นมากพิธี!”

หวังหยวนยกถ้วยขึ้นดื่มหมดในอึกเดียว สุราเหลืองร้อน ๆ ทำให้ท้องของเขาอุ่นขึ้น!

วังไห่เทียนโอบไหล่แล้วพูดว่า “ข้าไม่สามารถเอาเปรียบเจ้าได้เปล่า ๆ ให้ข้าทำบางอย่างให้เจ้าเถอะ ไม่เช่นนั้นข้าจะรู้สึกไม่สบายใจ!”

“ตกลง!”

หวังหยวนไม่เกรงใจและพูดว่า “ข้ายังมีเรื่องบางอย่างที่ต้องการให้ท่านช่วยจริง ๆ พี่ชาย คนทั่วไปไม่สามารถทำสิ่งนี้ได้!”