บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 407

ฟู่ชิงหัวเราะเบา ๆ “มีเหมืองหยกน้ำอย่างน้อยหลายสิบแห่งทั่วแผ่นดิน เหมืองที่อยู่ใกล้ท่านที่สุดอยู่ในเขตหลงหนาน สันเขาเชียนเฮ่อในเมืองเฮ่อ ทว่าหยกน้ำนั้นไร้ค่าและไร้ประโยชน์ เหตุใดคุณชายถึงสนใจสิ่งนี้กันเล่า!”

“เขตหลงหนาน เมืองเฮ่อ!”

เมืองนี้อยู่ห่างออกไปกว่าร้อยกิโล ดวงตาของหวังหยวนเป็นประกายแล้วกำหมัด “ข้าก็แค่สนใจชั่วคราวเท่านั้น ขอบคุณสำหรับข่าวของท่าน ข้ายังมีเรื่องที่ต้องทำ ท่านตามสบายเถอะ!”

“เอ๊ะ!”

หลังจากสอบถามข้อมูลเสร็จ หวังหยวนก็ไม่สนใจเขาแล้ว ฟู่ชิงพูดไม่ออกและรีบไล่ตามเขาไป “คุณชาย ท่านสนใจหยกน้ำ และต้องการไปที่เมืองเฮ่อเพื่อเอาหยกน้ำใช่หรือไม่ ข้าขอเตือนท่าน ท่านห้ามไปเป็นอันขาดนะขอรับ!”

หวังหยวนหยุดเดินชั่วคราว “เหตุใดเล่า!”

ฟู่ชิงลดเสียงลงและพูดว่า “มีกลุ่มกบฏในเมืองเฮ่อ และทั้งเมืองเฮ่อถูกพวกเขายึดครองไปทั้งหมด!”

หวังหยวนประหลาดใจ “อะไรนะ?”

“ก่อนหน้านี้อ๋องถูหนานโจมตีชายแดน และผู้พิพากษาของเมืองเฮ่อก็ถือโอกาสเรียกเก็บภาษีระลอกหนึ่ง!”

ฟู่ชิงยิ้มอย่างขมขื่นและพูดว่า “ชาวบ้านไม่สามารถจ่ายภาษีได้ และมีหลายคนบ้านแตกสาแหรกขาด”

หวังหยวนขมวดคิ้ว!

การจัดเก็บภาษีและภาษีเบ็ดเตล็ดของต้าเย่นั้นหนักมากในช่วงเริ่มต้น และภาษีฤดูใบไม้ร่วงก็ถูกเก็บไปเมื่อสองเดือนที่แล้ว

หลังผ่านฤดูหนาวยังต้องจ่ายภาษีฤดูใบไม้ผลิ หากเมืองเฮ่อเพิ่มคลังภาษีในฤดูหนาวอีก มันเป็นการบังคับให้ชาวบ้านต้องไปตายไม่ใช่หรืออย่างไร!

การเพิ่มภาษีเพราะมีการกบฏเป็นเรื่องปกติในต้าเย่ และเกิดขึ้นหลายครั้งในพื้นที่ต่าง ๆ ทุกปี

อย่างไรก็ตาม มันใช้การไม่ได้ในระยะยาว!

ฟู่ชิงพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา “ชิงเมี่ยนหลาง อันธพาลที่ใหญ่ที่สุดในเมืองเฮ่อใช้โอกาสนี้ก่อกบฏ และสังหารเจ้าหน้าที่พวกเขานำกลุ่มคนเข้ามาในเมือง และสังหารผู้พิพากษา ตอนข้าเดินทางมาถึงเมืองฝู ข้ามักจะอ้อมผ่านเมืองเฮ่อเสมอ และอ้อมถึงสองร้อยกิโล!”

“ขอบคุณท่านที่บอกข่าวข้าอีกเรื่อง!”

หวังหยวนพยักหน้าและหันกลับมา “ต้าหู่ ไปเอาเงินหนึ่งพันตำลึงมาให้เขา ถือเป็นค่าข้อมูลของเขา!”

“ขอรับ!”

หลังจากนั้นไม่นาน ฟู่ชิงก็ถือเงินหนึ่งพันตำลึงและยืนตะลึงอยู่ตรงนั้น

ค่าข้อมูล เขาเพียงพูดสองประโยคก็ได้เงินถึงหนึ่งพันตำลึง เงินก้อนนี้ช่างหามาได้อย่างง่ายดายนัก!

คุณชายหมิงถันผู้นี้ไม่ให้โอกาสเขาพูดด้วยซ้ำ เขาไม่มีโอกาสติดสินบนด้วยซ้ำ!