บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 439

“ไว้ข้าจะอธิบายให้ฟัง แต่ตอนนี้เจ้าคงไม่เข้าใจ!”

หวังหยวนพูดอย่างจริงจัง “แต่จำไว้ว่าไม่สามารถใช้กล้องส่องทางไกลส่องดวงอาทิตย์ได้ ไม่เช่นนั้นดวงตาของเจ้าจะมอดไหม้จนบอดสนิท ต้องจำไว้ให้ดี! หากเด็กเอาไปเล่น ผู้ใหญ่ต้องคอยดูให้ดี!”

“อืม อืม อืม!”

เมื่อได้ยินว่าการมองดวงอาทิตย์จะทำให้ตาบอด ทุกคนก็รีบพยักหน้าเหมือนไก่จิกข้าว

“เอาล่ะ!”

หวังหยวนเอามือออก “ส่องต่อไป!”

เอ้อหู่ไม่กล้ามองดวงอาทิตย์อีกต่อไป แต่มองไปที่อื่นอย่างตื่นเต้น!

สมาชิกหลักมีสีหน้าแจ่มใส สนุกเหมือนเด็ก ๆ!

เมื่อส่งกล้องส่องทางไกลไปให้ฉางเซิ่ง เขาส่องไปรอบ ๆ แล้วใบหน้าของเขาก็เคร่งขรึม!

หลังจากนั้นไม่นาน ฉางเซิ่งก็กระซิบ “ท่านเสนาธิการทหาร สิ่งนี้เป็นสมบัติล้ำค่า ไม่สามารถแสดงให้ผู้อื่นเห็นได้โดนง่าย หากส่งมอบให้กับหน่วยสอดแนมในสนามรบ ก็จะสามารถค้นหาแนวหลังของศัตรูได้ หากให้ผู้บังคับบัญชาถือ ก็จะสามารถสังเกตทุกสถานการณ์ในสนามรบได้ ทำให้สามารถควบคุมสถานการณ์ได้ชัดเจนยิ่งขึ้นขอรับ!”

ทหารผ่านศึกเกราะทมิฬที่อยู่ด้านข้างต่างก็พยักหน้า

คนอื่นต่างประหลาดใจ เมื่อพวกเขาได้ยินว่าสามารถมองเห็นได้ไกลถึงเพียงนี้ ทุกคนก็นึกถึงสนามรบ

“ข้ารู้!”

หวังหยวนส่งกล้องส่องทางไกลต่อไป “แต่คนที่ไม่เคยเห็นกล้องส่องทางไกลจะไม่เชื่อ แม้ว่าเจ้าจะบอกพวกเขาก็ตาม!”

ฉางเซิ่งตกตะลึงแล้วพยักหน้า เสนาธิการทหารพูดถูก

เมื่อครู่นี้ ขณะที่เขากำลังดูจากด้านข้าง เมื่อได้ยินว่าสามารถมองเห็นได้เจ็ดหรือแปดลี้ เขาก็ยังรู้สึกไม่เชื่อในใจ!

กล้องส่องทางไกลยังคงถูกส่งต่อไปเรื่อย ๆ ผู้ใหญ่และเด็กต่างก็ส่องมันทีละคน

หวังหยวนเฝ้าดูเงียบ ๆ ไม่ว่าน้ำตาลหรือดาบราชวงศ์ถังก่อนหน้านี้ ก็ไม่ได้มีผลกระทบต่อชาวบ้านมากไปกว่ากล้องส่องทางไกลนี้!

หากต้องการเปลี่ยนแปลงโลกทัศน์ และเปิดโลกทัศน์ของพวกเขาให้กว้างขึ้น ก็ต้องทำให้พวกเขามีความรู้รอบตัวก่อน