บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 446

“เจ้าพูดถูก!”

อู่จั้งโหวพยักหน้าและโบกมือ “ไปเถอะ ไปพบกับเสนาธิการทหารอย่างจริงใจ เราจะไม่เสแสร้งใด ๆ”

...

หวังหยวนกลับบ้าน มองไปยังชายชราและวัยรุ่นสองคน “พวกเจ้ามาจากเมืองเฮ่อหรือ?”

“นายท่าน ข้าชื่อซานฮั่วฉิน นี่คือลูกชายสองคน ฉินต้าโก่วและฉินเอ้อร์โก่วขอรับ!”

ซานฮั่วฉินคุกเข่าลงบนพื้น ชี้ไปยังลูกชายสองคนของเขา แล้วเล่าให้เขาฟังว่าเกิดอะไรขึ้นในคืนนั้น จากนั้นเขาก็เช็ดน้ำตา

ฉินต้าโก่วและฉินเอ้อร์โก่วมองไปรอบ ๆ ด้วยความประหลาดใจ รู้สึกประหลาดใจและสับสน!

ในความคิดของพวกเขา พวกเขาน่าจะได้เจอเศรษฐีที่อาศัยอยู่ในบ้านหลังใหญ่!

แต่บ้านหลังนี้ดูดีกว่าบ้านธรรมดาเพียงเล็กน้อยเท่านั้น!

แต่นอกบ้านมีบ้านอิฐกระเบื้องหลายหลังที่กำลังก่อสร้าง และมีชาวบ้านหน้าตายิ้มแย้มมากมาย!

นี่คือสิ่งที่ไม่สามารถพบเห็นได้ในพื้นที่ชนบททั่วไป!

“ผู้เฒ่า รีบลุกขึ้นเถอะ!”

หวังหยวนช่วยพยุงเขาให้ลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว “ข้าดีใจมากที่พวกเจ้าสามารถมารายงานข่าวได้!”

ทั้งสองแห่งอยู่ห่างกันกว่าหนึ่งร้อยลี้ มันไม่ง่ายเลยที่คนธรรมดาจะเดินทางไกลได้ถึงเพียงนี้!

“นายท่าน พี่ผิงเจี้ยนและแม่นางหงเยี่ยถูกพวกโจรจับไป เพียงเพราะจะช่วยครอบครัวของข้า หากพวกข้าไม่มาส่งข่าวให้พวกเขา แล้วเราจะยังถือว่าเป็นมนุษย์อยู่ได้อย่างไร!”

ซานฮั่วฉินเช็ดน้ำตา แล้วแกะสัมภาระบนหลังออกมา “นี่คือเงินที่พี่ผิงเจี้ยนทิ้งไว้ให้ข้าในคืนนั้น!”

ในความเห็นของเขา หากผิงเจี้ยนและหงเยี่ยถูกเฮยเมี่ยนจินกังพรากไป ก็จะเป็นเรื่องร้ายแรงมาก และธุรกิจจะไม่สามารถดำเนินต่อไปได้!

“เจ้าอย่ากังวลมากเกินไป พวกเขาน่าจะไม่เป็นอะไรหรอก เราจะทำธุรกิจต่อไป!”

เมื่อคืนเงินกลับไปแล้ว หวังหยวนก็เริ่มถามเรื่องโจรชุดเขียวในเมืองเฮ่ออีกครั้ง!