บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 458

“ขอบคุณพี่ชายยิ่งนัก!”

เสี่ยวไท่ซุ่ยสวีซั่นอู่หายใจลำบาก!

อู่จั้งโหวโบกมือ “แต่ตอนนี้ชิงเมี่ยนโช่วได้ก่อเหตุนี้แล้ว ไม่รู้ว่าแม่ทัพหนุ่มจะบุกโจมตีเมื่อไร ข้าไม่วางใจให้น้องสาวของข้าอยู่ที่นี่ต่อ”

ปัง!

ทันทีที่ตบโต๊ะ เสี่ยวไท่ซุ่ยก็ลุกขึ้นยืน “ข้าจะไปหาชิงเมี่ยนโช่ว แล้วขอให้เขาปล่อยตัวผิงเจี้ยน อย่าสร้างหายนะให้กับสันเขาเชียนเฮ่อ!”

อู่จั้งโหวคว้าเขาไว้แล้วพูดว่า “เรื่องนี้เจ้าทำคนเดียวไม่ได้ ทางที่ดีที่สุดคือรวบรวมผู้ที่มีความคิดเห็นเหมือนกัน และสามารถทำงานร่วมกันได้ เมื่อมีผู้คนมากขึ้น ก็จะมีอำนาจกดดันเขาได้มากขึ้น!”

เสี่ยวไท่ซุ่ยก็คิดเช่นเดียวกัน จากนั้นจึงรีบจัดกำลังคนเพื่อแจ้งให้โจรภูเขาที่อยู่ใกล้ ๆ รวมตัวกันทันที!

หงเยี่ย อู่จั้งโหว และเซี่ยซานหู่ก็ลงจากภูเขาเช่นกัน!

หงเยี่ยพูดตรงประเด็นทันที “พี่ใหญ่ ลุงเจี้ยนเป็นวีรบุรุษที่ยิงสังหารอ๋องถูหนานจริง ๆ เหรอ!”

“พี่ใหญ่ไม่ได้โกหกเจ้า!”

อู่จั้งโหวเอ่ยถามว่า “เจ้าอยู่ที่หมู่บ้านต้าหวังหลายวันมานี้ เคยทำให้คุณชายโกรธหรือไม่?”

หงเยี่ยเม้มริมฝีปากของนาง “พี่ชาย ข้าทำให้เขาโกรธแล้วอย่างไรเล่า ชายคนนั้นน่ารังเกียจยิ่งกว่า...”

“หุบปาก หงเยี่ย!”

อู่จั้งโหวพูดด้วยสีหน้านิ่ง “ต่อไปเจ้าต้องห้ามเสียมารยาทกับคุณชาย ไม่ว่าจะต่อหน้าหรือลับหลังเจ้าก็ต้องให้เกียรติเขา”

“พี่ชาย พี่ดุข้าเหรอ?”

หงเยี่ยตกตะลึงและประหลาดใจ ดวงตาโตของนางกระตุกและเป็นประกาย “พี่ดุข้าเพราะเจ้าโจรตัวน้อยนั่นเหรอ?”

ตั้งแต่เล็กจนโต พี่ชายไม่เคยพูดคำรุนแรงกับนางเลยและเขาก็ไม่เคยดุนางขนาดนี้ด้วย

อู่จั้งโหวพูดอย่างอดไม่ได้ “ไม่ใช่ว่าพี่ดุเจ้า แต่พี่ทำเพื่อหวังดีกับเจ้า คุณชายเป็นคนวิเศษ หากเจ้าไม่เคารพเขาเจ้าจะพบเจอกับหายนะ”

“คนวิเศษ! เขามีความสามารถอะไร!”

หงเยี่ยทำหน้าบูดบึ้งด้วยความไม่พอใจ จากนั้นจึงเปลี่ยนเรื่องและพูดว่า “จริงซิ ลุงเจี้ยนเป็นวีรบุรุษผู้ยิ่งใหญ่ที่ยิงสังหารอ๋องถูหนานจนตาย แล้วใยจึงทำธุระแทนเขาล่ะ?”

อู่จั้งโหวมองดูเด็กสาวโง่เขลาผู้นี้ แล้วพูดด้วยความปวดหัวว่า “แล้วเจ้าคิดอย่างไรเล่า?”

หงเยี่ยขมวดคิ้วและพูดว่า “เป็นไปได้ไหมว่าเขาอาจจะจับคนในครอบครัวของลุงเจี้ยน แล้วบีบบังคับให้ลุงเจี้ยนรับใช้เขา”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน