บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 484

ด้วยร่างอันอ่อนนุ่มและมีกลิ่นหอมในอ้อมแขน และคำร้องขอที่ไม่สมเหตุสมผลดังกล่าว หวังหยวนรู้สึกใจอ่อนลงเล็กน้อย เมื่อเห็นใบหน้างามที่น่าสงสาร แต่ยังคงหันหน้ามองไปที่อื่นด้วยความยากลำบาก “เจ้าเจอหลายเรื่องมามากเกินไป พักผ่อนให้เต็มที่ รอจนกว่าเจ้าจะสงบลงก่อน ค่อยคุยกันอีกครั้ง!”

“คุณชาย ท่านคิดว่าข้ามีมลทิน เพราะแต่งงานสามครั้งหรือเปล่า?”

คำปฏิเสธนั้นส่งผลให้ร่างกายนุ่มนิ่มของหูเมิ่งอิ๋งสั่นสะท้าน น้ำตาไหลอาบแก้ม ใบหน้างามของนางเป็นดั่งดอกสาลี่ต้องหยาดฝน “ข้า ข้า... ฮือฮือ!”

เมื่อเป็นเช่นนี้ หวังหยวนก็ทนไม่ไหว เขาก้มศีรษะลงจุมพิตนาง

เขาไม่ได้เกลียดหูเมิ่งอิ๋งเลย หลังจากเข้าใจการเติบโตและนิสัยของนางแล้ว เขาก็ชอบความมีน้ำใจ และยิ่งสนิทกับนางมากยิ่งขึ้น

เขาแค่รู้สึกว่าเรื่องนี้ควรหารือกับหลี่ซื่อหานก่อน จึงตัดสินใจเลื่อนออกไป และไม่กล้าที่จะพัฒนาความสัมพันธ์

“อืม อืม...”

“ฮือฮือ...”

ทั้งสองโอบกอดแนบชิด!

จิตใจกำลังว้าวุ่น ในช่วงเวลาวิกฤติ จู่ ๆ ก็มีคนมาเคาะประตู “พี่หยวน คนจากหุบเขาชิงหลงกำลังจะไปแล้ว พวกเขามาที่นี่เพื่อบอกลาท่าน!”

“ก๊อก ก๊อก!”

หวังหยวนอ้าปากค้าง หยุดเคลื่อนไหว “บอกให้พวกเขาไปเลย ไม่จำเป็นต้องมาบอกลาแล้ว!”

ใบหน้างามของหูเมิ่งอิ๋งเปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำ

“อะแฮ่ม!”

ต้าหู่กระแอม แล้วพูดว่า “พวกเขาอยู่หน้าประตูแล้ว และต้องการบอกบางอย่างแก่ท่านด้วยตนเอง!”

“หน้าประตู!”

หวังหยวนขมวดคิ้ว

ใบหน้าสวยของหูเมิ่งอิ๋งเปลี่ยนเป็นสีแดงด้วยความเขินอาย ก่อนล้มตัวลงนอนบนเตียง แล้วเอาผ้าคลุมหน้าไว้!

หวังหยวนจัดเสื้อผ้าให้เรียบร้อย แล้วเปิดประตู!

ที่หน้าประตู ต้าหู่ยืนหน้าแดง เช่นเดียวกับโจรทั้งหก จ้าวป๋อเซี่ยวและอาจารย์จ้าวหลังค่อมที่กำลังกลั้นยิ้ม ส่วนโจรหญิงหงเยี่ยกำลังโมโหมาก

หวังหยวนพูดโดยไม่เปลี่ยนสีหน้า “พวกเจ้ามีอะไร?”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน