เข้าสู่ระบบผ่าน

บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 504

เมื่อครู่ฮ่องเต้ซิงหลงโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ เพราะลูกของขุนนางกบฏผู้นี้กล้าเผชิญหน้ากับเขาอย่างไม่กลัวเกรง

หากไม่ใช่เพราะคำโน้มน้าวของเหล่าขุนนาง อีกฝ่ายคงถูกคุมขังและถูกประหารไปนานแล้ว เพื่อป้องกันปัญหาในอนาคต

เมื่อเห็นสีหน้าของฮ่องเต้ซิงหลง อัครมหาเสนาบดีฝ่ายซ้ายหยางเฟิ่งกั๋วก็ดึงอู๋หลิงเข้ามาหาตนแล้วตำหนิว่า “อู๋หลิง เหตุใดเจ้าถึงทำให้ฝ่าบาทขุ่นเคืองพระทัย? หนำซ้ำยังไม่ร้องขอความเมตตาอีก เจ้ากลับมายังเมืองหลงไม่ถึงปีด้วยซ้ำ แต่อยากให้แม่และพี่น้องต้องทนทุกข์กับปัญหาที่เจ้าเป็นคนก่อรึ?”

เมื่อตระหนักถึงมารดา น้องชาย และน้องสาวที่กำลังป่วย อู๋หลิงพลันรู้สึกขมขื่นไม่น้อย เขาคุกเข่าลงขณะที่ในใจแหลกสลายเป็นผุยผงไปแล้ว “กระหม่อมหยิ่งทะนงในความสำเร็จของตนเองมากเกินไปจนล่วงเกินพระองค์ แต่กระหม่อมไม่เคยคิดร้ายกับพระองค์เลย โปรดพระราชทานอภัยให้กระหม่อมด้วยเถิดพ่ะย่ะค่ะ!”

“ฝ่าบาท!”

หยางเฟิ่งกั๋ว หยวนกวนหลวน และฉินจ้านต่างจ้องมองภาพตรงหน้า!

“ขุนนางเป็นคนตรงไปตรงมา และอุทิศตนเพื่อจุดประสงค์อันยิ่งใหญ่ ดังนั้นข้าจะอภัยให้เจ้า!”

ใบหน้าของฮ่องเต้ซิงหลงยังคงเฉยเมยราวกับกำลังมองดูศพ จากนั้นหันหลังกลับพลางกล่าว “ส่วนหวังหยวน พวกเจ้าจงถ่ายทอดคำสั่งของข้าให้เขา ข้าไม่อนุญาตให้เขาสอบคัดเลือกขุนนางเคอจี่และมีส่วนร่วมในราชสำนัก และห้ามไม่ให้ผู้ใดเอ่ยชื่อเขาให้ข้าได้ยินโดยเด็ดขาด”

“อะไรนะพ่ะย่ะค่ะ ไม่อนุญาตให้เขาสอบคัดเลือกขุนนางเคอจี่ และไม่ให้มีส่วนร่วมในราชสำนัก!”

หยางเฟิ่งกั๋วตะลึงงันและอดไม่ได้ที่จะเดินตามอีกฝ่ายไป “ฝ่าบาท ฝ่าบาทพ่ะย่ะค่ะ!”

ทว่าก่อนที่จะตามทัน ฮ่องเต้ซิงหลงก็โบกมือ และทันใดนั้นเหล่าทหารองครักษ์ก็ขวางเขาเอาไว้!

ตอนนั้นเองทั้งสามคนต่างมองหน้ากันและกันด้วยความสับสน ก่อนหันมองอู๋หลิง!

“เป็นข้าที่ทำร้ายเสนาธิการทหาร ข้าต้องขอโทษเขาจริง ๆ หากข้าไม่ทำให้ฝ่าบาทขุ่นเคืองพระทัย อนาคตของเสนาธิการทหารก็คงไม่จบลงเช่นนี้ เสนาธิการทหารทำให้ข้าได้รับความสำเร็จอันยิ่งใหญ่ แต่ข้ากลับทำลายอนาคตของเขา ข้า ข้า...”

อู๋หลิงผู้ที่คลานออกมาจากกองศพและทะเลเลือดไม่เคยหลั่งน้ำตาให้ผู้ใด แต่ตอนนี้ดวงตาอันดุดันคู่นั้นกลับสั่นไหว ใบหน้าอัดแน่นไปด้วยความเจ็บปวดขณะตำหนิตนเอง

หยางเฟิ่งกั๋วกล่าวด้วยความกังวล “อู๋โหว เกิดอะไรขึ้นกันแน่?”

อาจารย์หมิงถันมีความสามารถยิ่งนัก หากต้าเย่ถูกปล่อยปละละเลยและไร้ประโยชน์ มีหรือที่เหล่าปรปักษ์จะปล่อยไป

อู๋หลิงเล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นด้วยสีหน้าเจ็บปวด

บทที่ 504 1

บทที่ 504 2

Verify captcha to read the content.ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหา

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่