บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 505

คนผู้หนึ่งสวมชุดสีแดงและสวมมงกุฎหงส์สีทองอร่ามไว้บนศีรษะ หน้าผากแต้มกลีบดอกบัวสีชาด ใบหน้าไม่แต่งแต้มเครื่องสำอางแม้แต่น้อย และนี่คือความงดงามอันไร้ที่ติของเซี่ยวฉู่ฉู่ นางเปิดจดหมายลับและอ่านอย่างรวดเร็วแล้วพนมมือ “ขอสวรรค์อวยพรเมืองหวงของข้า ความรุ่งเรืองของต้าเย่ได้จบลงแล้ว!”

เด็กน้อยที่ยืนอยู่ข้างนางแต่งกายด้วยชุดลายมังกรถามด้วยความสงสัย “ท่านป้า ท่านทำความดีมาหรือพ่ะย่ะค่ะ?”

“ฉิวเอ้อร์!”

เซี่ยวฉู่ฉู่หยิกแกมของเด็กน้อยเบา ๆ พลางกล่าวด้วยรอยยิ้ม “ฮ่องเต้ซิงหลงเกิดความสงสัย และเข้าใจผิดคิดว่าเสนาธิการทหารว่าเป็นหนึ่งในหมากของอีกฝ่าย เขาจึงรับสั่งไม่ให้คนผู้นั้นสอบคัดเลือกขุนนางเคอจี่ และห้ามใช้งานเขาเด็ดขาด ดังนั้นตอนนี้พวกเขาก็จะไม่มีเสนาธิการทหารแล้ว เมืองหวงของเราจึงไม่ต้องกังวลอีกต่อไป”

“โอ้!”

ฮ่องเต้น้อยเผยสีหน้าสับสน

ตึง ตึง ตึง!

ขณะที่นางกำลังเคาะโต๊ะ นางกำนัลคนหนึ่งก็ปรากฏตัวอย่างเงียบ ๆ ใบหน้างามของเซี่ยวฉู่ฉู่พลันเปล่งประกายทันใด “มีข่าวคราวจากองครักษ์เหยี่ยวดำในเฉิงโจวหรือไม่!”

“กราบทูลไทเฮา ข้าเสนอป้ายหยกของพระองค์ให้แก่ท่านเสนาธิการทหาร แต่เขาปฏิเสธเพคะ”

นางกำนัลคุกเข่าลงแล้วรายงาน “เคราะห์ดี เมื่อตรวจสอบอย่างละเอียดแล้วพบว่าเขาเป็นคนบ้ากามตัณหา นอกจากนี้ใต้เท้าไป๋อิงจัดสถานที่ในเฉิงโจวรอแล้ว และเขาจะเดินทางไปยังเฉิงโจวในวันตรุษจีนเพคะ!”

“บ้ากามตัณหา!”

เซี่ยวฉู่ฉู่กล่าวด้วยรอยยิ้ม “ชายใดไม่สำส่อน วัยเยาว์ย่อมสูญเปล่า ยิ่งบ้าตัณหามากเท่าไร เขาก็ยิ่งสนใจอายเจี๋ยมากเท่านั้น จงถ่ายทอดคำสั่งไปยังไป๋อิง ให้นางทำทุกวิถีทางเพื่อโน้มน้าวเสนาธิการทหารมาที่เมืองหวงให้ได้”

“เพคะ!”

นางกำนัลหันหลังกลับแล้วเดินจากไป!

เซี่ยวฉู่ฉู่เงยหน้าขึ้น ริมฝีปากสีแดงสดของนางโค้งงอเล็กน้อย “เสนาธิการทหาร หากเจ้าเต็มใจเดินทางมาที่เมืองหวงเพื่อช่วยฉิวเอ้อร์รวมโลกใบนี้ให้เป็นหนึ่งเดียว อายเจี๋ยก็จะเฟ้นหาสาวงามทั่วโลกมาให้เจ้า!”

...

จวนตระกูลไป๋ ณ เฉิงโจว เมืองโจว!

ไป๋เฟยเฟยส่ายพัดพลางกล่าวว่า “อันที่จริงไม่มีราชวงศ์ใดในโลกที่มีประวัติศาสตร์ยาวนานกว่าสามร้อยปี ต้าเย่ใกล้ถึงจุดจบแล้ว ตอนนี้ถึงเวลาผลัดเปลี่ยนแผ่นดินแล้วล่ะ!”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน