บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 51

ใบหน้างามของหลี่ซื่อหานเปลี่ยนไป นางแอบมองหวังหยวนด้วยความรู้สึกไม่สบายใจ

ทุกครั้งที่สามีมา สาวใช้จะไม่เรียกเขาว่าท่านเขย แต่จะเรียกว่าชายคนนั้น

สามีจึงมักจะโกรธทุกครั้ง

หวังหยวนแอบถอนหายใจ

แต่งงานกันมาสามปีแล้ว แต่คนตระกูลหลี่ยังคงเรียกเขาเช่นนั้น ไม่น่าแปลกใจเลยที่เจ้าของร่างเดิมจะถูกกระตุ้น

หลังจากนั้นไม่นาน หญิงสาวคนหนึ่งและสาวใช้สองคน ก็เดินออกจากประตูอย่างรวดเร็ว!

สาวใช้สวมชุดผ้าฝ้าย ส่วนหญิงสาวสวมกระโปรงยาวผ้าแพร ไม่ค่อยใส่เครื่องประดับมากนัก

นิสัยของนางอ่อนโยนรักสงบ เหมือนกุลสตรี

หญิงสาวกอดหลี่ซื่อหานแล้วหลั่งน้ำตา “น้องสาว พี่สะใภ้รู้แล้วว่าเจ้าต้องทนทุกข์ทรมาน”

สาวใช้ทั้งสองจ้องมองหวังหยวน

คนรับใช้สองคนถือท่อนไม้อยู่ในมือ ใบหน้าของพวกเขาเต็มไปด้วยความขุ่นเคือง

ประหนึ่งว่าทันทีที่หญิงสาวออกคำสั่ง พวกเขาจะรีบรุดเข้ามาทุบตีเขาอย่างหนัก

ต้าหู่รีบไปยืนอยู่ข้างหวังหยวน

หลี่ซื่อหานรู้สึกกังวล “พี่สะใภ้ ท่านรู้แล้วหรือ แต่ตอนนี้สามีของข้าดีกับข้ามาก”

หญิงสาวจ้องมองหวังหยวน “น้องสาว เขาใช้เจ้าเป็นหลักประกันในเอกสารกู้ยืมเงินคนอื่น เหตุใดเจ้าถึงยังมาพูดแทนผู้ชายที่โหดเหี้ยม และไม่ยุติธรรมเช่นนี้!”

หวังหยวนรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ

เทศบาลอยู่ห่างจากหมู่บ้านต้าหวังมาก เรื่องนี้มาถึงจวนหลี่ได้อย่างไร

หลี่ซื่อหานรีบอธิบาย “พี่สะใภ้ นั่นเป็นมาตรการชั่วคราว สามีของข้าได้แก้ไขไปแล้ว ไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับข้า เรื่องทุกอย่างจบลงแล้ว!”

“เรื่องได้เกิดขึ้นแล้ว แต่เจ้ายังคงพูดเพื่อช่วยเขา ไม่รู้จริง ๆ ว่าเขามีอะไรดีนักหนา!”