บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 511

จดหมายฉบับนี้เป็นลายมือของหวังหยวนอย่างไม่ต้องสงสัย เนื้อหาช่างเย่อหยิ่งและไร้หัวใจยิ่งนัก!

“ซื่อหาน ตอนนี้ข้าอยู่ที่เมืองจวิ้น กิจการของข้าทำรายได้กว่าหนึ่งล้านแล้ว ดังนั้นตระกูลหวังจึงมีอิทธิพลเหนือผู้มีอำนาจ จนกลายเป็นตระกูลอันดับหนึ่งของเมือง

ในฐานะลูกสะใภ้ของตระกูลหวัง เจ้าต้องแผ่กิ่งก้านสาขาตระกูลหวังออกไป

แต่เราแต่งงานกันมาสามปีแล้ว เจ้ากลับไม่ตั้งท้องเลย มันจึงทำให้ข้าละอายใจต่อบรรพบุรุษตระกูลหวังยิ่งนัก

การไม่มีลูกชายสืบสกุลคือความผิดบาปที่ร้ายแรงที่สุดในความอกตัญญูสามประการ หากข้าไม่มีลูกชายและลูกสาว ใครจะสืบทอดมรดกอันยิ่งใหญ่เล่า แล้วใครจะเป็นผู้กราบไหว้บรรพบุรุษของเรา?

ดังนั้นในฐานะสามี ข้าจึงตั้งใจจะมีภรรยาอีกหนึ่งคนเพื่อสืบทอดตระกูลหวัง และกราบไหว้บรรพบุรุษ

ตระกูลหวังของเราไม่อาจเลี้ยงแม่ไก่ที่ไม่สามารถวางไข่ได้ ดังนั้นสถานะสามีภรรยาของเราได้สิ้นสุดลงแล้ว ข้าจะไม่รับตัวเจ้ากลับอีกต่อไป

ตอนนี้ข้าแต่งงานใหม่แล้ว หญิงผู้นั้นคือหูเมิ่งอิ๋งแห่งตระกูลหู นางงดงามและมีคุณธรรมมากกว่าเจ้า ทั้งยังสามารถช่วยข้าบริหารธุรกิจได้อย่างชำนาญ ช่างเป็นคู่ที่เหมาะสมกับข้าเหลือเกิน!

ตอนนี้เจ้าสามารถแต่งงานใหม่ได้แล้ว

แปะ แปะ...

ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าจดหมายฉบับนี้ถูกเขียนโดยสามีผู้แสนดีของนาง ถึงกระนั้นลายมือในจดหมายก็เป็นของเขาจริง ๆ น้ำตาของหลี่ซื่อหานไหลรินลงบนกระดาษจนหมึกเลอะเป็นคราบ

“ซื่อหาน นี่คือเหตุผลว่าเหตุใดพี่สะใภ้ถึงไม่ให้จดหมายแก่เจ้าเร็วกว่านี้ ข้าเกรงว่าเจ้าจะเสียใจน่ะสิ!”

สะใภ้ตระกูลหลี่เผยว่ามีไม่พอใจพลางกล่าว “ชายผู้นี้ ถ้าเขามีเงินมากกว่านี้คงจะเสเพลเป็นแน่ เพียงแค่มีรายได้มากที่สุดในเมืองก็ถูกปีศาจจิ้งจอกมอมเมาเสียแล้ว”

สามีของนางทำงานเป็นเสมียนในศาลาว่าการ จึงได้ยินข่าวสารมากมายในเมืองจิ่วซาน รวมไปถึงข่าวคราวของหวังหยวนด้วยเช่นกัน!

เหล่าชาวบ้านต่างจับคู่ให้หวังหยวนและหูเมิ่งอี๋!

“ไม่เชื่อ ข้าไม่เชื่อ สามีข้าเป็นคนดี เขาไม่ใช่คนแบบนี้ จดหมายฉบับนี้เป็นของปลอม... มันไม่ใช่ของจริง สามีไม่ทำร้ายจิตใจข้าเช่นนี้!”