บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 526

วังไห่เทียนชี้ไปที่หลี่จ้าวหลินพร้อมกล่าว “น้องชาย พาจ้าวหลินไปด้วยสิ ตระกูลหลี่เป็นถึงจวิ้นวั่งเมืองหล่งหนาน เขาจึงมีเส้นสายมากมายในติ้งโจว หากเจ้าไปกับเขาคงจะสะดวกในการจัดการกับเหล่าเจ้าหน้าที่มากกว่า!”

หวังหยวนประสานหมักพลางกล่าว “ขอบคุณพี่ชายยิ่งนัก!”

“ระหว่างข้ากับเจ้าไม่จำเป็นต้องกล่าวคำนี้!”

วังไห่เทียนดึงวังฉงโหลวเข้ามาใกล้ “ไอ้เด็กเหลือขอคนนี้ต้องเดินทางไปแต่งงานที่เมืองโจว แต่ก็ยังต้องการไปเที่ยวหอนางโลมที่เมืองจิ่วซาน หากเดินทางถึงเมืองโจวแล้ว เจ้าช่วยข้าจับตาดูเขาหน่อยเถิด หากทำตัวนอกลู่นอกทาง เจ้าก็หักขาเขาได้เลย!”

หวังหยวนตอบด้วยรอยยิ้ม “ขอรับ!”

วังไห่เทียนเผยสีหน้าบึ้งตึง!

หวังหยวนโบกมือก่อนที่รถม้าจะเคลื่อนตัวออกไปอย่างช้า ๆ โดยมีเหล่าผู้ร่วมเดินทางตามไปติด ๆ!

ถึงกระนั้นเหล่าชาวบ้านก็ยังคงยืนอยู่ที่เดิม!

การเดินทางไกลในยุคสมัยนี้นับว่าเป็นเรื่องใหญ่ ดังนั้นญาติมิตรจึงจำต้องแวะมาส่งพวกเขาออกเดินทาง!

ผู้คนมากมายต่างมาอำลาพวกเขา แม้ทุกคนจะมาพร้อมหน้ากันแล้ว แต่ท่านลุงและจู่ปันกลับยังมาไม่ถึง!

เมื่อเห็นขบวนรถม้ากำลังจะออกจากหมู่บ้าน จ้าวชิงเหอก็เริ่มวิตกกังวล “ท่านพ่อทำอะไรอยู่ เมื่อวานก็ขลุกตัวอยู่ในโรงงานทั้งวัน และวันนี้ลูกพี่ลูกน้องก็กำลังจะออกเดินทางแล้ว แต่เหตุใดยังมาไม่ถึงอีก!”

“ข้ามาแล้ว!”

ขณะที่นางกำลังกล่าวอยู่นั้น ท่านลุงและจู่ปันก็วิ่งถือกล่องไม้สองใบเข้ามา ซึ่งใบหนึ่งมีขนาดใหญ่ และใบหนึ่งมีขนาดเล็ก

ท่านลุงจ้าวรีบวิ่งอย่างสุดชีวิต ดวงตาของเขาแดงก่ำ ขณะชูกล่องใบเล็กพร้อมกล่าว “หยวนเอ๋อร์ ข้ามาแล้ว เจ้าสามารถทดลองมันได้ในภายหลัง!”

“มันคงไม่มีปัญหาอะไรหรอก ข้ากับท่านลุงทดลองใช้งานมันมาแล้ว อีกทั้งขนาดก็เท่ากับที่ข้าออกแบบอีกด้วย!”

จู่ปันยกกล่องใบใหญ่ขึ้นด้วยสีหน้าตื่นเต้น

ชาวบ้านต่างมองดูกล่องทั้งสองใบด้วยความประหลาดใจ พร้อมสงสัยว่ามีสิ่งใดอยู่ข้างใน!

“ท่านลุง จู่ปัน ข้าขอบคุณพวกท่านยิ่งนักที่ทำงานหนักมาตลอด รีบกลับไปพักผ่อนเถิด ข้าก็จะออกเดินทางแล้วเหมือนกัน!”

หวังหยวนรับกล่องไม้ขนาดเล็กและขนาดใหญ่สองกล่องส่งให้ต้าหู่ จากนั้นโบกมือให้คนขับรถม้าออกเดินทางได้

รถม้าเคลื่อนตัว ม้าร้องฮี้ ๆ ขบวนเดินทางมุ่งหน้าออกไป!

จ้าวชิงเหอและหูเมิ่งอิ๋งยืนอยู่ข้างหน้าหมู่บ้านต้าหวังขณะต้องมองอย่างโง่เขลาพร้อมโบกมือไม่หยุด!

...