บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 582

หลังจากที่จ้าวป๋อเซี่ยวกล่าวจบ หวังหยวนก็ชะงักไปชั่วครู่

“ความในใจ?”

หงเยี่ยมีอะไรต้องการจะพูดกับเขางั้นรึ?

“ขอรับ” จ้าวป๋อเซี่ยวหัวเราะเบา ๆ ก่อนชี้ไปข้างหน้า

“ท่านผู้นำกำลังรอท่านอยู่ห่างออกไปสองลี้ขอรับ”

ท่าทีของจ้าวป๋อเซี่ยวคลุมเครือนัก อีกทั้งสายตาของเขายังแปลกไปไม่น้อย

“เข้าใจแล้ว”

หวังหยวนคลี่ยิ้มก่อนขี่ม้าออกไป เขามีบางอย่างที่จะพูดกับหงเยี่ยเช่นกัน

เมื่อหงเยี่ยที่อยู่ในศาลาเห็นหวังหยวนขี่ม้าเข้ามาก็ยิ้มกว้าง “ครั้งนี้ข้าช่วยเจ้าไว้มากมาย เจ้าไม่มีสิ่งตอบแทนให้ข้ารึ?"

หวังหยวนลงจากหลังม้าม้าพร้อมฉีกยิ้ม “ตอนนี้เจ้ากลายเป็นคนมีอิทธิพลแล้ว ยังมีสิ่งใดที่เจ้าไม่ได้ครอบครองอีกรึ?”

“เจ้าช่างไม่จริงใจเอาเสียเลย ลืมมันเสียเถิด” หงเยี่ยกล่าวด้วยความไม่พอใจ

หวังหยวนระเบิดหัวเราะ ก่อนเปลี่ยนบทสนทนา “เจ้าต้องระมัดระวังในการลงมือครั้งนี้อย่างยิ่ง ราชสำนักอาจจับตามองเจ้าอยู่ก็เป็นได้ พี่น้องของข้าโปรดระวังตัวด้วย”

หงเยี่ยพยักหน้า นางเข้าใจสิ่งที่อีกฝ่ายต้องการจะบอกก่อนตอบว่า “อืม ข้าเชื่อฟังเจ้า”

อย่างไรก็ตามเมื่อหัวข้อบทสนทนาเปลี่ยนไป นางก็เริ่มรู้สึกกังวล

“ยังไงก็ตาม ครั้งนี้เจ้าลงมือฆ่าไอ้สารเลวสองคนนั้น ตราบใดที่คนผู้นั้นมีสมอง พวกมันก็จะตระหนักได้ว่าเจ้ามีส่วนเกี่ยวข้องในเรื่องนี้ เช่นนั้นเจ้าก็ต้องระวังตัวเช่นกันเข้าใจหรือไม่?”

เนื่องจากหวังหยวนสังหารขุนนางฉ้อโกงสองคนนั้น หงเยี่ยจึงกังวลเกี่ยวกับเขาไม่น้อย นางคิดว่าอีกฝ่ายจะเป็นเพียงนักวิชาการที่อ่อนแอ และมีความคิดไร้สาระมากมาย แต่ไม่คาดเลยว่าอีกฝ่ายจะมีความโหดเหี้ยมซ่อนไว้ในกระดูก

เขาจริงใจต่อสหายอย่างมากจนไม่ลังเลที่จะกระโจนเข้าไปในกับดักของอีกฝ่าย ซึ่งความซื่อสัตย์ภักดีของเขาหาได้ยากยิ่งบนโลกใบนี้!

บางทีนางอาจประเมินเขาต่ำไปตั้งแต่แรก ดังนั้นจึงไม่คาดคิดว่าเขาจะมีด้านที่เป็นชายฉกรรจ์เช่นนี้

หวังหยวนรู้สึกของคุณอย่างยิ่งที่หงเยี่ยห่วงใยตน เนื่องจากนางนำลูกน้องจำนวนมากบุกเข้าไปในที่ทำการปกครองอำเภอในยามวิกาลเพื่อช่วยตน ดังนั้นหากบอกว่าตนไม่เป็นไรคงเป็นเรื่องเท็จ

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน