บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 584

หลังจากที่หวังหยวนออกคำสั่ง ต้าหู่ก็พูดคุยกับทหารสองคนก่อนปลีกตัวออกไปอย่างลับ ๆ

คนผู้นี้ระมัดระวังตัวตลอดเวลา เนื่องจากครั้งที่แล้วเขาสามารถหนีไปได้ ครั้งนี้ต้าหู่จึงต้องวางแผนลอบจับตัวอย่างรัดกุม

ทุกคนยังคงเดินทางต่อไป หลังจากเวลาผ่านไปเกือบสองชั่วโมง ต้าหู่ก็ขี่ม้าตัวใหญ่กลับมา ขณะแบกชายคนหนึ่งที่หมดสติไปนานแล้ว

“พี่หยวน ข้าจับตัวเขาได้แล้ว คนผู้นี้หลบหลีกเป็นเลิศ จึงค่อนข้างจับตัวได้ยากยิ่งนัก” ต้าหู่คลี่ยิ้มแล้วโยนชายผู้นั้นลงกับพื้น ขณะมัดร่างเขาไว้ เมื่อถูกโยนอย่างแรง เขาจึงฟื้นคืนสติทันที

“ปล่อย... ปล่อยข้า หากกล้าจับตัวข้า พวกเจ้าก็รนหาที่ตายแล้ว!”

ทันทีที่คนผู้นี้เปิดปาก เขาก็พูดจาข่มขู่ทุกคนทันที หวังหยวนรู้ว่าอีกฝ่ายมีสถานะที่ไม่ธรรมดา เหลิ่งอวิ๋นคือบุตรชายของอ๋องฝูซาน คนผู้นี้จะต้องมีส่วนเกี่ยวข้องกับอ๋องฝูซานอย่างแน่นอน

“จริงรึ?”

หวังหยวนกล่าวอย่างเย็นชา จากนั้นล้วงปืนคาบศิลาออกมาแล้วยิงที่ขาของชายผู้นั้น

เมื่อเสียงปืนดังขึ้น ต้นขาของชายผู้นั้นก็เกิดรอยแผล ขณะเลือดไหลรินออกมา ขณะกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด!

“หวังหยวน! เจ้าฆ่าชิงเมี่ยนโช่ว พวกข้าไม่มีทางปล่อยเจ้าไปแน่! ดังนั้นเจ้าควรปล่อยข้าไปเสีย มิฉะนั้นเจ้าคงต้านทานความโกรธของพวกเราไม่ไหว!”

ดวงตาของชายผู้นั้นเปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำ เข้าจ้องมองหวังหยวนราวกับต้องการตะครุบและกัดกินเขาทั้งเป็น

“ในฐานะมนุษย์ การข่มขู่คือสิ่งที่ข้ากลัวน้อยที่สุด ยิ่งไปกว่านั้นมันจะเกิดอะไรขึ้น หากข้าฆ่าลูกชายของกบฏ?”

หวังหยวนตะคอกอย่างเย็นชา ทันทีที่เขากล่าวออก ดวงตาของชายผู้นั้นพลันเบิกโพลง แน่นอนว่าเขาเข้าใจว่าหวังหยวนหมายความว่าอย่างไร

ตอนนั้นเอง ถังหม่างก็เดินเข้ามา เขาเหลือบมองชายร่างใหญ่พลางกระซิบกับหวังหยวน

“พี่หยวน ข้ารู้จักชายผู้นี้ เขาคือผู้นำลำดับที่สองแห่งค่ายต้าเฟิง ในเมืองชิงชวน มีฉายาว่าเอ้อโถวหลาง และค่ายต้าเฟิงคือชุมโจรที่ใหญ่ที่สุด และมีอิทธิพลมากที่สุดในเมืองชิงชวนขอรับ”

แม้หวังหยวนจะคาดเดาได้ว่าแม้แต่เหลิ่งอวิ๋นก็ยังเป็นโจร อ๋องฝูซานจะต้องอยู่เบื้องหลังเรื่องนี้อย่างแน่นอน ชายผู้นี้อาจจะยังไม่ทิ้งสันดานโจร เพียงแต่รอเวลาเท่านั้น

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน