บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 585

อย่างไรก็ตาม หวังหยวนคือใคร แม้แต่เจ้าเมืองก็ยังถูกเขาโค่นล้ม ดังนั้นค่ายเล็ก ๆ เช่นค่ายต้าเฟิงจะทำอะไรเขาได้

เรื่องเล็กน้อยเช่นนี้ไม่ใช่สิ่งสำคัญ แม้จะฆ่าชายผู้นี้ หวังหยวนก็ไม่ได้ใส่ใจแม้แต่น้อย และหากค่ายต้าเฟิงท้าทายเขา หวังหยวนก็ไม่รังเกียจที่จะทำให้พวกเขาเปลี่ยนผู้ปกครอง

ขบวนเดินทางเริ่มเคลื่อนขบวนอีกครั้ง หลังจากเดินทางเกือบครึ่งวัน ในที่สุดพวกเขาก็มาถึงเมืองชิงชวน

“พี่หยวน ตอนนี้เมืองชิงชวนอยู่ห่างจากเราเพียงหนึ่งร้อยลี้ ยิ่งไปกว่านั้น พวกเรายังอยู่ไม่ไกลจากค่ายต้าเฟิง ท่านโปรดระวังตัวด้วยขอรับ”

หวังหยวนพยักหน้าก่อนที่ทุกคนจะเดินทางต่อ

...

ครึ่งชั่วยามที่แล้ว ณ ค่ายต้าเฟิง ผู้นำสูงสุดค่ายเฟิงเสี้ยวเทียนมองจดหมายในมือพลางแค่นเสียง

“หวังหยวน? ชายหนุ่มที่ขวางทางเขาในหุบเขาชิงหลง? ชายผู้นี้กล้ามาเหยียบที่เมืองชิงชวนด้วยรึ น่าสนใจไม่น้อย เอ้อโถวหลางเขียนในจดหมายว่าหวังหยวนผู้นี้ร่ำรวยอย่างมาก เจ้าคิดว่าอย่างไร?”

เฟิงเสี้ยวเทียนหรี่ตาลง แม้ว่าจะพูดเช่นนั้น แต่เขายังคงเชื่อว่าหวังหยวนตายแล้ว!

ไม่อย่างนั้นหวังหยวนคงฆ่าเหลิ่งอวิ๋นแล้ว!

ฆ่านายน้อยของเขา!

กลุ่มคนที่นั่งอยู่ด้านล่างคือผู้นำคนอื่น ๆ ของค่ายต้าเฟิง พวกเขามองหน้ากันและกัน ก่อนที่โม่ชวนเหอจะกล่าวว่า “พี่ใหญ่ หวังหยวนสามารถทลายพวกโจรที่หุบเขาชิงหลงได้ นั่นแสดงให้เห็นว่าเขามีศักยภาพค่อนข้างมาก หนำซ้ำข้าก็ได้ยินมาว่าผู้นำคนใหม่ของหุบเขาชิงหลงไม่กล้าแตะต้องหวังหยวน และให้ความร่วมมือกับเขาโดยจ่ายค่าผ่านทางและเอื้อผลประโยชน์ให้แก่กัน”

“ข้าคิดว่าพวกเราควรผูกมิตรกับหวังหยวนเอาไว้ ในเมื่อเขาเป็นนักธุรกิจ ดังนั้นจึงไม่ควรปฏิเสธ”

อย่างไรก็ตาม ทันทีที่โม่ชวนเหอเสนอ ก็มีคนอื่น ๆ คัดค้านทันที

เถี๋ยซานผู้นำลำดับสี่ตบโต๊ะพลางกล่าว “ร่วมมือ? ท่านจะร่วมมือกับเขาอย่างไร? แล้วจะเก็บค่าผ่านทางเท่าไหร่ เหตุใดพวกเราถึงไม่จับหวังหยวนเป็นตัวประกันแลกกับเงินเล่า พวกมันต้องจ่ายอย่างน้อยหนึ่งแสนตำลึง ซึ่งเงินที่เราได้มาเทียบเท่ากับที่เขาจ่ายค่าผ่านทางสิบปี หากทำเช่นนี้จะไม่ดีกว่าหรือ?”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน