บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 594

หลังจากค้างแรมอยู่ที่นี่หนึ่งคืน หวังหยวนและคนอื่น ๆ ก็ออกเดินทางต่อ

เมืองชิงชวนอยู่ไม่ไกลจากเฉิงโจว ดังนั้นไม่นานหวังหยวนก็เดินทางเข้าสู่เฉิงโจวพร้อมกับผู้ร่วมขบวน

อย่างไรก็ตามทันทีที่เขาก้าวเท้าเข้าไปในเมือง คนผู้หนึ่งก็ได้รับการรายงานอย่างรวดเร็ว

“เดินทางเร็วยิ่งนัก พวกเขามาถึงแล้วจริง ๆ หรือ...”

ขณะเดียวกัน ณ จวนหลังใหญ่ในเฉิงโจว ไป๋เฟยเฟยถือจดหมายอยู่ในมือพร้อมยิ้มมุมปาก

“เขามาถึงที่นี่แล้วจริง ๆ หรือ?” หญิงสาวในชุดสีม่วงถามด้วยความประหลาดใจ

ไป๋เฟยเฟยพยักหน้า “เขาเข้ามาในเมืองแล้ว ไม่คิดเลยว่าหวังหยวนผู้นี้จะคิดถึงเรื่องรักใคร่ด้วย น่าประหลาดใจยิ่งนักที่เขาเดินทางมารับภรรยาด้วยตนเอง”

หญิงสาวในชุดสีม่วงรู้สึกยินดีในความโชคร้ายของผู้อื่นขณะกล่าว “เช่นนั้นแผนของเจ้าคงสูญเปล่าแล้ว”

ไป๋เฟยเฟยทำหน้ามุ่ย “ผู้ชาย... มีนิสัยเหมือนกันหมด ไม่ว่าใครก็มักมากในกาม ดังนั้นแม้จะเสแสร้งมากเท่าใดก็ไร้ประโยชน์ ข้าเตรียมของขวัญสำหรับการประชุมให้เขาแล้ว และข้าก็เชื่อว่าเขาจะต้องชอบมันมากแน่นอน”

หญิงสาวในชุดสีม่วงกล่าวเสียงดัง “ข้าคิดว่าเขาจะต้องไม่พึงพอใจของขวัญของเจ้าเป็นแน่ บางทีหากเจ้าใช้ตัวเองเป็นของขวัญ เขาก็อาจจะชอบมากก็ได้”

เมื่อไป๋เฟยเฟยได้ยินเช่นนั้นก็ยกมือขึ้น แล้วฟาดลงไปที่ใบหน้าของหญิงสาวในชุดสีม่วงอย่างแรง “แม่นางน้อย ข้าบอกเจ้ากี่ครั้งแล้วว่าข้าไม่สนใจบุรุษ แต่... ข้าสามารถมอบเขาให้เจ้าได้...”

“บังอาจ!”

ทันใดนั้นหญิงสาวในชุดสีม่วงก็จ้องเขม็งมาที่นาง ทำให้ไป๋เฟยเฟยมีความสุขอย่างมาก

“ในเมื่อเพื่อนเก่าของเราอยู่ที่นี่แล้ว เช่นนั้นเราก็ไปหาเขากันเถอะ”

ไป๋เฟยเฟยกล่าวพร้อมฉีกยิ้มขณะพับพัด

...

“ที่นี่คือเฉิงโจวใช่หรือไม่? ช่างกว้างขวางเสียจริง แต่ก็ยังเทียบกับที่ชนบทไม่ได้...”

หวังหยวนกวาดสายตามองและรู้สึกสะเทือนใจ

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน