บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 595

“ข้า... หวังหยวนจากหมู่บ้านต้าหวังแวะมาเยี่ยมเยือนและพาภรรยาของข้ากลับบ้าน”

ยามเฝ้าประตูเหลือบมองหวังหยวนขณะคิดในใจ ‘ไอ้คนต่ำต้อยจากหมู่บ้านต้าหวังกล้ามายืนอยู่หน้าประตูตระกูลหลี่ได้อย่างไร?’

แม้หวังหยวนจะเป็นลูกเขยของตระกูลหลี่ แต่ตระกูลหลี่หลับไม่เคยยอมตัวตนของเขารับเลย

ทว่าไม่ได้กล่าวคำใด เพียงแต่เปิดประตูเข้าไปแสดงความเคารพ

“หวังหยวนอยู่ที่นี่จริง ๆ รึ? ไอ้สารเลว!”

สะใภ้ตระกูลหลี่โมโหอย่างมาก ก่อนขมวดคิ้วพร้อมกล่าว “พี่บ้านโจว ไล่มันซะ”

พ่อบ้านโจวที่กำลังยืนรอคำสั่งขานรับทันทีที่ได้ยิน

“ขอรับนายหญิง ข้าจะไปไล่ไอ้คนบ้านนอกเดี๋ยวนี้ขอรับ”

สิ้นคำ พ่อบ้านโจวก็เดินตรงไปที่ประตูจวนอย่างรวดเร็ว

“เจ้าคือหวังหยวนใช่หรือไม่? ข้าคือพ่อบ้านแห่งจวนตระกูลหลี่... โจวฉางฝู”

หวังหยวนอึ้งงันไปชั่วครู่ ตระกูลหลี่สั่งสอนบ่าวรับใช้อย่างไร เหตุใดพ่อบ้านถึงกล้าดีมาเรียกเขาด้วยชื่อจริง?

แม้ว่าจะไม่ได้รับการยอมรับหรือการต้อนรับจากตระกูลหลี่ แต่อีกฝ่ายก็ยังต้องเรียกเขาว่าคุณชายหวังมิใช่หรือ

“ใช่แล้ว ข้าเอง” หวังหยวนสูดหายใจเข้าลึก และไม่ได้กล่าวคำใดอีก

“อืม หากเจ้าต้องการฝากให้ข้าแสดงความเคารพ เช่นนั้นก็ไม่มีปัญหา แต่ต้องทำตามกฏระเบียบ...”

พ่อบ้านโจวยื่นมือมาจับข้อมือของเขา ซึ่งความหมายของมันชัดเจนยิ่งนัก!

หวังหยวนขมวดคิ้ว ขณะที่ใบหน้าของเขาบิดเบี้ยวน่าเกลียดอย่างมาก หมายความว่าอย่างไร? อีกฝ่ายกำลังกลั่นแกล้งตนอยู่ใช่หรือไม่?

ช่างกล้าเสียจริง!

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน