บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 626

เดิมทีคิดว่าการแสดงออกของเฉิงอู๋จี้อาจแตกต่างเล็กน้อยตามสถานที่ หรืออย่างน้อยก็ควรจะแสดงอะไรบางอย่างออกมา แต่ที่จริงแล้วกลับไม่มีอารมณ์ร่วมเลยสักนิด

นึกถึงท่าทีหยิ่งผยองครั้งล่าสุดของเขาที่ตระกูลซุน วันนี้กลับมาแสดงท่าทีเช่นนี้ หวังหยวนจึงได้เข้าใจ และเกรงว่าเฉิงอู๋จี้คนนี้อาจไม่ใช่คนธรรมดา

เขาเกลียดตัวเองมากขนาดนี้ แต่เขายังทักทายได้อย่างร่าเริงเช่นนี้ได้ ผู้ตรวจการเมืองนี้ดูท่าคงไม่ธรรมดาเช่นกัน

วังฉงโหลวและหลี่จ้าวหลินก็ตามหวังหยวนมาด้วย

ครั้งนี้หวังหยวนไม่ได้พาคนมามากนัก นอกจากตัวเขาเองและภรรยาแล้ว มีเพียงต้าหู่และสองคนนี้ รวมกันห้าคน

ต้าหู่ยืนอยู่ข้าง ๆ ถือดาบยาวอยู่ในมือ ระแวดระวังรอบ ๆ รัศมีที่แผ่ออกมาไม่ธรรมดาเลย

"ไปกันเถอะ"

หวังหยวนยิ้มแล้วเดินนำไปที่ริมทะเลสาบ บริเวณตีนเขาอัฒจันทร์ได้รับการจัดเตรียมไว้ก่อนแล้ว บริเวณนั้นรายล้อมไปด้วยผู้คน บางคนวางที่นั่ง และบางคนก็นั่งกับพื้น

“พี่หวัง!”

ในตอนนั้น ไป๋เฟยเฟยที่อยู่ไม่ไกลก็โบกมือเรียก

หวังหยวนยิ้มแล้วเดินเข้าไปอย่างช้า ๆ

“น้องไป๋ มางานรวมบทกวีนี้ด้วย” หวังหยวนถามด้วยรอยยิ้ม

"แน่นอน ยิ่งไปกว่านั้นท่านหมิงถันก็มาที่นี่ด้วย ข้าเองก็อยากจะดูว่าจะมีบทกวีที่ล้ำเลิศจนทำให้ทุกคนประหลาดใจในครั้งนี้หรือไม่"

ไป๋เฟยเฟยกล่าว และมองไปที่หลี่ซือหานที่อยู่ด้านหลังหวังหยวนก็ตกใจสะดุ้งทันที

“ท่านนี้คงเป็นพี่สะใภ้ รู้มาว่าพี่หวังกับพี่สะใภ้มีความสัมพันธ์รักใคร่กลมเกลียว วันนี้ได้พบแล้วพี่สะใภ้ ช่างสวยจริง ๆ ไม่แปลกใจเลยที่พี่หวังจะเป็นแบบนี้”

ไป๋เฟยเฟยรู้สึกประหลาดใจยิ่งนัก นางเคยพบกับหลี่ซื่อหานครั้งหนึ่ง แต่ในครั้งนี้เมื่อนางเจอผู้หญิงคนนี้ นางก็เห็นความสุขในแววตาของนาง

ความรู้สึกนั้นแสร้งทำไม่ได้

“ซื่อหาน คารวะคุณชายไป๋”

หลี่ซื่อหานนั่งอย่างสง่างามเงียบ ๆ อยู่ข้าง ๆ หวังหยวน

ตอนนั้นหวังหยวนเงยหน้าขึ้นมองเห็นสมาชิกในตระกูลหลี่นั่งอยู่ไม่ไกล หลี่อี่เหนียนท่าทางดูสงบเหลือบมองสถานที่โดยรอบเท่านั้น ส่วนซ่งชิงเหอยิ้มให้เขาอย่างเย็นชา

ที่นั่งถัดจากตระกูลหลี่ คือเฉิงอู๋จี้และคนอื่น ๆ ตระกูลหลี่ เป็นขุนนางในราชสำนักเช่นเดียวกันกับตระกูลเฉิง แม้ว่าพวกเขาจะมีความสัมพันธ์อย่างผิวเผิน แต่พวกเขาก็มีสถานะเหมือนกัน ดังนั้นการนั่งด้วยกันจึงเป็นเรื่องปกติ

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน