บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 628

เฉิงเหลียวยิ้มเล็กน้อย และมองไปที่หวังหยวน

ความหมายชัดเจน ไหนให้ข้าดูหน่อยสิ อยากรู้ว่าเจ้าคิดยังไงกับคนมีอำนาจ!

หวังหยวนยิ้มเล็กน้อย ทุกคนก็มองดูด้วยสีหน้ากังวลใจ

หลี่อีเหนียนที่กังวลใจอดกลืนน้ำลายไม่ได้ กลัวว่าหวังหยวนจะพูดอะไรที่ไม่เชื่อฟังอกตัญญูออกมาจริง ๆ!

ในทางกลับกัน เฉิงอู๋จี้กลับยิ้ม และอยากรู้อยากเห็นอีกด้วย

สำหรับไป๋เฟยเฟยและผู้หญิงชุดม่วง พวกเขาก็อยากรู้อยากเห็น และอยากได้ยินว่าหวังหยวนสามารถพูดบทกวีประเภทใดออกมา

ทุกคนจับตามองหวังหยวน และรอบทกวีของเขา อยากรู้ว่าท่านหมิงถันคนนี้จะคิดบทกวีประเภทไหนได้บ้าง

กลัวผู้มีอำนาจจริง ๆ ถึงได้วิพากษ์วิจารณ์ผู้มีอำนาจ?

ในสายตาของทุกคน หวังหยวนค่อย ๆ เปิดปากของเขาและพูดเบา ๆ

“ข้าปรารถนาจะตายในวัยชรา ร่ำสุราชมดอกไม้เสพสุข ไม่ปรารถนาโค้งคำนับต่อหน้ารถม้า ฝุ่นควันของรถม้าช่างคู่ควรเหมาะสมกับผู้มีอำนาจนัก คนจนนั้นกิ่งดอกไม้จอกเหล้านับเป็นพร หากเปรียบเทียบคนรวยกับคนจน คนหนึ่งอยู่ต่ำต้อยบนพื้นดิน อีกคนอยู่สูงส่งบนฟากฟ้า หากเปรียบเทียบคนจนกับรถม้า เขาต่างวุ่นวาย ข้านั้นเป็นอิสระ คนอื่นหัวเราะเยาะข้าเสียสติ ข้าหัวเราะเพราะพวกเขากลับมองไม่ออก ข้าไม่เห็นสุสานของวีรบุรุษคนใด นั้นเป็นแค่ที่นาธรรมดา ๆ เท่านั้น”

ทันทีที่หวังหยวนพูดเช่นนี้ ทุกคนก็อึ้งไปกันหมด!

นี่...

นี่เป็นเพียงบทกวีที่เนรคุณอย่างร้ายแรง!

หวังหยวนคนนี้กำลังรนหาที่ตายรึไง?

ข้าปรารถนาจะตายในวัยชรา ร่ำสุราชมดอกไม้เสพสุข ไม่ปรารถนาโค้งคำนับต่อหน้ารถม้า !

นี่หมายความว่าเขายอมตายในทุ่งดอกไม้หอม เสพสุราอย่างมีความสุข แต่ไม่ยอมก้มหัวให้ผู้มีอำนาจงั้นหรือ?

ไอหมอนี่บ้าหรือเปล่า?

กล้าพูดแบบนี้ เขาไม่รู้ว่าราชสำนักไม่พอใจ และคิดจะจัดการเขา?

พวกเขาไม่เข้าใจว่าทำไมหวังหยวนถึงกล้าพูดแบบนี้ แม้ว่าเขาจะคิดอย่างนั้นจริง เขาก็พูดออกมาดัง ๆ แบบนี้ไม่ได้!

ทันใดนั้นหลี่อีเหนียนก็หน้าซีดด้วยความหวาดกลัว แม้แต่ไป๋เฟยเฟยที่สงบและใจเย็นมาโดยตลอดก็ยังตกใจจนตาโต!

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน