บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 629

“ไม่เลว ผู้ชายคนนี้ไม่เกรงกลัวเทวดาฟ้าดินเลยรึไง ถึงได้รนหาที่ตายแบบนี้!”

“แต่ข้าก็ชื่นชมเขาเหมือนกัน เรื่องแบบนี้ว่ากันแล้ว ใครเป็นคนมอบความกล้าให้เขากัน”

“หากไม่พูดถึงเรื่องอื่น แค่บทกวีนี้ จากมุมมองวรรณกรรม มันก็ไม่ด้อยไปกว่าแดงทั่วธาราเลย!”

“ข้าก็คิดแบบนั้นเหมือนกัน แต่ราชสำนักไม่อยากให้ท่านหมิงถันกลับมารับใช้อีก อันที่จริงคำพูดของเขาไม่ได้มีความหมายอื่นใช่ไหม”

ทุกคนพูดคุยกันมากมาย หลังจากหวังหยวนนั่งลง ไป๋เฟยเฟยก็ยกนิ้วให้

“พี่หวัง นับถือ นับถือ!”

ไป๋เฟยเฟยชื่นชมเขาจริง ๆ แม้แต่ตระกูลไป๋เองก็ยังไม่กล้าพูดเช่นนั้น

“อย่า ข้ารับการคารวะจากเจ้าไม่ได้” หวังหยวนกล่าวด้วยรอยยิ้ม

“แต่ในวันพรุ่งนี้ บทกวีของท่านจะทำให้ราชสำนักขุ่นเคืองน่ะสิ ท่านไม่กังวลหรือว่าฝ่าบาทจะฆ่าท่าน?”

ไป๋เฟยเฟยอดไม่ได้ที่จะพูดออกมา

“ถ้าอยากฆ่าข้า คงฆ่าข้าไปนานแล้ว ไม่จำเป็นต้องรอจนถึงวันนี้หรอก” หวังหยวนกล่าวอย่างสงบ

“แล้วเฉิงเหลียวล่ะ? ท่านไม่กลัวว่าเขาจัดการท่านเหรอ? เมื่อกี้ตอนเขากลับไป สีหน้าเขาดูน่าเกลียดมาก”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ หวังหยวนก็หัวเราะทันที

“ถ้าเขาไม่ออกไป การประมูลของข้าก็พังน่ะสิ” หวังหยวนพูดอย่างขำขัน

“พี่หวัง...ข้ายังอยากจะบอกว่า...นับถือท่าน!”

ไป๋เฟยเฟยตกใจมากจนส่ายหัว แล้วพูดออกมา

หวังหยวนไม่ได้พูดอะไรอีก จากนั้นยืนขึ้นกำมือคารวะเข้าหาทุกคน

“ทุกท่าน ทุกท่าน... เมื่อครู่ข้าเพิ่งเขียนบทกวีให้กำลังใจทุกคน ตอนนี้ข้ามีของดี ๆ อยากให้ทุกคนได้เห็น!”

หวังหยวนพูดตอนที่เขายืนอยู่ ทุกคนต่างเบือนหน้าหนีทันทีที่เขาเปิดปากพูด

“ข้ามีถ้วยคริสตัลดี ๆ อยู่ ทุกท่านลองดูสิ”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน