บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 71

จ้าวเว่ยหมินถอนหายใจและโบกมือทันที “องครักษ์สวี่ เจ้าใช้วิธีใดเพื่อให้คนจำนวนมากมาเป็นพยาน!”

องครักษ์สวี่ยิ้มอย่างขมขื่น “เรียนท่านใต้เท้า ข้าน้อยจะไปมีความสามารถเช่นนั้นได้อย่างไร ...”

ปัง!

ในห้องโถงด้านหลังของที่ว่าการอำเภอ หม่าเฉียนเขวี้ยงถ้วยชาพร้อมใบหน้าที่มืดมน ราวกับว่าฝนกำลังจะตก

“ใต้เท้า!”

คนรับใช้ก้าวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว “ตระกูลหลิวให้คนมาถามว่าเรื่องไปถึงไหนแล้วขอรับ!”

หม่าเฉียนตะคอกอย่างเย็นชา “บอกตระกูลหลิวว่าช่วงนี้หยุดดำเนินการเรื่องนี้ไปก่อน หากพวกเขารอไม่ไหว ก็คืนเงินให้พวกเขาแล้วปล่อยให้พวกเขาจัดการเอง!”

...

เรือนจำของมณฑล!

หลิวโหย่วไฉพูดอย่างหยิ่งผยอง “เอ้อหู่ ซื่อไห่ หวังหยวนกำลังจะถูกจับและข้าจะออกไป ข้าจะได้รับสถานะกลับคืนสู่ตำแหน่งหัวหน้าหมู่บ้าน เมื่อถึงเวลานั้น เจ้าทั้งสองก็ส่งมอบทักษะการตกปลาลับของหวังหยวน และสามารถติดตามข้าได้ กินอิ่มสวมผ้าอบอุ่นอย่างสบาย!”

หวังซื่อไห่เหมือนกำลังดูคนไร้เดียงสา “เจ้าคิดว่าเจ้าเป็นใคร เจ้าอยากให้ข้าทรยศพี่หยวนและติดตามเจ้า เจ้าไม่แม้แต่จะตักน้ำใส่กะโหลกชะโงกดูเงา เจ้าไม่คู่ควร”

เอ้อหู่ไม่พูดอะไร เขาเอาแต่จ้องมองไปที่ประตูเรือนจำและคิดว่าจะเปิดมันได้อย่างไร

ตราบใดที่เปิดประตูเรือนจำได้ เขาจะลงมือให้หนัก และกำจัดหายนะนี้ให้พี่หยวน

ทันใดนั้น ผู้คุมก็เปิดประตู “หวังซื่อไห่ หวังโปลู พวกเจ้าออกไปได้แล้ว ชาวบ้านจากหมู่บ้านต้าหวังกำลังรอพวกเจ้าอยู่นอกที่ว่าการอำเภอ!”

ดวงตาของเอ้อหู่เป็นประกาย “พี่หยวนช่วยข้าเหรอ?”

หวังซื่อไห่พยักหน้า “ต้องใช่แน่นอน!”

“เป็นไปได้ยังไง?”

หลิวโหย่วไฉตกตะลึง “ท่านผู้คุม ไปถามให้หน่อยว่ามีข้อผิดพลาดหรือไม่ คนที่ควรปล่อยคือข้านี่นา ไม่ใช่พวกเขา!”

ผู้คุมเหลือบมองเขาแล้วเยาะเย้ย “มีคนขอให้ข้าส่งข้อความถึงเจ้าว่า ระวังปากของเจ้าให้ดี!”

ฟรึ่บ!

หลิวโหย่วไฉทรุดตัวลงกับพื้น

หวังซื่อไห่ข่มขู่ต่อหน้าผู้คุม “หลิวโหย่วไฉ พี่หยวนคือความหวังของหมู่บ้านต้าหวัง หากเขามีข้อบกพร่องใด ๆ แม้ว่าเจ้าจะกลายเป็นหัวหน้าหมู่บ้านอีกครั้ง พวกข้าก็จะเสี่ยงชีวิตเพื่อฆ่าเจ้า!”

“ถ้าเจ้าไม่ระวังปากดี ๆ ข้าจะทำให้ตระกูลหลิวของเจ้าไม่มีอนาคตอย่างแน่นอน!”

เอ้อหู่ขู่รุนแรงยิ่งขึ้น

“เจ้า พวกเจ้า!”

หลิวโหย่วไฉมองไปที่ผู้คุม “ท่านผู้คุม ท่านดูพวกเขาซิ พวกเขากล้าดียังไงมาข่มขู่ข้าในที่ว่าการอำเภอ!”

“เจ้าหุบปากเถอะ กล้าทำให้เด็ก ๆ ของหมู่บ้านต้าหวังขุ่นเคือง ยังมีชีวิตอยู่ก็ถือว่าดีแค่ไหนแล้ว!”

ผู้คุมกลอกตาใส่เขา

แม้ว่าเขาจะไม่ได้ไปที่ว่าการอำเภอ แต่ข่าวเรื่องราวที่เกิดขึ้นที่ตลาดปลาก็ได้รับการรายงานกลับมาแล้ว!

เด็กน้อยในหมู่บ้านต้าหวังเก่งเกินไปแล้ว ชาวบ้านในหมู่บ้านต้าหวังที่ร้องเรียนแทบจะไม่ยอมออกมาข้างหน้า

ครั้งก่อนเอาชนะหัวหน้าหมู่บ้าน คราวนี้เขาเอาชนะองครักษ์ได้ ฝีมือของเขาไร้เทียมทาน