บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 762

อ๋องเจิ้นตงรู้สถานการณ์ของตัวเองเป็นอย่างดี ดังนั้นเขาจึงไม่ปฏิเสธหวังหยวน แต่กลับหัวเราะและถามอย่างเรียบเฉย

“ในเมื่อคุณชายหวังหยวนกล่าวได้อย่างแม่นยำเช่นนี้ ไม่สู้เจ้าช่วยชี้ทางสว่างให้ข้าเห็นจะดีกว่า ข้าอยากลองฟังดูเสียหน่อย”

ในเวลานี้ อ๋องเจิ้นตงเอ่ยพูดด้วยรอยยิ้มในดวงตาของเขา

หวังหยวนเหลือบมองชายชราคนนี้ด้วยความประหลาดใจ ช่างเป็นจิ้งจอกเฒ่าที่ช่ำชองจริง ๆ!

เขาเตะบอลเข้าหาหวังหยวนอีกครั้ง

อย่างไรก็ตาม หวังหยวนไม่สนใจ บัดนี้เขาเดินมาถึงขั้นนี้แล้ว เขาก็ควรจะพูดอะไรสักอย่าง!

“ท่านอ๋อง ข้าเคยพูดไปแล้ว แต่ตอนนี้ขึ้นอยู่กับท่านแล้วว่าจะเลือกทางไหน”

หลังจากที่หวังหยวนพูดจบ อ๋องเจิ้นตงก็ตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง แต่ก็ยิ้ม “ข้าเลือกอะไรหรือ?”

“ท่านอ๋อง ข้าน้อยจะปฏิบัติต่อท่านอย่างอย่างน้ำใสใจจริง แต่ท่านกลับหลบเลี่ยง ทำให้ผู้อื่นไม่สามารถมองเห็นแก่นสารได้อย่างชัดเจน แถมยังเล่นปริศนากับข้าที่นี่ นี่คืออ๋องแห่งเมืองหวงหรือ? นี่ก็คืออ๋องที่ดูแลทหารองครักษ์เมืองหวงหรือ?”

“เช่นนี้ไม่เอื้ออำนวยนัก ข้าคิดว่าทูตตัวน้อยอย่างข้ายังพูดจาซื่อตรงเสียกว่า!”

“อาปู้ชา พ่อของเจ้าเป็นแบบนี้มาตลอดเลยหรือ? หากเป็นเช่นนี้จริง วันนี้ข้าคงมาเสียเที่ยวแล้วจริง ๆ!”

หวังหยวนตะคอกอย่างเย็นชา และอดไม่ได้ที่จะเยาะเย้ย

คำพูดเช่นนี้ฟังดูแล้วน่ารังเกียจมาก!

เขาแค่อยากจะบอกอ๋องเจิ้นตงว่ามันไร้สาระอย่างยิ่ง ที่บุรุษอย่างเจ้าที่ยังเล่นกลต่อหน้าข้า!

“ท่านพ่อ...”

อาปู้ชารู้สึกละอายเล็กน้อย ท้ายที่สุดแล้ว พวกเขาคือจวนอ๋องเจิ้นตง การกระมิดกระเมี้ยนเช่นนี้ พวกเขาไม่สมควรทำจริง ๆ!

“หวังหยวน คำพูดของเจ้าช่างเฉียบแหลมยิ่งนัก ข้ารู้มานานแล้ว ว่าข้าอ๋องเจิ้นตงมีชีวิตอยู่มาจนถึงอายุปานนี้แล้ว ย่อมไม่สนใจเรื่องหน้าตา”

“อย่างไรก็ตาม ข้ายังอยากถามว่าที่เจ้าพูดถึงทางเลือกนั้น เจ้ากำลังพูดถึงเรื่องอะไร?”

อ๋องเจิ้นตงย่อมไม่ยอมรับเรื่องนี้ ต้องบอกว่าชายชราคนนี้เป็นขุนนางที่ลื่นเป็นปลาไหลจริง ๆ!