บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 790

ฮ่องเต้ซิงหลงไม่สนใจว่าอู๋หลิงจะจากไปเมื่อใด เพราะเขารู้ว่าเขาจะชนะ!

ไม่มีใครสามารถยื่นมือมาช่วยหวังหยวนได้!

แม้ว่าคนเหล่านั้นอาจจะโกรธมาก แต่พวกเขาก็ไม่กล้าบุกเข้ามาในวังหลวง!

ถึงบุกเข้ามาก็ไม่หวั่น!

ใบหน้าของอู๋หลิงบึ้งตึงมาก เขาโศกเศร้ามาก เมื่อเขากลับมาเห็นหวังหยวนกับเอ้อหู่กำลังดื่มสุรากัน ความเจ็บปวดในใจของเขาก็รุนแรงยิ่งขึ้น

เมื่อหวังหยวนเห็นอู๋หลิงกลับมา เขาก็ถอนหายใจ และอดไม่ได้ที่จะพูดว่า “ความจริงแล้วเจ้าไม่จำเป็นต้องไปเลย! ฝ่าบาทได้ตัดสินใจไปแล้ว ไม่มีใครสามารถทัดทานได้!”

อู๋หลิงรู้สึกเสียใจมากขึ้น เมื่อเห็นหวังหยวนพูดเช่นนี้!

หากเขารู้เรื่องนี้ก่อนหน้านี้ เขาน่าจะส่งเอ้อหู่ออกไปเร็วกว่านี้!

“เป็นความผิดของข้าเอง!”

อู๋หลิงอดไม่ได้ที่จะพูด

หวังหยวนยิ้มแล้วพูดว่า “แม้ว่าเจ้าจะส่งเอ้อหู่กลับไปที่หมู่บ้านต้าหวัง เขาก็ยังจะหาทางให้ข้ามาที่เมืองซ่างจิงจนได้อยู่ดี หากไม่มีเอ้อหู่ เจ้าก็จะไม่อยู่ด้วยหรือ?”

ทันทีที่คำพูดเหล่านี้หลุดออกมา อู๋หลิงก็รู้สึกเศร้าและโกรธมากยิ่งขึ้น!

เขาหายใจเข้าลึก ๆ แล้วพูดว่า “ท่านเสนาธิการทหาร เนื่องจากท่านไม่อาจออกจากเมืองหลวงแห่งนี้ได้ ท่านอยากให้ข้าทำอะไรให้หรือไม่? แม้ว่าจะยากสักหน่อย แต่ข้าคิดว่ามันเป็นไปไม่ได้เลย ที่จะช่วยท่านออกไปจากวังหลวง!”

เมื่อหวังหยวนได้ยินดังนั้น เขาก็หัวเราะทันที

“เจ้าต้องการบุกเข้ามาในวังหลวงหรือ? ลืมมันซะเถอะ อู๋หลิง ไม่มีทางเข้าออกอื่นจากวังหลวงนี้แล้ว ต้องใช้ยกทัพมากี่คนถึงจะบุกเข้ามาได้ ยิ่งกว่านั้น เมื่อมีความวุ่นวาย เมืองหวงจะยกทัพมาบุกแน่นอน”

“เป็นเพราะข้า ข้าอาจทำร้ายคนทั้งแผ่นดินได้ ข้าไม่อาจทำเช่นนั้นได้หรอก”

“ถ้าเจ้าต้องการช่วยข้า โปรดช่วยนำจดหมายเหล่านี้ออกไปส่งให้”

หวังหยวนกล่าว แล้วมอบจดหมายที่เตรียมไว้ให้กับอู๋หลิง บางส่วนเป็นของวังไห่เทียน บางส่วนเป็นของหงเยี่ย และบางส่วนเป็นของไทเฮาเมืองหวง

เขาเขียนได้เรียบง่ายมาก บอกให้พวกเขาหยุดดำเนินการ หยุดพยายามช่วยเขา!

เพราะถ้าเป็นเช่นนี้ต่อไป จะไม่มีประโยชน์อะไร แต่จะทำให้ความขัดแย้งรุนแรงขึ้น

“ท่านเสนาธิการทหาร ท่านวางแผนจะอยู่ในวังหลวงแห่งนี้ไปตลอดชีวิตหรือขอรับ?”