บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 792

ฮ่องเต้ซิงหลงไม่รู้ความคิดของหวังหยวน เพียงแค่คิดว่าเขาคงยอมแพ้แล้ว เพราะถึงจะมีปีก ก็ยากที่จะบินหนีไปจากวังหลวงแห่งนี้ แม้ว่าเขาจะไม่ยอมแพ้ และยังคงมีความทะเยอทะยานอันยิ่งใหญ่ แต่เขาจะทำอย่างไรได้?

เมื่อคิดได้ดังนั้น ฮ่องเต้ซิงหลงก็จากไปทันที

แต่เสนาบดีฝ่ายซ้ายกับพรรคพวกรู้สึกกังวลมาก เขายิ่งเสียใจเมื่อเห็นหวังหยวนถูกคุมขังในเมืองหลวง และไม่อาจแสดงความสามารถที่มีได้

แต่พวกเขาก็รู้ด้วยว่าไม่อาจทัดทานความมุ่งมั่นของฝ่าบาทได้!

แต่แม้ว่าจะไม่อาจเปลี่ยนความคิดของฮ่องเต้ได้ แต่หยางเฟิ่งกั๋วก็ยังคงมาห้องตำราหลวงของฮ่องเต้ซิงหลง!

ฮ่องเต้ซิงหลงเหลือบมองหยางเฟิ่งกั๋ว ในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมา ชายคนนี้ไม่ได้พูดอะไรเลย เขาไม่รู้ว่าเหตุใดวันนี้จึงมาพบเขา

แต่จะเป็นเพราะเรื่องอะไรได้ นอกจากเรื่องหวังหยวน!

“เสนาบดีฝ่ายซ้าย นั่งลงเถิด”

ฮ่องเต้ซิงหลงพูดอย่างสงบ หยางเฟิ่งกั๋วสูดลมหายใจเข้า ก่อนนั่งตรงข้ามฮ่องเต้ซิงหลง แล้วค่อย ๆ พูดว่า “ฝ่าบาท กระหม่อมมาที่นี่วันนี้ เพื่อขอความเมตตาจากฝ่าบาทพ่ะย่ะค่ะ”

ฮ่องเต้ซิงหลงนิ่งอึ้งไปครู่หนึ่ง “มันไม่สำคัญว่าเสนาบดีฝ่ายซ้ายจะขออะไร ตราบใดที่มันเป็นไปเพื่อต้าเย่ เพื่อแผ่นดินนี้ และเพื่อราษฎร ข้าจะให้ทุกอย่าง”

เมื่อได้ยินดังนั้น หยางเฟิ่งกั๋วก็คลี่ยิ้มแล้วพูดว่า “ฝ่าบาท กระหม่อมไม่ได้ขอเพื่อแผ่นดินหรือราษฎร แต่เพื่อตัวกระหม่อมเองพ่ะย่ะค่ะ”

หลังจากได้ยินดังนั้น ฮ่องเต้ซิงหลงก็ค่อนข้างสนใจ เสนาบดีฝ่ายซ้ายคนนี้วางแผนเพื่อประโยชน์ของแผ่นดินมาโดยตลอด อย่างน้อยก็ไม่เคยได้ยินคำพูดที่เห็นแก่ตัวจากเขาเลย เหตุใดจู่ ๆ เขาถึงพูดถึงเรื่องนี้ในวันนี้?

“เจ้าบอกมาสิ ข้าจะฟัง”

จากนั้นหยางเฟิ่งกั๋วก็คุกเข่าลงกับพื้น และอดไม่ได้ที่จะพูดว่า “ได้ยินมาว่าหวังหยวนนั้นไม่ธรรมดา กระหม่อม... อยากคุยกับเขา ได้หรือไม่พ่ะย่ะค่ะ?”

ฮ่องเต้ซิงหลงไม่คาดคิดว่าจะเป็นคำขอนี้ แม้ว่าเขาจะแปลกใจเล็กน้อย แต่ก็ไม่ปฏิเสธ

“กลายเป็นว่าเป็นเพราะเรื่องนี้นี่เอง จะเป็นอะไรไป เจ้าก็ไปสิ”

ตอนนี้หวังหยวนเป็นเหมือนนกในกรง จะสนใจหรือไม่ก็ไม่สำคัญ เขาไม่มีทางพลิกสถานการณ์ได้ เพียงแค่ไปหาก็ไม่เสียหาย

เมื่อหยางเฟิ่งกั๋วได้ยินดังนั้น เขาก็รู้สึกดีใจมาก รีบคำนับทันที!

“ขอบพระทัยฝ่าบาท!”