บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 857

“ยิ่งไปกว่านั้น ฮ่องเต้ซิงหลงก็ยังกลัวตระกูลอู๋ เสนาบดีฝ่ายซ้าย เสนาบดีฝ่ายขวา... เขากลัวพวกเขาทั้งหมด!”

“ฮ่องเต้ซิงหลงผู้นี้เดิมทีเขาก็เป็นฮ่องเต้ที่เชื่อมั่นในตัวเองมากเกินไป จนไม่ฟังความคิดเห็นของผู้อื่น เขาไม่มีความทะเยอทะยานที่จะพิชิตใต้หล้า!”

การประเมินของเซิ่งฟางสี่นั้นเป็นกลางมาก เช่นเดียวกับหวังหยวนทุกประการ!

ทว่า ระแวงก็คือระแวง แต่ก็คงหลีกเลี่ยงการสถาปนาไม่ได้ตลอดชีวิตหรอก!

ท้ายที่สุดนี่เป็นถึงตำแหน่งองค์ชายรัชทายาท!

รากฐานของแผ่นดิน!

การยื้อเวลาเช่นนี้ เป็นเพราะเหตุใดกันแน่!

ใบหน้าของทั้งสองดูสับสน คำตอบเช่นนี้ของท่านพ่อ ทำให้พวกเขายังคงมีข้อสงสัย

เซิ่งฟางสี่กล่าวต่อว่า “ข้าขอถามพวกเจ้าหน่อย ว่าตำแหน่งองค์ชายรัชทายาทมีความสำคัญหรือไม่?”

พวกเขาทั้งสองคนย่อมพูดเสียงเดียวกันว่า “แน่นอนว่าสำคัญ!”

“ในเมื่อมันสำคัญ เช่นนั้นพวกเจ้าบอกข้าหน่อยซิว่า ในกลุ่มองค์ชาย ผู้มีความสามารถต่างต้องการแข่งขันเพื่อชิงตำแหน่งองค์ชายรัชทายาทถูกไหม?”

หลังจากพูดอีกครั้ง ทั้งสองก็พยักหน้าพร้อมกัน

“ถูกต้อง! องค์ชายรัชทายาทคือว่าที่ฮ่องเต้ในอนาคต ได้รับเกียรติสูงส่ง!”

“หลังจากฮ่องเต้สวรรคต ก็จะมีโอรสสวรรค์องค์ใหม่ เขาเป็นฮ่องเต้ที่มีอำนาจมากที่สุดและเป็นเจ้าของต้าเย่ แน่นอน ว่าไม่ว่าจะเป็นองค์ชายองค์ใดก็อยากจะแข่งขันแย่งชิง!”

เรื่องนี้เดาได้ไม่ยาก เด็กจากตระกูลธรรมดาต่างแย่งชิงเพื่อกินอาหาร นับประสาอะไรกับใต้หล้านี้!

เซิ่งฟางสี่ถามอีกครั้งว่า “ทว่าบัดนี้มีนางสนมมากมายอยู่ข้างกายฮ่องเต้ซิงหลง ทว่าตระกูลไป๋ตั้งอยู่ในพระตำหนักคุนหนิง เป็นพระมารดาของใต้หล้า และบัดนี้มีศักดิ์เป็นฮองเฮา กุ้ยเฟยเสียนจากตระกูลเซิ่งของข้า บัดนี้เป็นพระสนมเอก นอกจากฮองเฮาแล้ว แม้ว่านางจะมีอำนาจใหญ่ที่สุดในวังหลัง แล้วคนอื่นล่ะ? ยังมีกุ้ยเฟยจากตระกูลเหลียว และกุ้ยเฟยจากตระกูลเซิ่นอีก”

“ทว่าเรื่องขององค์ชายผู้นี้ล่ะ? พวกเจ้าเคยเห็นหรือไม่? มีองค์ชายทั้งหมดห้าคน คนหนึ่งมาจากตระกูลไป๋ คนหนึ่งมาจากตระกูลเซิ่งของข้า คนหนึ่งจากตระกูลเหลียว และสองคนจากตระกูลเซิ่น! ส่วนสนมคนอื่นไม่มีทายาทเลย...”

“เรื่องนี้มีปัญหาแน่นอน!”

หลังจากพูดเช่นนี้จบ ชายหนุ่มทั้งสองก็ยังคงสับสน