บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 864

คนป่าเถื่อนนั้นอันตรายมาก หวังหยวนจะไม่ยอมให้พวกนางตามเขาไปเป็นอันขาด!

หลังจากมาถึงเมืองซูและเมืองอัน หวังหยวนก็ตั้งใจให้พวกนางรอตัวเองอยู่ที่เดิม ในขณะที่ตัวเองและต้าหู่ทั้งสองคนออกไป!

ส่วนพวกนาง แน่นอนว่าพวกนางย่อมอยู่เพื่อจัดการเรื่องนี้!

หวังหยวนวางใจพวกเขา ยิ่งไม่ต้องพูดถึงว่ามีทหารชุดเกราะทมิฬมาสิบนายและตระกูลไป๋ที่คอยดูแล ดังนั้นจึงไม่เกิดเรื่องแน่นอน

นอกจากนี้ หากว่าเกิดเรื่องขึ้นจริง ๆ พวกนางแต่ละคนก็มีปืนอยู่ในมือ ดังนั้นเกรงว่าหากต้องการยั่วยุพวกนางทั้งสามคน ก็ต้องคิดให้รอบคอบ!

หวังหยวนต้องการฝึกให้พวกนางสามารถแบกรับภาระด้านหนึ่งแต่เพียงผู้เดียว ท้ายที่สุดแล้ว สตรีเหล่านี้สามารถค้ำท้องฟ้าได้ครึ่งหนึ่ง เขาไม่ใช่คนอวดดีที่ไม่ยอมให้สตรีทำอะไรเลย หากเป็นเช่นนนั้นจริง ๆ ล่ะก็ เขาจะรู้สึกผิดกับพวกนางที่สุด!

มีคำกล่าวว่าเรียนรู้ให้มาก หมั่นเพียรฝึกฝนทักษะให้หลากหลาย ย่อมมีประโยชน์กับตัวเอง และเจ้าสามารถใช้ทักษะเหล่านั้นได้ในอนาคต!

ยิ่งไปกว่านั้น หวังหยวนคิดเรื่องนี้มาเป็นเวลานานแล้ว มีโอกาสที่ดีเช่นนี้หากไม่นำมาใช้ก็คงเปล่าประโยชน์!

ตอนนี้ตระกูลไป๋ต้องการพึ่งพาตัวเอง เพื่อเอาชนะคนป่าเถื่อนและสร้างความมั่นคง และพวกเขาจะดูแลอย่างดีอย่างแน่นอน!

เช้าวันรุ่งขึ้น หวังหยวนซื้อร้านค้าหลังหนึ่งในเมืองอัน จากนั้นวางสินค้าหลากหลายไว้ที่นี่

ไม่ว่าจะเป็นน้ำตาลคริสตัล สบู่ น้ำหอม แก้วคริสตัล ซูเฟย และอื่น ๆ จากนั้นให้ทหารผ่านศึกในชุดเกราะทมิฬคอยยู่ที่นี่!

ให้พวกเขาคอยเฝ้าระวังอยู่ที่นี่!

ไม่เพียงแต่วางขายที่นี่เท่านั้น แต่คงจะดีหากสามารถดึงดูดผู้ค้าบางรายก็พอแล้ว!

หลังจากจัดการเรื่องนี้เรียบร้อยแล้ว หวังหยวนก็พาพวกเขาออกเดินทางต่อ

เริ่มเดินทางจากเมืองอัน ตรงไปทางทิศเหนือและมุ่งหน้าสู่เมืองหยาง!

ในขณะนี้ หยวนหงที่ปรึกษาของตระกูลเซิ่งได้กลับไปถึงจวนเก่าของตระกูลเซิ่ง และได้พบกับเซิ่งฟางสี่!

“นายท่าน หวังหยวนปฏิเสธที่จะร่วมมือกับเราขอรับ”