บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 865

การส่งคนหนึ่งร้อยคนออกไป แม้ว่าจะมีตระกูลไป๋ปกป้องพวกเขา พวกเขาก็จะต้องตายอย่างไม่มีข้อสงสัยแน่นอน!

หวังหยวนไม่รู้เรื่องนี้ แต่เขาได้มาถึงบ้านพักบนภูเขาใกล้เมืองหยางแล้ว หลังจากการเดินทางสามวัน!

พรุ่งนี้ก็จะเข้าเมืองได้ หวังหยวนหาสถานที่ในภูเขาและป่าไม้ก่อนจะปักหลัก

“พี่หยวน มีหมู่บ้านอยู่ข้างหน้าไม่ไกลนัก ทำไมเราไม่ไปที่นั่นล่ะ?”

ต้าหู่ถามอย่างสงสัย

พวกเขานั่งลงพร้อมกันข้างกองไฟ และกินเนื้อย่างอยู่ที่นี่ด้วยสีหน้างุนงง

ไม่ใช่ว่าหวังหยวนไม่อยากไป เขาแค่กลัวจะสร้างปัญหาให้พวกเขา!

“ความร่วมมือระหว่างตระกูลเซิ่งและข้าล้มเหลว ตระกูลเซิ่งจะไม่ยอมปล่อยให้ข้าไปถึงดินแดนป่าเถื่อนอย่างปลอดภัยแน่นอน ดังนั้นวิธีที่ดีที่สุดคือการฆ่าพวกเรา ครั้งที่แล้วมีเป่ยซานคอยขวางพวกเขาไว้ แต่มันก็ได้เปิดเผยกองกำลังของพวกเขาด้วย”

“ข้าเกรงว่าคราวนี้จะมีคนมาจำนวนมาก หากเกิดการปะทะขึ้นจริง ๆ เกรงว่าตระกูลเซิ่งอาจจะสังหารผู้คนทั้งหมดในหมู่บ้านนี้ เพื่อปิดหูปิดตาพวกเขา”

นี่คือการสังหารขุนนางของราชสำนักเชียวนะ!

พระราชกฤษฎีกาของฮองเฮา!

แม้ว่าไม่ใช่ฮ่องเต้ แต่ก็ยังถือเป็นโทษมหันต์!

บัดนี้ตระกูลเซิ่งยังไม่กล้าที่จะรับโทษเช่นนี้!

หวังหยวนเดาว่าพวกเขาจะต้องลงมือในคืนนี้อย่างแน่นอน!

เป่ยซานหรี่ตาลงพร้อมสูดหายใจเข้าลึก ๆ แล้วพูดว่า “ตระกูลเซิ่งจะไม่ปล่อยเราไป ทว่า...คุณชายหมิงถันไม่ต้องกังวล ข้าจะปกป้องความปลอดภัยของท่าน แม้ว่าเป่ยซานจะต้องแลกด้วยชีวิตก็ตาม!”

หวังหยวนส่ายหัวแล้วพูดทันที “เป่ยซาน เจ้าเป็นคนภักดีซื่อสัตย์ มันน่าเสียดายจริง ๆ หากเจ้าต้องตายที่นี่ บอกพี่น้องของเจ้าว่าไม่จำเป็นต้องต่อสู้จนตัวตาย คนที่พวกเขาต้องการฆ่าคือข้า พวกเจ้าแค่ขวางพวกเขาไว้ก็พอแล้ว ไม่ว่าจะมีคนจำนวนมากแค่ไหนมาหาเรา เราสามารถจัดการได้”