บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 866

มีเสียงการต่อสู้ข้างนอก เสียงดาบกระทบกันดังรุนแรงมาก!

อาจกล่าวได้ว่าไม่ใช่เรื่องเกินจริงที่จะบอกว่าดาบประทะกันจนเป็นภาพเงาปรากฏ!

ในเวลาเดียวกัน หวังหยวนก็ได้ยินเสียงฝีเท้าเข้ามาที่นี่

หลังจากนั้นไม่นาน ก็มีคนมากกว่าสามสิบคนมาล้อมที่นี้เอาไว้!

คนเหล่านี้ต่างปิดบังหน้าตาเอาไว้ และจ้องมองหวังหยวนกับคนอื่น ๆ อย่างดุร้าย

เป่ยซานกังวลมาก เขาถือมีดยาวอยู่ในมือ เห็นได้เลยว่าเตรียมพร้อมที่จะโจมตีทุกเมื่อ

หวังหยวนมองไปที่คนเหล่านั้นและพูดอย่างใจเย็นว่า “ตระกูลเซิ่งส่งเจ้ามาฆ่าข้าหรือไม่?”

คนเหล่านั้นไม่ได้พูดอะไร แต่แค่นหัวเราะอย่างเย็นชา “ไม่จำเป็นต้องพูดเรื่องไร้สาระให้มากความ วันนี้พวกเจ้าทุกคนจะต้องตายที่นี่!”

หลังจากที่เขาพูดแบบนี้เขาก็กำลังจะลงมือ ใครจะรู้ต้าหู่ก็ทำเสียงดังปังขึ้นมา

กระสุนที่ยิงเข้าที่ศีรษะของชายคนนั้น ทำให้เขาตายคาที่ทันที!

ฉากนี้เร็วมากจนไม่มีใครสามารถโต้ตอบได้ทัน

“ข้ากำลังพูดกับเจ้าดี ๆ แต่ดูเหมือนจะไม่เข้าใจสินะ ต้าหู่”

หลังจากที่หวังหยวนพูดจบ เขาก็พูดอีกครั้ง

ต้าหู่ไม่ลังเลและยิงอีกครั้ง คราวนี้สามนัดติดต่อกัน

ทั้งสามคนล้มลงกับพื้นทันที!

นี่มันเร็วเกินไป!

ถึงคราวที่หวังหยวนและคนอื่น ๆ โต้กลับ แต่ไม่มีนักฆ่าเหล่านี้คนไหนโต้กลับมาได้!

ไม่ใช่แค่พวกเขาเท่านั้น!

แม้แต่เป่ยซานก็ยังเป็นเช่นกัน!

“นี่...นี่มัน…”

เขาตกใจเล็กน้อย!

นี่คือปืนดาบศิลาใช่ไหม?

มันทรงพลังขนาดนี้ได้อย่างไร!