บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 867

“อย่างไรก็ตาม หลังจากสิ่งที่เกิดขึ้นวันนี้ เกรงว่าตระกูลเซิ่งจะไม่จัดการกับข้าง่าย ๆ ในท้ายที่สุดแล้ว... เขารู้ว่าเขาฆ่าข้าไม่ได้”

ถึงหวังหยวนจะพูดแบบนี้ แต่เขารู้ว่าอันตรายไม่ได้อยู่ในต้าเย่นี้!

แต่เป็นแคว้นหมาน!

ทั้งกลุ่มพักอยู่ที่นี่หนึ่งคืนและเข้าเมืองในเช้าวันรุ่งขึ้น!

เปรียบเทียบกับอันโจวและหยางโจวก็แทบไม่แตกต่างกัน ทั้งสองเป็นสถานที่ที่ร่ำรวย

เมื่อเทียบกับหลิงโจวแล้ว มันแย่กว่าเล็กน้อย

อย่างไรก็ตาม หลังจากเกิดเรื่องครั้งที่แล้ว หวังหยวนก็ขี้เกียจเกินกว่าจะขายถ้วยคริสตัลเหล่านี้

เลยวางขายกับที่ร้านโดยตรง และทำตามแบบแผนเดิม แล้วให้ทหารชุดเกราะทมิฬมาเฝ้าร้านดูว่ามีพ่อค้าคนไหนสนใจบ้างไหม

เส้นทางการค้านี้ยังไม่ได้เปิด แต่มันเป็นเรื่องของเวลา เขาทำสิ่งนี้เพียงเพื่อปูทางไปสู่อนาคต!

นี่เป็นครั้งแรกที่มาที่นี่ หวังหยวนจึงพาสามสาวไปเดินเที่ยวสักหน่อย

ในขณะนั้น ทางด้านตระกูลเซิ่ง เซิ่งฟางสี่ก็ได้รับข่าวแล้วเช่นกัน!

หน้าถึงกับถอดสีซีด!

เมื่อเห็นนกพิราบบินส่งข้อความมาก็ตกใจ!

“สมเป็นหวังหยวนจริง ๆ ช่างมีความสามารถอะไรเช่นนี้!”

หยวนหงรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย เซิ่งฟางสี่ส่งสาสน์จากนกพิราบให้เขา หลังจากมองอ่านแล้ว ก็เบิกตากว้างเช่นกัน!

“ปืนดาบศิลา! และเป็นปืนดาบศิลาที่มีความซับซ้อนมาก มันยิงได้สี่นัดและคร่าชีวิตไปสี่คน!”

“และ... คนอารักขารอบตัวหวังหยวนกลุ่มนั้นก็มีไม่กี่คน... กล่าวได้ว่า พวกเขาสามารถจัดการกับคนสี่สิบหรือห้าสิบคนได้ในครั้งเดียว!”

หยวนหงตกตะลึง อาวุธประเภทนี้ ต้าเย่ไม่สามารถผลิตออกมาได้!

แต่หวังหยวน...

คิดไม่ถึงเลยว่าจะมี!

ไอหมอนี่...น่ากลัวเกินไปแล้ว!

“มีความสามารถแท้ ๆ แต่กลับเป็นภัยต่อข้า หวังหยวนคงไม่เข้าใจความจริงข้อนี้ เขาเป็นคนของข้าไม่ได้ ดูเหมือนว่าทำได้เพียงต้องกำจัดเขาทิ้งเท่านั้น”

“แต่ก่อนที่เราจะกำจัดเขา เราต้องได้อาวุธซับซ้อนชิ้นนี้มาก่อน!”