บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 868

หลังจากที่หมานต๋าถูพูดจบ ผู้อาวุโสหลายคนก็พยักหน้า และสตรีคนนั้นก็ด้วย

“ตระกูลเซิ่งผูกมัดพวกเราแคว้นหมานไว้กับพวกเขาอย่างสมบูรณ์!”

สตรีคนนั้นพูดขึ้น น้ำเสียงของนางดูโหดเหี้ยมมาก!

“แม้ว่าตระกูลเซิ่งจะมีอิทธิพลอย่างมากในแคว้นหมานของเรา ถึงกระทั่งก้าวก่ายในราชสำนักของเรา นั้นทำให้ข้าโกรธมาก ข้ายังคิดถึงวิธีกำจัดอิทธิพลของตระกูลเซิ่ง!”

"ถ้าทำเช่นนี้จริง ๆ เกรงว่าจะเป็นการล่วงเกินต้าเย่!"

“พวกเราแคว้นหมานต้องลำบากจากภัยพิบัติทางธรรมชาติ และภัยพิบัติที่มนุษย์สร้างขึ้นอย่างต่อเนื่องในช่วงหลายปีที่ผ่านมา ท้องพระคลังก็ว่างเปล่า มันคงไม่ดีสำหรับเราที่จะแตกหักกับต้าเย่!”

หมานต๋าถูรู้เรื่องนี้ดี ดังนั้นเขาจึงไม่อยากเริ่มสงครามกับต้าเย่

แน่นอนว่าเหตุผลที่เขาตกลงกับตระกูลเซิ่ง ก็เนื่องมาจากคำสัญญาที่ตระกูลเซิ่งให้ไว้

มีความแตกต่างระหว่างการใช้ทหารปลอมกับใช้ทหารจริง!

ตอนนี้เขาสงสัยว่าอยากจะเจรจาสงบศึก ในด้านหนึ่งเป็นการแสดงอำนาจแคว้นหมาน และรวบรวมอำนาจปกครองในบ้านเมืองกษัตริย์องค์ใหม่ของเขาให้มั่นคง และก็เพื่อผลประโยชน์ของตระกูลเซิ่งอีกด้วย

เป็นกษัตริย์องค์ใหม่ที่เพิ่งขึ้นครองราชย์ กังวลว่าแคว้นอื่นก็แพ่งเล็งอยู่ ที่ใกล้ที่สุดคือต้าเย่ รองลงมาคือซ่งหนู

หากเขากล้าท้าทายต้าเย่ พวกซ่งหนูคงไม่กล้าคิดการใหญ่

วิธีนี้ง่ายมาก สรุปได้สองคำคือจนมุม!

แม้ว่าจะไม่ดีเท่าไหร่นัก แต่ก็สามารถขจัดความคิดพวกนั้นได้!

มิฉะนั้นการตายของกษัตริย์คนก่อนส่งผลกระทบต่อราชสำนักอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ หากพวกเขาฉวยโอกาสจากสถานการณ์จริง คงทำลายรากฐานของพวกเขาอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

สำหรับการร่วมมือกับตระกูลเซิ่งก็รู้อยู่ว่าไม่มีทางที่จะต่อสู้ได้ ในขณะเดียวกัน สินค้าต่าง ๆ ของตระกูลเซิ่งก็มาเติมเต็มท้องพระคลังได้!

นั่นคือเหตุผลที่หมานต๋าถูตกลง!

แต่ตอนนี้เขาไม่อยากยุ่งกับต้าเย่จริง ๆ!

"แล้วเราจะทำอย่างไรเพคะ?"

ในเวลานี้ จู่ ๆ หญิงสาวก็ถามด้วยความสงสัย