บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 873

ต้าหู่ที่มั่นใจในตอนแรก แต่หลังจากสู้ไปสักพัก เขาก็รู้สึกเหนื่อยขึ้นมาเล็กน้อย อย่างไรก็ตามผู้หญิงที่บอบบางราวกับนกนางแอ่น ยังคงมองเขาอย่างยิ้มแย้ม หน้าไม่แดงไม่มีอาการหายใจหอบ

“เป็นอย่างไรบ้าง? เจ้ายังอยากสู้อยู่ไหม?”

“สู้สิ ทำไมไม่สู้!”

สีหน้าของต้าหู่ดูดุร้าย เขากัดฟันด้วยความโกรธ “ในฐานะผู้ชาย มาดูสิว่าจะจัดการผู้หญิงตัวเล็ก ๆ เช่นเจ้าได้อย่างไร มาดูกัน!”

ต้าหู่ลงมือเร็วมากและเปี่ยมไปด้วยจิตสังหาร!

ทันใดนั้นแววตาของหญิงสาวก็เปลี่ยนเป็นเย็นชาและนางก็พูดเบา ๆ ว่า “ข้าจะไม่เล่นกับเจ้าแล้ว รีบกลับไปที่ที่เจ้าจากมาให้เร็วที่สุด ครั้งต่อไปอย่าตำหนิข้าไม่ไว้หน้าเจ้า!”

ผู้หญิงคนนั้นพุ่งไปเตะหน้าอกต้าหู่อย่างแรง!

ได้ยินแค่เสียงดัง “ปั้ก” ต้าหู่ก็กระเด็นออกไปล้มลงกับพื้นอย่างแรง พร้อมกับรสชาติคาวเลือดในปาก

สีหน้าเขาไม่อยากจะเชื่อเลย และมองหญิงสาวด้วยความประหลาดใจ เขาไม่คาดคิดมาก่อนว่านางจะเก่งกาจขนาดนี้...

เมื่อเห็นต้าหู่แพ้ สีหน้าของหวังหยวนก็ดูจริงจังขึ้นมาทันที

เขาค่อย ๆ เดินไปหาต้าหู่ทีละก้าว หลังจากช่วยพยุงเขาขึ้นจากพื้นแล้ว เขาก็หยิบปืนคาบศิลาออกมาแล้วชี้ไปที่ผู้หญิงคนนั้น

“หลีกไป”

อาวุธที่หวังหยวนหยิบออกมาไม่ได้ทำให้ผู้หญิงคนนั้นกลัวเลยสักนิด

นางไม่เคยเห็นสิ่งแปลกใหม่เช่นนี้มาก่อน แต่แค่รู้สึกว่ามันน่าสนใจ นางอดไม่ได้ที่จะเลิกคิ้วและมองไปที่หวังหยวน และพูดดูถูกเบา ๆ "นี่คืออะไรรึ อาวุธของเจ้า? เจ้าจะใช้มันฆ่าข้างั้นรึ?”

ผู้หญิงคนนั้นหัวเราะเยาะหวังหยวน ไม่ได้มองเขาอยู่ในสายตาเลยสักนิด

ท่าทางของหวังหยวนเฉยเมยมาก เขายกปืนคาบศิลาขึ้นชี้ไปที่ม้าของผู้หญิงคนนั้น แล้วเหนี่ยวไกปืนทันที

มีเพียงเสียงปังดังขึ้น ในไม่ช้ากระสุนก็พุ่งทะลุเจาะเข้าม้าอย่างจัง