บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 874

“เราต้องรีบจับตัวผู้หญิงคนนี้ ไม่เช่นนั้นต้องยุ่งยากมากแน่!”

เมื่อพูดเช่นนั้น ต้าหู่ก็รีบก้าวไปข้างหน้าพร้อมที่จะจับผู้หญิงคนนี้!

เมื่อหวังหยวนเห็นดังนั้น เขาก็ห้ามต้าหู่ทันที

“ไม่ต้อง ข้าถามนางก่อนว่าทำไมนางถึงไม่ให้เรามาที่นี่”

สีหน้าหวังหยวนดูเคร่งขรึม เขายกปืนขึ้นและพูดอย่างจริงจังกับผู้หญิงตรงหน้าว่า “เจ้าเป็นใคร ทำไมเจ้าถึงห้ามพวกเราไม่ให้ไปที่แคว้นหมาน?”

“ข้าไม่มีเหตุผลที่จะต้องบอกเจ้า”

สายตาของผู้หญิงคนนั้นเต็มไปด้วยความเย่อหยิ่ง ท่าทีของนางก็เต็มไปด้วยความดูถูก

“นั่นคือเหตุผล”

หวังหยวนโบกปืนคาบศิลาในมือแล้วพูดเสียงเบา “ถ้าเจ้าไม่พูด กระสุนนัดถัดไปจะอยู่หัวเจ้า”

หญิงสาวสะดุ้งตกใจขึ้นมา ถึงนางจะไม่รู้ว่ากระสุนคืออะไร แต่นางก็เข้าใจตั้งแต่วินาทีที่หวังหยวนฆ่าม้าของนาง หวังหยวนไม่ใช่คนที่นางจะยุ่งด้วยได้ตามใจชอบ

ดังนั้นนางจึงตอบอย่างไม่พอใจนัก “ข้าชื่อหมานจิ้ง”

“เจ้าแซ่หมาน”

เมื่อหวังหยวนได้ยินแซ่นี้ก็ตกใจ เขาอดจะถามอย่างลังเลใจไม่ได้ว่า “ข้าได้ยินมาว่าแซ่ของกษัตริย์องค์ใหม่คือ หมาน งั้นเจ้าคือ …”

“ใช่แล้ว!”

ผู้หญิงคนนั้นมองไปที่หวังหยวนอย่างเย่อหยิ่งและพูดอย่างเย็นชา “ข้าเป็นน้องสาวแท้ ๆ ของกษัตริย์องค์ใหม่!”

“ข้าบอกเจ้าแล้วว่าอย่าให้มันเกินไปมากนัก ไม่อย่างนั้นพี่ชายของข้าจะไม่ปล่อยเจ้าไปแน่!”

หวังหยวนมองหมานจิ้งด้วยความสงสัยและถามว่า “ทำไมเจ้าไม่ฆ่าพวกเรา? แค่ขับไล่พวกเราออกไปเท่านั้นเหรอ?”