บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 875

หวังหยวนพูดอย่างใจเย็น “ตระกูลเซิ่งเป็นคนที่สนับสนุนพี่ชายของเจ้า และนั่งในตำแหน่งกษัตริย์แคว้นหมาน เจ้าคิดว่าพวกเขาจะใจดีขนาดนี้เลยหรือ?”

“พี่ชายของเจ้าเป็นแค่หุ่นเชิดที่ได้รับความเมตตาจากตระกูลเซิ่ง หากตระกูลเซิ่งไม่พอใจ พวกเขาโบกมือทีเดียวสามารถเตะพี่ชายของเจ้าออกไปแล้ว”

หมานจิ้งตกใจ หัวใจนางเต้นเร็ว!

นี่เป็นความลับ!

หวังหยวนรู้เรื่องนี้ได้อย่างไร?

“ทำไมข้าต้องเชื่อสิ่งที่เจ้าพูดด้วย”

หมานจิ้งโกรธและด่าด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ “สิ่งที่เจ้าพูดนั้นผิดแล้ว เราไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับตระกูลเซิ่ง!”

เมื่อเห็นว่าหมานจิ้งปฏิเสธไม่ยอมรับ หวังหยวนจึงไม่รีบพูดอะไร

อย่างไรก็ตาม ผู้หญิงคนนี้ขวางพวกเขาเอาไว้ พวกเขาก็ไปไหนไม่ได้สักพัก ดังนั้นหวังหยวนจึงพาต้าหู่ไปตั้งกระโจมที่นั่น และเตรียมตัวพักผ่อนสักพัก

หวังหยวนหยิบกิ่งไม้ขึ้นมาแล้วจุดไฟ นำไก่ย่างและเป็ดที่เขาเตรียมไว้ออกมาเสียบไม้และเริ่มเร่งไฟ

หลังจากนั้นทันที กลิ่นหอมก็ลอยมาและลอยไปเตะจมูกหมานจิ้งไม่หยุด

นางอยู่ที่นี่นานแล้ว ขนมที่นางเตรียมไว้ก็ใกล้หมดแล้วด้วย บริเวณโดยรอบรกร้างและไม่มีสัตว์ให้ล่า

นี่เป็นครั้งแรกที่นางได้กลิ่นหอมเช่นนี้ นางรู้สึกว่าแมลงตะกละในท้องของนางถูกล่อลวง และนางก็กลืนน้ำลายไม่หยุด

หลังจากที่ย่างได้สักพักแล้ว หวังหยวนก็ฉีกขาไก่ออกยื่นให้หมานจิ้ง แล้วพูดด้วยรอยยิ้ม “ลองชิมดูไหม?”

หมานจิ้งไม่ลังเล ลุกขึ้นแล้วเดินไปนั่งลงข้างหวังหยวน หยิบขาไก่แล้วกัดลงไป

“อร่อยมาก ไม่เหมือนกับไก่ย่างที่ข้าเคยกิน!”